+1 za przepiękną okładkę

+1 za przepiękną okładkę

Kreska Sakai jest tak charakterystyczna, że cały czas spodziewałem się, że z krzaków wyskoczy Usagi, a dom zaatakują Ninja Neko.

Tragiczna historia o honorze Samuraja, znana przez każdego w Japonii. Czas gdy słowo, powinność, służba znaczyły więcej, niż osobiste szczęście.
Ciekawe spojrzenie na dramat tamtych czasów i obyczaje, które często sprawiają, że jedynym honorowym rozwiązaniem jest samobójstwo.
Warto przeczytać.

Kreska Sakai jest tak charakterystyczna, że cały czas spodziewałem się, że z krzaków wyskoczy Usagi, a dom zaatakują Ninja Neko.

Tragiczna historia o honorze Samuraja, znana przez każdego w Japonii. Czas gdy słowo, powinność, służba znaczyły więcej, niż osobiste szczęście.
Ciekawe spojrzenie na dramat tamtych czasów i obyczaje, które często sprawiają, że jedynym...

Historia ta była mi znana, ale zawsze fajnie odświeżyć sobie pamięć.
Dopiero opowiadając te historię komuś zupełnie nie znającemu historii i kultury Japonii zdałam sobie sprawę, jak wiele niuansów społecznych i kulturowych trzeba ogarniać by przyjąć to wydarzenie ze zrozumieniem. W innym wypadku - Jak wiele wymaga to dodatkowych wyjaśnień.

Historia ta była mi znana, ale zawsze fajnie odświeżyć sobie pamięć.
Dopiero opowiadając te historię komuś zupełnie nie znającemu historii i kultury Japonii zdałam sobie sprawę, jak wiele niuansów społecznych i kulturowych trzeba ogarniać by przyjąć to wydarzenie ze zrozumieniem. W innym wypadku - Jak wiele wymaga to dodatkowych wyjaśnień.

Choć wersji historii o 47 roninach jest wiele ta zasługuje na wysoką ocenę głównie za ilustracje nawiązujące do klasycznych japońskich obrazów co dodaje wydaniu ciekawego klimatu. Sama historia jest poprostu kolejną opowieścią o lojalnych samurajach na szczęście pozbawioną holwoodzkiej magii i demonów.

Choć wersji historii o 47 roninach jest wiele ta zasługuje na wysoką ocenę głównie za ilustracje nawiązujące do klasycznych japońskich obrazów co dodaje wydaniu ciekawego klimatu. Sama historia jest poprostu kolejną opowieścią o lojalnych samurajach na szczęście pozbawioną holwoodzkiej magii i demonów.

47 Roninów rozpoczyna się zdaniem: „Znać tę historię, to znać Japonię”. I nie jest ono aż tak przesadzone, jak mogłoby się początkowo wydawać, trudno bowiem znaleźć opowieść, która byłaby równie mocno rozpowszechniona i zakorzeniona w japońskiej kulturze co Chūshingura właśnie. Dość powiedzieć, że samych filmowych reinterpretacji powstała grubo ponad setka, a dodać należy też przedstawienia teatralne, powieści, seriale oraz dzieła plastyczne. I – jak pokazuje recenzowany komiks – wciąż powstają nowe.

[...]

W przypadku 47 Roninów owa opowieść o odwadze, obowiązku i determinacji jest dodatkowo podkreślana przez warstwę graficzną. Odpowiadający za nią Stan Sakai dał się poznać przede wszystkim jako autor serii Usagi Yojimbo, dla którego tematyka samurajska nie była nowością. Porównując szatę graficzną przygód długouchego ronina z recenzowanym komiksem, widać znacznie większy nacisk położony na detal, zarówno gdy chodzi o tła (wnętrza i plenery zaprojektowane są z pomocą materiałów historycznych),jak i elementy ubioru oraz rynsztunek. W materiałach dodatkowych Sakai zdradza, iż inspiracją w czasie prac nad komiksem były kompozycje artysty ukiyo-e Ogaty Gekko, również ilustrującego Chūshingurę. Wpływy jego estetyki najlepiej widać w przypadku postaci, a wzbogacona o charakterystyczną dla Sakaia, mocno wystylizowaną kreskę, daje efekt sylwetek lekko uproszczonych, a jednocześnie niesamowicie ekspresyjnych, gdy chodzi o emocje. Wystarczy spojrzeć na bohaterów, by momentalnie odczytać ich przymioty: spokój i hart ducha Asano, mądrość i determinację Ōishiego, wreszcie niegodziwość Kiry, przypominającego momentami archetypicznego villaina. Trudno też nie wspomnieć o kolorach, dzięki którym rysunki Sakaia wyglądają doskonale jak nigdy: z dużymi plamami barwnymi, lekko ograniczonym światłocieniem i wyraźnym konturem, co również mocno zbliża estetycznie 47 Roninów do prac ukiyo-e.

