„Ludzie potrzebują fikcji i potrzebują opowieści.” – pisze do nas autorka na początku tego oto zbioru.
Nie są to opowieści, które opowiada się przy ognisku, ale są to historie stawiające świat i światopogląd (szczególnie wiarę) w innym świetle.

Nie zgadzam się z opiniami „książka nie dla ludzi z negatywnym podejściem do świata czy depresją” jak i z wyjątkowym podejściem do „Hektatomby”, która przedstawia wiarę w Boga w bardzo mrocznym i krwawym wymiarze.
Wątpię, że ktoś w fatalnym nastroju chwytałby fantasy przesiąknięte horrorem i trzeba być naprawdę zdrowym na umyśle żeby brać fantastykę na poważnie...
Bardziej bym ostrzegała przed nadmiarem żądzy krwi i samej krwi. Czasami ma się wrażenie, że strony są nią przesiąknięte. Ktoś wrażliwszy może nie zasnąć po lekturze obawiając się ujrzenia ruchu w lustrze albo wychodzącego ducha ze ściany. O spacerze po zmroku zapomni ;)

Inni, którzy nie obawiają się powyższych skutków, z umiejętnością przymykania oka na dość przewidywalne fabuły i dość oczywiste scenariusze pochłoną książkę w krótkim czasie.
Oczywiście nie wszystkie opowiadania przypadną do gustu. Jest ich 9 więc myślę, że każdy znajdzie coś dla siebie. Chcecie romansu? Proszę. Chcecie zdrady i intrygi? Ależ proszę. Coś o świecie pozagrobowym? O świecie równoległym? Też się znajdzie. I morderstwa. Morderstwa i krew.

„Ludzie potrzebują fikcji i potrzebują opowieści.” – pisze do nas autorka na początku tego oto zbioru.
Nie są to opowieści, które opowiada się przy ognisku, ale są to historie stawiające świat i światopogląd (szczególnie wiarę) w innym świetle.

Nie zgadzam się z opiniami „książka nie dla ludzi z negatywnym podejściem do świata czy depresją” jak i z wyjątkowym podejściem do...