7/2022
Zrządzeniem losu trafił w moje ręce tom przygód Usagiego. A że "im komiks grubszy - tym lepszy" owe sto kilkadziesiąt stron potraktowałem jako pełnoprawną książkę.

Jako iż nie należę do egzegetów komiksu japońskiego poczytałem tu i ówdzie o twórczości Stana Sakai i wiem już, że wśród fanów i znawców gatunku Usagi to postać kultowa.
Królik - Samuraj, a właściwie Ronin , to bohater świata współtworzonego przez antropomorficzne zwierzęta. Przemierza on dawną Japonię i przeżywa, zwykle krwawe, przygody robiąc przy tym mieczem w sposób, w jaki na fachowca przystało.

Na "Cienie śmierci" składa się kilka odrębnych opowieści, w których ważne role odgrywają zarówno miecz, jak i szlachetność Usagiego. Sporo w tym wszystkim widocznych inspiracji ze znanych mi filmów Kurosawy. Ale to nie jest zarzut - być może właśnie dzięki temu łatwiej jest wejść w tę konwencję i traktować poważnie fechtującego królika, żółwia czy nosorożca.

Największym atutem tej serii - jak na komiks przystało - jest sama kreska Stana Sakai.
Jeden z rozdziałów "Cieni śmierci" to historia opowiedziana samymi rysunkami, bez tekstu.
Autor prowadzi nas przez fabułę wyłącznie za pomocą obrazów rozpalając u czytelnika (w tym przypadku: oglądającego) emocje pozwalające przeżyć tę przygodę wraz z jej bohaterami.
I to jest właśnie potęga komiksu.  

7/2022
Zrządzeniem losu trafił w moje ręce tom przygód Usagiego. A że "im komiks grubszy - tym lepszy" owe sto kilkadziesiąt stron potraktowałem jako pełnoprawną książkę.

Jako iż nie należę do egzegetów komiksu japońskiego poczytałem tu i ówdzie o twórczości Stana Sakai i wiem już, że wśród fanów i znawców gatunku Usagi to postać kultowa.
Królik - Samuraj, a właściwie...

Kawałek soczystego komiksu ze zwierzątkami w roli głównej, która ma miejsce w XVII-wiecznej Japonii. Bazuje na sprawdzonych scenariuszach japońskiej kinematografii, ale robi to zgrabnie i z wyczuciem, przez co trudno piętnować ,,gapiostwo''. Wiele elementów to czyste podpatrywanie kina Akiry Kurosawy: liście unoszące się na wietrze czy banda chłopów, która nie może czuć się bezpieczna, gdy samuraje grasują w okolicy, gdyż nie wiedzą, jakie mają zamiary. Ciekaw jestem, czy twórca podpatrzy charakterystyczne cechy innych japońskich mistrzów, jak Hideo Gosha albo Hiroshi Teshigahara. Szkoda tylko, że nie ma ludzi na papierze - wolę jednak, kiedy twórcy nie antropomorfizują przygody i nie wrzucają dziwnych kostek fabularnych (żółwie ninja i samuraje, no bez przesady!). No nic, jeśli komuś brakuje cesarza japońskiej kultury - może sprawdzić, jak to kopiowali swoich mentorów na papierze w komiksowej oprawie. Nie będzie to czas stracony - działa jako uzupełnienie wiedzy.

Kawałek soczystego komiksu ze zwierzątkami w roli głównej, która ma miejsce w XVII-wiecznej Japonii. Bazuje na sprawdzonych scenariuszach japońskiej kinematografii, ale robi to zgrabnie i z wyczuciem, przez co trudno piętnować ,,gapiostwo''. Wiele elementów to czyste podpatrywanie kina Akiry Kurosawy: liście unoszące się na wietrze czy banda chłopów, która nie może czuć się...

Bardzo dobry tom, być może najlepszy jak do tej pory.

