Gdzie kończy się jedna historia, a zaczyna druga? Jak odnaleźć główny wątek opowieści, skoro ona sama składa się z wielu swoich drobniejszych sióstr, które jednak później przejmują stery i snują własny niesamowity wzór? A gdy wszystkie one zaczną się ze sobą splatać i wzajemnie przenikać – wielkie ze średnimi i małymi, natomiast całkiem maleńkie, najdrobniejsze z nich wszystkich, wywierają ogromny wpływ na te pierwsze – czy w ogóle można mówić o jakiejkolwiek odrębności? Czy rzeczywiście są to siostry, czy może jedno ciało?
Zdaniem większości, ogrody sułtana zamieszkuje demon. Jakże ów potwór wygląda? Przechadza się tu i tam pod postacią zwykłej ciemnowłosej dziewczynki, ale nie dajcie się zwieść pozorom! Jest coś, co go zdradza – tajemnicze, jakby namalowane atramentem, czarne znamiona wokół oczu.
A kim okaże się być, jeśli tak jak syn sułtana zdecydujecie się przełamać swój strach i się do niego zbliżyć? Samotną, młodą, zziębniętą i odrzuconą przez rodzinę oraz innych ludzi istotą, która sypia pod drzewami w towarzystwie dzikich ptaków, tęskniąc do obecności kogoś bliskiego. Dlatego też decyduje się wyjawić księciu tajemnicę, którą kiedyś zdradziła jej pewna nieznajoma kobieta. Oto w tych niezwykłych znamionach kryją się ciasno splecione litery, tworzące wiele barwnych opowieści. A gdy wszystkie one zostaną odczytane i opowiedziane, wyjaśni się pewna tajemnica…
Teraz uwaga! Czy nie boicie się zanurkować w morzu cudów i dziwów, gdzie jedna historia jest bardziej nieprawdopodobna i pasjonująca od poprzedniej, a wszystkie one łączą się w niezwykle kunsztowną całość? Zastanówcie się dobrze, gdyż w tym bezkresie łatwo można się zatracić i zapuścić na głębię, z której trudno potem wypłynąć na powierzchnię. Jesteście pewni, że tego chcecie? Świetnie, to dobra decyzja.
W ogrodzie nocy, pierwsza część dwutomowych Opowieści sieroty, to absolutnie magiczna i niekonwencjonalna powieść, gdzie słowa typu „zbyt nieprawdopodobne” lub wręcz „niemożliwe”, tracą jakąkolwiek moc. W tym świecie po prostu nie istnieją.
Podróżując wraz z gamą niezwykłych stworzeń, pochodzących z wielu starożytnych kultur i dawnych wierzeń, z każdym zdaniem zagłębiasz się coraz bardziej w opowiadaną historię, gdzie czeka na Ciebie wiele niespodzianek. Jest tu miejsce na groteskę, porywającą przygodę, zabawę utartymi schematami, a także odrobinę grozy (choć to już bardziej w tomie drugim). Słowem, jest tam dosłownie wszystko – poza nudą.
Dzięki złożonej fabule czytelnik ma niezwykłą zabawę, bo nie wiadomo, w którym momencie pojawi się kontynuacja jakiegoś pozornie drobnego wątku. Czytasz sobie w najlepsze opowieść jakiejś nowej postaci, a tu ni z tego, ni z owego pojawia się znany już bohater i macha do ciebie z wesołym „a kuku!”. Również styl pisarki zasługuje na niemałą pochwałę – jest wyjątkowo piękny i obrazowy, doskonale oddający niezwykły klimat tej książki.
Polecam wszystkim, zarówno tym, którzy kochają baśnie, jak i czytelnikom, którzy twierdzą, że w fantasy nie ma już miejsca na nic nowego. Po tej lekturze możecie łatwo zmienić zdanie!

Gdzie kończy się jedna historia, a zaczyna druga? Jak odnaleźć główny wątek opowieści, skoro ona sama składa się z wielu swoich drobniejszych sióstr, które jednak później przejmują stery i snują własny niesamowity wzór? A gdy wszystkie one zaczną się ze sobą splatać i wzajemnie przenikać – wielkie ze średnimi i małymi, natomiast całkiem maleńkie, najdrobniejsze z nich...