[...]

Pełny tekst recenzji znaleźć można tutaj:
https://pozagranicawzroku.wordpress.com/2015/05/15/recenzja-47-roninow-czyli-honor-pozostanie-nietkniety/

47 Roninów rozpoczyna się zdaniem: „Znać tę historię, to znać Japonię”. I nie jest ono aż tak przesadzone, jak mogłoby się początkowo wydawać, trudno bowiem znaleźć opowieść, która byłaby równie mocno rozpowszechniona i zakorzeniona w japońskiej kulturze co Chūshingura właśnie. Dość powiedzieć, że samych filmowych reinterpretacji powstała grubo ponad setka, a dodać należy...

"7 roninów" to komiks wyjątkowy, który przykuwa uwagę zarówno scenariuszem, warstwą graficzną, kolorami, jak i edytorskim przygotowaniem publikacji. Wydawać by się mogło, że nie da się – kolejny raz – ciekawie opowiedzieć japońskiej historii o legendarnych czterdziestu siedmiu roninach, którzy honorowo pomścili śmierć swego pana. A jednak… Mike Richardson, założyciel wydawnictwa Dark Horse, przygotowywał się do napisania scenariusza przez 25 lat, gromadził materiały, oglądał filmy, rozmawiał z wieloma osobami. Ostatecznie historia, którą poznajemy w komiksie, to jedna z możliwych wersji klasycznej opowieści.

Album rozpoczyna się w świątyni Sengaku-Ji, gdzie samuraj Marakami Kiken opowiada mnichowi historię śmierci Asano Naganoriego. Asano musiał udać się na dwór szoguna, ponieważ został wytypowany do przyjęcia wizyty wysłannika cesarza. Niestety nieznana mu była dworska etykieta, dlatego był zmuszony pobierać lekcję u zawistnego urzędnika Kiry Yoshinakiego. Kira w niedwuznaczny sposób dał odczuć swojemu uczniowi, że za nauki musi mu zapłacić więcej niż przewiduje kodeks, czyli mówiąc dobitnie: musi dać łapówkę. Jednakże Asano odmawia.

(...) Właściwa opowieść zaczyna się w momencie, w którym informacja o śmierci Asano trafia do jego domu. W gruncie rzeczy dobrze wiemy, co było później i jaki będzie finał. Nawiązuje do tego chociażby niezbyt udany film w reżyserii Carla Rinscha, noszący ten sam tytuł, co recenzowany komiks. Jednakże Richardson dużo sprawniej rozkłada akcenty, ukazując znaczącą rolę jaką odegrał wieloletni lojalny sługa rodziny Oishi Kuranosuke. Scenarzysta skupia się na jego honorowej postawie, która wydawać by się mogła niedorzeczna. Oishi zdaje sobie sprawę, że jeśli w obronie czci swego pana podejmie krwawą vendettę to ostatecznie on oraz jego towarzysze i tak nie unikną śmierci. Albo zginą z ręki siepaczy szoguna, albo będą mogli popełnić honorowe seppuku.
Za warstwę graficzną komiksu odpowiada Stan Sakai, który wydaje się być artystą predestynowanym do narysowania tej opowieści. Miałem momentami wrażenie, że za chwilę, gdy tylko przewrócę kolejną stronę, bohaterzy przejdą transformację i będą przypominać zwierzęce postaci z autorskiej serii o króliku-samuraju Usagim Yojimbo...

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2015/05/06/47-roninow-opowiesc-o-lojalnych-slugach/

"7 roninów" to komiks wyjątkowy, który przykuwa uwagę zarówno scenariuszem, warstwą graficzną, kolorami, jak i edytorskim przygotowaniem publikacji. Wydawać by się mogło, że nie da się – kolejny raz – ciekawie opowiedzieć japońskiej historii o legendarnych czterdziestu siedmiu roninach, którzy honorowo pomścili śmierć swego pana. A jednak… Mike Richardson, założyciel...

Dla fanów Stana Sakai, oraz filmów Kurosawy i Kobayashiego rzecz obowiązkowa.

Dla fanów Stana Sakai, oraz filmów Kurosawy i Kobayashiego rzecz obowiązkowa.