Fantastyki na ogół nie lubię, nie przyswajam i nie trawię. Sama nie wiem dlaczego, ale zazwyczaj moja dość wybujała wyobraźnia przy literaturze z gatunku fantasy zwija się w kłębek pokazując mi swoją tylną cześć. Naśmiewa się ze mnie i próbuje wszystko tłumaczyć „na chłopski rozum”, co jak nie trudno zgadnąć staje się męczące.

Pewnie dlatego po książkę Ewy Białołęckiej „Widzma.com.pl” sięgałam nieco zniesmaczona już na starcie. No, ale jakie było moje zdziwienie, gdy kapnęłam się, że jestem już blisko 100 strony i ja nadal czytam i mało tego! ta książka wciąga a ja chcę jeszcze i jeszcze. Połknęłam ją zbyt szybko wcale się nie dławiąc, no chyba, że ze śmiechu. Autorka ubarwia całą historię taką dawką humoru, że pewnie niejeden pęka z zazdrości.

Główna bohaterka „Wiedźmy” to przesympatyczna młoda mama, wychowująca swojego kilkuletniego synka sama. Mieszka razem z rodzicami w małym mieszkanku, gdzie gnieżdżą się wszyscy „na kupę”. Jest uzależniona od Internetu i nie wyobraża sobie życia bez komputera z dostępem do sieci. Pewnego dnia dostaje tajemniczy list z kancelarii adwokackiej, z którego dowiaduje się, że pewna mało znana ciotka przepisuje jej w spadku dom na wsi. Wielkie zdziwienie i niedowierzanie
to mało, owej wioski nie można nigdzie odnaleźć, nawet wystukana w googolach nie chcę się ujawnić. Sprytem i podstępem Krystyna, zwana Reszką znajduje wreszcie miejsce, w którym wspaniałomyślna cioteczna babka, czy też babka cioteczna mieszkała.

W tym momencie zaczyna się cała opowieść o perypetiach Reszki. Być może wstęp do tej opowieści wydaje się banalny, ale nic bardziej mylnego, nie dajmy się zwieść pozorom. Autorce daleko do schematycznych opowieści przepełnionych cukrowaniem i miłosnymi historyjkami rodem z brazylijskich telenowel.
„Wiedźma.com.pl” jest powieścią przepełnioną życiem najnormalniejszym w świecie, magią, duchami, niewyjaśnionymi zjawiskami, humorem, dreszczykiem emocji i fabułą tak inna od wszystkich, że aż chce się czytać.

Ja osobiście jestem zauroczona piórem Ewy Białołęckiej. Po zakończeniu książki zamknęłam ją z ogromnym żalem i niedosytem. Chciałoby się rzec, droga Pani Ewo ja błagam o kontynuację, ja błagam o coś co mi znów zabierze dwa dni z życiorysu.

Polecam z całych sił, wszystkim bez wyjątku, zarówno tym, którzy kochają się w romansach, jak i tym, którzy lubią powędrować w świat nie do końca realny … a może jednak realny?

Po raz pierwszy zabrakło mi skali ocen, 5 gwiazdek, a nawet 7 byłoby za mało, ja daję co najmniej 10!

Fantastyki na ogół nie lubię, nie przyswajam i nie trawię. Sama nie wiem dlaczego, ale zazwyczaj moja dość wybujała wyobraźnia przy literaturze z gatunku fantasy zwija się w kłębek pokazując mi swoją tylną cześć. Naśmiewa się ze mnie i próbuje wszystko tłumaczyć „na chłopski rozum”, co jak nie trudno zgadnąć staje się męczące.

Pewnie dlatego po książkę Ewy Białołęckiej...