Dosyć krótka książeczka. Szybko się czyta, ale nie wiem czy zostanie mi w głowie. Dosyć upiorna, chyba raczej nie polecam dla dzieci.

Dosyć krótka książeczka. Szybko się czyta, ale nie wiem czy zostanie mi w głowie. Dosyć upiorna, chyba raczej nie polecam dla dzieci.

"Złych wspomnień nie musisz brać ze sobą. I bez tego będą cię prześladować".

"Książę Mgły" to nie tylko pierwsze książka Carlosa Ruiza Zafóna skierowana dla młodzieży, ale również jego debiut literacki.
Opowiada o rodzinie Carverów, a przede wszystkim o trójce ich dzieci - Maxie, Alicji i Irynie. Wiodą spokojne życie...dopóki nie przeprowadzą się do małej osady rybackiej na wybrzeżu Atlantyku. Nie spodziewają się tego, co ich czeka. Rodzina wprowadza się do starej posiadłości zamieszkiwanej niekdyś przez rodzinę Fleischmannów, których losy od początku spowija nie do końca wyjaśniona tajemnica. Dom budzi przerażenie i grozę. Max wyczuwa, że coś dziwnego zaczyna się w nim dziać.
W rozwiązywaniu tajemnic przeszłości Maxowi towarzyszy starsza siostra Alicja, oraz poznany w miasteczku chłopak - Roland. Gdy tajemnicze zdarzenia przybierają na sile wychodzi na jaw, że dziadek Rolanda od wielu lat skrywał przed wszystkimi okrutną tajemnicę. To on opowiada dzieciom o mrocznym i złym czarowniku - Księciu Mgły, który spełni każdą prośbę bądź życzenie, lecz w zamian żąda bardzo wysokiej zapłaty.
Książka wprowadza nas w niezwykle tajemniczy i bardzo mroczny klimat rybackiego miasteczka spowitego mgłą. Bohaterowie nie są oklepani. Styl pisania jest lekki i przystępny, a jednocześnie mglisty i tajemniczy jak sama powieść.
Przygody nastoletnich bohaterów, siła przyjaźni oraz tajemnicze moce posługujące się magią w celu zniewolenia ludzi zaabsorbowały mnie w dużym stopniu. Klimat powieści, niewyjaśnione sekrety i złowieszcze znaki to coś co lubię. Mimo, że była krótka to akcji nie brakuje. Wszystko dzieje się szybko i sprawnie.
"Księcia Mgły" polecam każdemu - zarówno tym, którzy nie spotkali się z twórczością Zafóna, jak i tym, którzy już znają jego dzieła. Jest to autor z którym warto się zaprzyjaźnić!

"Złych wspomnień nie musisz brać ze sobą. I bez tego będą cię prześladować".

"Książę Mgły" to nie tylko pierwsze książka Carlosa Ruiza Zafóna skierowana dla młodzieży, ale również jego debiut literacki.
Opowiada o rodzinie Carverów, a przede wszystkim o trójce ich dzieci - Maxie, Alicji i Irynie. Wiodą spokojne życie...dopóki nie przeprowadzą się do małej osady rybackiej...

Bardzo przyjemnie się czyta. Ewidentnie czuć tutaj styl autora, który kilka lat później stworzył niesamowite dzieło.

Bardzo przyjemnie się czyta. Ewidentnie czuć tutaj styl autora, który kilka lat później stworzył niesamowite dzieło.

240226 audio G5.
Jakoś bardzo mnie nie zaintrygowało, ale liczę, że zrobi się ciekawiej w dwu kolejnych częściach.

240226 audio G5.
Jakoś bardzo mnie nie zaintrygowało, ale liczę, że zrobi się ciekawiej w dwu kolejnych częściach.

Jest to książka dobrze napisana i myślę, że wiele osób się nią zachwyci. Ale zdecydowanie nie jest to książka dla mnie.

Jest to książka dobrze napisana i myślę, że wiele osób się nią zachwyci. Ale zdecydowanie nie jest to książka dla mnie.

