Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy jest ktoś, kto ocenił źle "Okrążmy świat raz jeszcze"? Chyba nie. Przynajmniej na tym portalu. I nic w tym dziwnego, bo tej książki ocenić źle po prostu się nie da! Genialne połączenie dzikiej radości świata, fascynujących przygód i przedniego poczucia humoru powoduje, że literatura ta wciąga bardziej niż najlepsza książka przygodowa i że jest to najlepsza z najlepszych rzecz podróżnicza. Na tle innych wypocin podróżniczych "Okrążmy świat" tym się wyróżnia, że młode nasze zuchy wyruszają bez pieniędzy, więc co za tym idzie zmuszone są w czasie podróży dookoła świata podejmować zatrudnienie. Dzięki temu czytelnik ma okazję poznawać fascynujący, bezpowrotnie już miniony, tropikalny świat kolonialny - głębiej niż tylko z perspektywy podróżnika. I tak np. w części dotyczącej Indochin podróżnicy nasi najpierw, słaniając się już z głodu, szukają pracy, potem przechodzą rozmowy kwalifikacyjne w przebogatych pałacach panów kolonialnych, a potem pracują z tubylcami w dżungli. Poza niewątpliwymi wartościami odkrywczymi mamy tu mnóstwo przezabawnych sytuacji i dialogów z tubylcami oraz wyciskających łzy śmiechu sprzeczek pomiędzy przyjaciółmi. Nie ma jednej strony, która nie bawi albo nie wzrusza, albo nie zadziwia! Zaletą jest to, że autor - po cenzurze kolegi - wyrzucił z książki to wszystko, co było mniej zabawne, nużące i co jedynie stanowiło zwykły zapis drogi. Dzięki temu nie mamy tutaj fragmentów nudnych i pobieżnych. Całość trzyma równy, fascynujący poziom, ponieważ książka nie jest drobiazgowym zapisem wszystkiego, ale składa się jedynie z najciekawszych i najbardziej fascynujących wątków podróży. Książkę gorąco polecam, albowiem prawdę mówiąc nie wyobrażam sobie, żeby można było być z niej niezadowolonym. Ja czytanie zaczęłam od tomu II, więc na szczęście przede mną jeszcze tom I (w bibliotece zgubili tom I, a zatem dotarcie do niego chwilę mi zajmie). Jak dobrze, że jeszcze mam zatem nadzieję na dalszą część tych wspaniałych przygód (choć nie sądzę, żeby coś przebiło Indochiny, które sam autor uważa za najpiękniejszą i najbardziej wzruszającą część podróży).