Chaos uporządkowany, rozplątane nici wątków, wyjaśnione tajemnice, poświęcenie i nagroda. Tak w skrócie można by określić ostatni tom trylogii Anioła Nocy.

Czytając ma się wrażenie, że wszystkiego jest dużo, na raz, dzieje się szybko i dosłownie zabraknie kartek w książce na wyjaśnienie każdego wątku. Jednak jakimś sposobem autorowi się udało rozwikłać każdy supełek fabularny stworzony w wcześniejszych częściach.

Książka może nie jest wybitna, świat stworzony przez Weeksa nie jest specjalnie oryginalny (chociaż takie połączenie stylów jest samo w sobie ciekawe), fabuła zawiera kilka dziwnych problemów (np. bohater się regeneruje, chciałby zdjąć kolczyk małżeński, którego się normalnie nie da - czemu więc np. nie obetnie ucha?), ale ma jedną wielką zaletę: akcję. Nawet wątki miłosne, które jakoś we wcześniejszych tomach, mnie osobiście, jakoś raziły - tutaj mają swój sens. Także na pewno można powiedzieć jedno - trzeci tom jest naprawdę dobrym podsumowaniem, naprawia jakiekolwiek złe wrażenia z poprzednich tomów i jeśli ktoś dojdzie do niego - na pewno nie będzie żałował.

Chaos uporządkowany, rozplątane nici wątków, wyjaśnione tajemnice, poświęcenie i nagroda. Tak w skrócie można by określić ostatni tom trylogii Anioła Nocy.

Czytając ma się wrażenie, że wszystkiego jest dużo, na raz, dzieje się szybko i dosłownie zabraknie kartek w książce na wyjaśnienie każdego wątku. Jednak jakimś sposobem autorowi się udało rozwikłać każdy supełek...