Z twórczością Nory Roberts nie miałam zbyt wiele do czynienia. Możliwe, że będąc jeszcze w wieku szkolnym podkradałam Mamie jakieś romansidła - czy było wśród nich jakieś autorstwa pani Roberts - tego nie pamiętam. Po latach znów wróciłam do zwyczaju "podkradania" książek i tym sposobem przeczytałam "Dziedzictwo".

Książka zapowiada się całkiem ciekawie - pierwsze kilkadziesiąt stron czytało się naprawdę szybko, bo i akcja była wciągająca. Potem już było nieco gorzej, ale i tak postanowiłam doczytać tę powieść do końca. Na "Dziedzictwo" składają się dwie osobne historie opowiadające perypetie członków książęcej rodziny rządzącej Cordiną.

Pierwsza historia "Księżniczka i tajny agent" jest zdecydowanie lepsza - mamy tu wątek sensacyjny: księżniczka Gabriella została porwana, ale udało jej się uciec, jednak ... nic a nic nie pamięta. Z tego powodu jej ojciec zatrudnia w roli jej ochroniarza (tudzież fikcyjnego narzeczonego) pewnego Amerykanina. Co wyniknie z tej znajomości i jaki będzie jej finał, to łatwo odgadnąć. Niemniej jednak tę historię czyta się całkiem przyjemnie i szybko.

Druga opowieść "Książę i artystka" to historia brata Gabrielli, który ma być następcą tronu Cordiny i pewnej młodej aktorki (a właściwie producentki teatralnej) Eve. Piękna Amerykanka ma w Cordinie wystawić cztery sztuki i tym samym udowodnić całemu światu, że nie jest tylko bogatą panną, która teatr traktuje jako kolejne hobby. Jednak i tym razem wrogowie rodziny de Cordina nie próżnują i próbują zemścić się na jej członkach. W to wszystko zostanie wplątana Eve, która już w poprzedniej historii udaremniła zamach na Gabriellę. Oczywiście nie może zabraknąć wątku romansowego (wszak to Nora Roberts!), ale nie jest on zbyt porywający czy płomienny.

Książka dobra na odstresowanie się - na przykład podczas wakacji czy ferii świątecznych. Daję 5 gwiazdek, głównie za pierwszą historię, gdyż druga nie jest już tak interesująca. Jednak fankom (a może i fanom) powieści o miłości ta książka powinna przypaść do gustu, jest w niej bowiem wszystko, czego od tego typu literatury wymagamy. Do tego plus za ładny język - to również sprawia, że książkę czyta się przyjemnie.

Z twórczością Nory Roberts nie miałam zbyt wiele do czynienia. Możliwe, że będąc jeszcze w wieku szkolnym podkradałam Mamie jakieś romansidła - czy było wśród nich jakieś autorstwa pani Roberts - tego nie pamiętam. Po latach znów wróciłam do zwyczaju "podkradania" książek i tym sposobem przeczytałam "Dziedzictwo".

Książka zapowiada się całkiem ciekawie - pierwsze...