Jako nauczycielka literatury hiszpańskiej czytająca Zafona od czasów studenckich, zafascynowana cyklem Cmentarz zapomnianych książek, tym razem sięgnęłam po pierwszą książkę Zafona, rzecz jasna, ze sporymi oczekiwaniami. I aż niedowierzam, że to ten sam autor. Książka niezwykle naiwna, bazująca na wyświechtanych motywach po wielokroć powtarzanych w literaturze grozy. Akcja zupełnie nieprzekonująca, szczegóły nieprzemyślane, po prostu nie da się uwierzyć autorowi. Ledwo dobrnęłam do końca. Miłośnikom Cmentarza zdecydowanie odradzam.

Jako nauczycielka literatury hiszpańskiej czytająca Zafona od czasów studenckich, zafascynowana cyklem Cmentarz zapomnianych książek, tym razem sięgnęłam po pierwszą książkę Zafona, rzecz jasna, ze sporymi oczekiwaniami. I aż niedowierzam, że to ten sam autor. Książka niezwykle naiwna, bazująca na wyświechtanych motywach po wielokroć powtarzanych w literaturze grozy. Akcja...

Uroczo staromodne. Miło się słucha - dla Fronczewskiego jako lektora można zlekceważyć nadmierną prostotę. Ale wstęp Zafona trochę nas oszukuje, to rzecz nawet nie dla młodzieży, ale raczej dla starszych dzieci.

Uroczo staromodne. Miło się słucha - dla Fronczewskiego jako lektora można zlekceważyć nadmierną prostotę. Ale wstęp Zafona trochę nas oszukuje, to rzecz nawet nie dla młodzieży, ale raczej dla starszych dzieci.

Przyjemna opowieść o grupie przyjaciół, którzy odkrywają tajemnicę spełnionych życzeń i ceny, jaką trzeba za nie zapłacić. Niby młodzieżowa przygodówka, ale czyta się jednym tchem. Jak to przy okazji Zafona mamy dużo tajemnic, mroku, demonicznych bohaterów, czyli to, co lubię najbardziej. Ciekawe jest to, że w tej serii każda książka jest osobną historią. Według mnie niepotrzebnie znalazły się w jednej serii. Miejsca akcji były inne i podobnie z bohaterami. W żaden sposób się ze sobą nie łączyli. Lekka lekturka na plus i na minus.

Przyjemna opowieść o grupie przyjaciół, którzy odkrywają tajemnicę spełnionych życzeń i ceny, jaką trzeba za nie zapłacić. Niby młodzieżowa przygodówka, ale czyta się jednym tchem. Jak to przy okazji Zafona mamy dużo tajemnic, mroku, demonicznych bohaterów, czyli to, co lubię najbardziej. Ciekawe jest to, że w tej serii każda książka jest osobną historią. Według mnie...

Opowieść tajemnicza i trzymajaca w napięciu. Polecam.

Opowieść tajemnicza i trzymajaca w napięciu. Polecam.

Książe Mgły to powieść dla młodzieży, taka jak za dawnych lat, trochę jak Verne czy inni pisarze XIX wieczni z gatunki przygody. Delikatna zdawałoby się choć naprawdę tragiczna dla bohaterów.
Trochę mało tu Zafona, takiego magicznego, ale klimat zakreślony delikatnie jest charakterystyczny. Tym razem też więcej w opowieściach niż w fabule się dzieje i wszystko jest bardziej doprecyzowane, dopowiedziane, a nie pozostawione w mroku.

Książe Mgły to powieść dla młodzieży, taka jak za dawnych lat, trochę jak Verne czy inni pisarze XIX wieczni z gatunki przygody. Delikatna zdawałoby się choć naprawdę tragiczna dla bohaterów.
Trochę mało tu Zafona, takiego magicznego, ale klimat zakreślony delikatnie jest charakterystyczny. Tym razem też więcej w opowieściach niż w fabule się dzieje i wszystko jest...