Książka do przeczytania i kompletnego wyrzucenia z pamięci. Nawet może nie byłaby to zła pozycja w gatunku "sensacja", gdyby nie irytująco nachalna publicystyka pro-feministyczna, podsuwana przez autorkę. Nie, nie jestem anty, nie mam poglądów z XIX wieku, też chciałabym, aby kobiety na tych samych stanowiskach co mężczyźni zarabiały tyle samo i oburza mnie, że panie na kierowniczych stanowiskach często bywają sabotowane przez podwładnych, i to obojga płci, jedynie z powodu tego, że są paniami. Niemniej ten wątek jest tu lansowany tak natrętnie i w tak przesadny sposób, że nie dziwię się, gdy potem ktoś te sprawy wyśmiewa.

Na dodatek nie polubiłam ani trochę głównej bohaterki - antypatyczna, opryskliwa i nie mająca zbyt wiele współczucia dla innych dziennikarka wydawała mi się chwilami tak tępa i egoistyczna, jeśli chodzi o sposób postępowania z ludźmi, że w porównaniu z nią nawet postać Zamachowca budzi przez moment więcej sympatii i współczucia.

Szkoda czasu na dalsze dzieła pani Marklund, zbyt duża konkurencja w tym gatunku.

Książka do przeczytania i kompletnego wyrzucenia z pamięci. Nawet może nie byłaby to zła pozycja w gatunku "sensacja", gdyby nie irytująco nachalna publicystyka pro-feministyczna, podsuwana przez autorkę. Nie, nie jestem anty, nie mam poglądów z XIX wieku, też chciałabym, aby kobiety na tych samych stanowiskach co mężczyźni zarabiały tyle samo i oburza mnie, że panie na...