Długo polowałam na książki pani Gromyko, i już po przeczytaniu tej jednej mogę stwierdzić, że było warto :)

Pewna adeptka Wyższej Szkoły Magii, Wróżbiarstwa i Zielarstwa wyrusza z zadaniem do doliny zamieszkanej przez wampiry. Zadanie ma proste: poobserwować, popytać, dowiedzieć się czegoś, wrócić i zdać raport. Problem polega na tym, że W.Redna nie byłaby sobą gdyby nie spróbowała rozwiązać zagadki, przez którą zginęło trzech doświadczonych magów.
Tak, ale czytając książkę, odniosłam wrażenie że sprawa tej zagadki jest trochę zepchnięta na drugi plan, jest tłem dla pani Gromyko do ukazania nam rozumnej rasy wampirów, których jeszcze nie znamy.

A sama Wolha Redna? Wzbudza sympatię od pierwszych stron: jest ciekawska, złośliwa, ma cięty język, zazwyczaj najpierw robi, później myśli (co jej się niejako przydaje w pewnym sensie ;)), popełniając przy tym wiele gaf.

Ze świecą szukać w tej książce zawrotnej akcji, morza krwi, miłosnych scen czy dialogów kipiących wulgaryzmami. Mimo to ta historia wciąga, trzyma i nie puszcza, wzbudzając przy okazji gdzieniegdzie salwy śmiechu, czasem dreszczyk emocji, a i refleksja też się zdarza :)

Długo polowałam na książki pani Gromyko, i już po przeczytaniu tej jednej mogę stwierdzić, że było warto :)

Pewna adeptka Wyższej Szkoły Magii, Wróżbiarstwa i Zielarstwa wyrusza z zadaniem do doliny zamieszkanej przez wampiry. Zadanie ma proste: poobserwować, popytać, dowiedzieć się czegoś, wrócić i zdać raport. Problem polega na tym, że W.Redna nie byłaby sobą gdyby nie...