Kiedy „Usagi" przywędrował na przełomie 2001 i 2002 r. do Polski, „Cienie śmierci" ukazały się jako drugie, natomiast wcześniej wydano „Daisho", chronologicznie następne. Tak rozpoczęło się wypuszczanie „Usagiego" przez Świat Komiksu, które zresztą trwa do dziś. Polscy czytelnicy zaznajomili się z historią długouchego samuraja niejako od środka i to jeszcze nie po kolei. Dopiero od 2003 r. Mandragora zaczęła wydawać pierwsze tomy. W rezultacie kto przeczytał tom 8 w 2002 r., na tom wcześniejszy musiał czekać dwa lata. Dopiero w 2005 r. historia Usagiego zyskała ciągłość. A dziś można ją czytać bez zakłóceń i przerw między kolejnymi wydaniami. Z takiej perspektywy piszę po latach niniejsze opinie.

Jeżeli chodzi o sam tom 8. - pierwszy rozdział „Zielone cienie" nieco zaskakuje, bo oto Stan Sakai zadecydował się w głównym wątku swojej fabuły (a więc z odwołaniami do poprzednich tomów) umieścić motyw magii, popkultury, znanych z telewizji żółwiów i ironię wobec świata przedstawionego. Nie pasująca do całej serii opowieść, czy nam się to podoba czy nie, jest kanoniczna. Ja akurat wolałbym, żeby nie była, ale cóż... Taki wybór autora. Sama historia jest zaś przeciętna.

Historia „Jizo" to coś pięknego jeżeli chodzi o pomysł i realizację. Na kilku stronach mamy ten sam kadr, ten sam widok, zmieniają się jednak przechodzące postaci i pory dnia. To tak jakby siąść i rozkoszować się światem przedstawionym. Artyzm.

Kilkuczęściowa opowieść „Shi" przywodzi na myśl komiks westerny, kino samurajskie i w szczególności serię „Samotny wilk i szczenię". Postacie, mimo że epizodyczne, mają mocny, zapadający w pamięć charakter, jak jeszcze nigdy w serii do tej pory.

„Jaszczurcza opowieść" ma przewidywalną fabułę, ale rozluźnia atmosferę po poprzednich rozdziałach. Dodatkowo raczy nas widokami zimowej Japonii, na taką skalę pierwszy raz w serii. A to wszystko zupełnie bez słów.

„Ogród Usagiego", „Jesień" i „Pobojowisko" to retrospektywne opowiadania o nauce Usagiego u mistrza Katsuichiego. Mamy wiec powrót do wątku z tomu 2. Opowiadania te nie budują jednak postaci głównego bohatera tak jak opowieść w tomie „Samuraj". Mam wrażenie, że były pisane i rysowane czysto dla przyjemności, zarówno autora, jak i czytelników. Wyszło to znakomicie. Dostajemy sporo morałów, bardziej szczegółowo i powoli niż do tej pory wchodzimy w świat młodości Usagiego. Jego zachowania są przekonująco dziecięce. Jako jeden z morałów przewija się pacyfistyczne podejście do wojny. Szkoda, że po stwierdzeniu Usagiego „Musi być coś takiego w wojnie, ze ludzie ją sławią" Katsuichi urywa wątek i nie ciągnie rozmowy, w wyniku czego spojrzenie na wojnę przedstawione w opowiadaniu jest jednostronne.

Ostatnia uwaga na temat rysunków - przyroda jeszcze nigdy nie była w Usagim tak piękna, jak w tym tomie.

Bardzo dobry tom, być może najlepszy jak do tej pory.

Kiedy „Usagi" przywędrował na przełomie 2001 i 2002 r. do Polski, „Cienie śmierci" ukazały się jako drugie, natomiast wcześniej wydano „Daisho", chronologicznie następne. Tak rozpoczęło się wypuszczanie „Usagiego" przez Świat Komiksu, które zresztą trwa do dziś. Polscy czytelnicy zaznajomili się z historią długouchego...

Usagi = Najlepsza seria komiksowa !!!

Usagi = Najlepsza seria komiksowa !!!