Nie wiem jak to się stało, ale to jedyna część przygód Sigmy, której wcześniej nie czytałem i teraz, przy kompletowaniu całego cyklu, nareszcie miałem ku temu okazję. Oczywiście znowu byłem zaczarowany, a przy okazji wyjaśniły mi się pewne wątki, których do końca nie rozumiałem, czytając późniejsze pozycje z cyklu. Jako że całkowita jasność części mojego umysłu odpowiedzialnej za przygodę nastąpiła dosyć szybko, mogłem w pełni poświęcić się lekturze. Po raz kolejny zanurzyłem się w mrokach i blaskach historii (a jest to temat, który bardzo mnie interesuje), napisanych jednak tak lekko, że nawet przez najmniejszy moment nie przytłaczają one czytelnika. Nie jestem fanem historii sztuki, ale przyznam, że i w tym temacie nie czułem się zupełnie zagubiony. A to wszystko zasługa Rollinsa, który nawet laikowi mojego pokroju potrafił przybliżyć świat sztuki czasów przeszłych. Przybliżyć w sposób nienachalny, niepsujący głównego nurtu niczym nieskrępowanej przygody, pełnej jednocześnie niebezpieczeństwa, jak i pokazującej siłę ludzkich uczuć, nawet w najbardziej nieprawdopodobnych sytuacjach. Po dzikiej jeździe, którą stanowi lektura tej książki, człowiekowi chce się jeszcze i jeszcze. Czy nie o to właśnie chodzi w literaturze sensacyjno - przygodowej? Po raz kolejny - brawo Rollins.

Nie wiem jak to się stało, ale to jedyna część przygód Sigmy, której wcześniej nie czytałem i teraz, przy kompletowaniu całego cyklu, nareszcie miałem ku temu okazję. Oczywiście znowu byłem zaczarowany, a przy okazji wyjaśniły mi się pewne wątki, których do końca nie rozumiałem, czytając późniejsze pozycje z cyklu. Jako że całkowita jasność części mojego umysłu...