Moje pierwsze spotkanie z Camillą Lackberg

bardzo długo nie mogłam się zdecydować, zeby przeczytać jakąkolwiek książkę tej autorki, przerażały mnie porównania do sagi Millenium Larssona, a kiedy już miałam "Kamieniarza" w rękach i zobaczyłam objętość przypomniał mi się mój niedawny koszmar, czyli czytanie trylogii Millenium ;)

Oczami wyobraźni już widziałam ślimaczą akcję, bohaterów opisanych tak szczegółowo, ze poznam rodzinę każdego z nich do trzeciego pokolenia wstecz i wszechobecne opisy z dokładnością opisu listw przypodłogowych ;)

Tymczasem spotkało mnie miłe zaskoczenie, "Kamieniarz" wciągnął mnie od pierwszych stron, czytałam nie mogąc się oderwać, czytałam nocami, czytałam w autobusie, czytałam mieszając łyżką zupę, po prostu nie mogłam się oderwać

Nawet picie kawy nie przeszkadzało mi tak bardzo jak w innych książkach ;) Nawet wielewątkowość, która czasami bardzo mi przeszkadza, tutaj była idealnie wpasowana, a każdy wątek wciągał tak, ze momentalnie zapominałam o poprzednim i całkowiecie zachłystywałam się kolejnym

Jak dla mnie mistrzostwo świata, kocham ksiażki, które wciągają praktycznie od pierwszej strony

I jedyne do czego mogę się przyczepić, to to, ze od samego początku dobrze wytypowałam kto jest mordercą, ale to już kładę na karb ilości przeczytanych przeze mnie kryminałów, naprawdę w kwestii "kto zamordował" już ciężko mnie zaskoczyć

Ale absolutnie nie zmienia to faktu, ze ksiażka jest prawdziwą gratką dla wielbicieli tego gatunku

Moja pierwsze spotkanie z Camillą Lackebrg uznaję wiec za niezwykle udane :) i z przyjemnoscią sięgne po resztę jej książek :)

Moje pierwsze spotkanie z Camillą Lackberg

bardzo długo nie mogłam się zdecydować, zeby przeczytać jakąkolwiek książkę tej autorki, przerażały mnie porównania do sagi Millenium Larssona, a kiedy już miałam "Kamieniarza" w rękach i zobaczyłam objętość przypomniał mi się mój niedawny koszmar, czyli czytanie trylogii Millenium ;)

Oczami wyobraźni już widziałam ślimaczą...