Pierwszy klon Jeffersona Nighthawka, zwanego Egzekutorem, posiadał naturalną zdolność “oryginału” do zadawania śmierci. Dzięki odpowiedniemu szkoleniu szybko osiągnął szczyt w hierarchii, zajmując pozycję najbardziej skutecznego łowcy głów zarówno w Oligarchii, jak i na Wewnętrznej Granicy. A jednak zawiódł. Jego kreatorzy nie przewidzieli, że nie wystarczy wyszkolenie techniczne oraz talent, liczy się także psychika. A tu Jefferson Nighthawk był po prostu człowiekiem z długością życia wynoszącą dopiero dwa miesiące, gotowym na zadawanie śmierci i wychodzenie cało z licznych opresji, ale kompletnie nie przygotowany na rywalizację z innymi mężczyznami oraz… podjęcie pierwszych prób zrozumienia kobiet.

Dlatego też drugi klon Egzekutora został “poczęty” na innych zasadach. Tym razem powstał mężczyzna nieco przed czterdziestką, dla którego problemy z hormonami to przeszłość. Co więcej, dzięki nauce klon został wyposażony w pamięć i wspomnienia oryginalnego Jeffersona Nighthawka; także jest nie tylko świadom swego istnienia, ale także istnienia schorowanego, umierającego “ojca”. Sam też ma już początki choroby, która Egzekutora skierowała do komór kriogenicznych, gdzie uśpiony oczekuje na wynalezienie leku. To powoduje, że nowy Egzekutor to zupełnie inna postać.

W “Powrocie Egzekutora” Mike Resnick wciąż bawi się doskonale, serwując czytelnikowi powieść wypełnioną akcją, barwnymi postaciami i doskonałymi dialogami. Jednakże i tym razem cała ta przygoda oferuje drugie dno, gdzie autor cały czas eksploruje tajemnice związane z hipotetyczną egzystencją istoty zwanej klonem. A ponieważ tym razem Mike najwyraźniej uznał, że czytelnika może znudzić zadawanie (i udzielanie odpowiedzi) na podobne pytania, dodał jeszcze kilka smaczków, które zadowolą wielu fanów science fiction, ale też po prostu czytelników ciekawych poznawania nowych rzeczy.

Przede wszystkim mamy tu drugą interesującą postać: empatkę. Kobietę, która wyczuwa emocje istot znajdujących się dookoła. Nie myśli czy zamierzenia, nawet nie sam nastrój, co podstawowe emocje. Daje to spore pole do popisu przy prezentowaniu licznych możliwości, jakie daje posiadanie takich zdolności, ale jest także mowa o konsekwencjach. Podobnie autor wykorzystuje wspomniany wyżej fakt choroby Egzekutora. Nie dość, że mamy do czynienia z klonem, to jeszcze poruszonych zostaje kilka zagadnień dotyczących przemijania oraz sposobów spoglądania na świat oczami istoty skazanej na powolną śmierć w samotności. To są dobre rzeczy, interesujące, namawiają do zastanowienia.

A na to wszystko ponownie nałożona jest doskonała przygoda, napisana niezwykle dowcipnym językiem, z dialogami, które rozweselą nawet największych ponuraków. Szkoda, że na tym odcinku poprzestał polski wydawca. Szczęście, że książki napisane są językiem bardzo prostym, zatem spodziewam się, że przypomniawszy sobie dwa pierwsze tomy czytane w oryginale nie będę miał problemu także z tomem trzecim, będącym dla mnie zupełną nowością.

Pierwszy klon Jeffersona Nighthawka, zwanego Egzekutorem, posiadał naturalną zdolność “oryginału” do zadawania śmierci. Dzięki odpowiedniemu szkoleniu szybko osiągnął szczyt w hierarchii, zajmując pozycję najbardziej skutecznego łowcy głów zarówno w Oligarchii, jak i na Wewnętrznej Granicy. A jednak zawiódł. Jego kreatorzy nie przewidzieli, że nie wystarczy wyszkolenie...