Cóż za wspaniała lektura!! nie lubię i nigdy nie czytałam książek podróżniczych, mimo że uwielbiam podróżować.Ale że natura bywa przewrotna, a książka tak pięknie uśmiechała się do mnie z półki,postanowiłam zaryzykować i sięgnąć po tę pozycję.
Pierwszym co przykuło mój wzrok, była okładka. Dwóch panów wystylizowanych nieco odmiennie od współczesnych podróżników, siedzących w starym samochodzie.A na górze okładki napis "Podróże retro". Dodatkowo akcja podróży owych panów rozpoczyna się - uwaga- w 1926 roku, kiedy to tuż po zakończeniu studiów postanowili odłożyć na dalszy czas założenie rodzin i udać się w podróż dookoła świata.Zwariowany pomysł wcielili w życie i wyruszyli. Z nędznym wyposażeniem plecaków, bez konkretnego planu podróży, ale za to w strojach podróżniczych szytych na ówczesną modę i półmetrowym miechowym aparatem fotograficznym. Jak postanowili tak też zrobili. Dwójka przyjaciół z Poznania (hurrraaa) Tadeusz Perkitny i Leon Mroczkiewicz wyruszyła na podbój świata. Ogromnym atutem książki jest język, opisy toczą się płynie, nie ma miejsca na nudę.Salwy śmiechu, szczególnie w drugiej połowie książki- gwarantowane!! Inteligentne i pełnokrwiste przygody naszych bohaterów zachęciły mnie do sięgnięcia po inne pozycje z biblioteczki "Podróży retro". Książka wydana jest bardzo starannie,połyskujące kartki, fotografie wykonane przez naszych podróżników stanowią niezwykłą dokumentację tamtych czasów i ludzi. Tym bardziej, że przez pewnie okres czasu dorabiali sobie będąc lokalnymi fotografami. Niesamowitym zaskoczeniem dla mnie było to, że gdziekolwiek nasi bohaterowie się nie pojawili, spotykali na swojej drodze Polonię. Czy to opustoszały step Argentyny, czy zatłoczone uliczki Rio...wszędzie napotykali Polaków. Książka rzuca niesamowite światło na ogromną różnorodność zachowań ludzkich ( co kraj to obyczaj), uczy pokory wobec natury i przyrody, wytrwałości w dążeniu do realizacji swoich marzeń. I choć przygody obu panów toczyły się różnie, ciężką pracą musieli zdobywać jedzenie i pieniądze,książka ta stanowiła dla mnie ogromne źródło pozytywnej energii tak szczególnie potrzebnej w jesiennej zawierusze,która już za oknami szaleje.

Cóż za wspaniała lektura!! nie lubię i nigdy nie czytałam książek podróżniczych, mimo że uwielbiam podróżować.Ale że natura bywa przewrotna, a książka tak pięknie uśmiechała się do mnie z półki,postanowiłam zaryzykować i sięgnąć po tę pozycję.
Pierwszym co przykuło mój wzrok, była okładka. Dwóch panów wystylizowanych nieco odmiennie od współczesnych podróżników, siedzących...