Trochę lat upłynęło niczym wody w wodospadzie kaskadami oblewało mnie wspomnienie o bohaterze Aleksieju Mariesjewie, którego nic nie powstrzymało przed ucieleśnieniem swoich największych pragnień. Chciał powrócić do latania mimo tego, że podczas katastrofy lotniczej stracił obie nogi. Ten fakt dyskwalifikował go jako pilota.
Przyznam szczerze, że mało która opowieść rosyjskiego pisarza przemówiła do mojej podświadomości tak głęboko, jak historia Aleksieja. Od kilku lat próbowałem przypomnieć sobie tytuł tej książki i za zasługą Hugo-Badera w książce pt. W rajskiej dolinie wśród zielska rozwiałem kolejną mgiełkę niepamięci. Dlaczego warto polecić tą książkę. Opowiada o walce jaką podejmuje człowiek, który powinien się załamać, a nie dopuszcza do tego jego niezłomna wiara, że wbrew przeciwnościom losu. Mimo że otoczenie ma negatywny punktu widzenia odnośnie jego powrotu do dawnej sprawności fizycznej. Nie poddaje się. Taki współczesnym Aleksiejem jest biegacz Pistoricius, który mimo braku nóg nie zamknął się w sobie. Człowiek, który pokonał samego siebie by udowodnić wszystkim, że niczego mu nie brakuje. Świat bez takich ludzi jak Aleksiej stał by się pozbawiony wiary i sensu, że może być lepiej.

Trochę lat upłynęło niczym wody w wodospadzie kaskadami oblewało mnie wspomnienie o bohaterze Aleksieju Mariesjewie, którego nic nie powstrzymało przed ucieleśnieniem swoich największych pragnień. Chciał powrócić do latania mimo tego, że podczas katastrofy lotniczej stracił obie nogi. Ten fakt dyskwalifikował go jako pilota.
Przyznam szczerze, że mało która opowieść...