Przeczytałam tę książkę już kilka lat temu, więc niełatwo pisze mi się tą opinię. Dlaczego? Ponieważ szczerze mówiąc w tym momencie mam wrażenie, że nie będzie ona do końca subiektywna. Może na pocztek powiem, iz wystawiłam "crescendo" ocenę 6/10, bo w zasadzie niewiele mam w tym przypadku do zarzucenia, ale... No właśnie. Ale. Po pierwsze, w drugiej części serii o Norze i Patchu widac wyraźnie jak zmienia sie styl pisania autorki. O ile pierwszym tomem byłam zachwycona, to tutaj muszę przyznać, że nie bardzo. Becca Fitzpatrick pokazala w "szeptem" pasję. Pisała lekko i z humorem. Sprawiła, że czuło sie niedosyt i chciało się więcej. Natomiast kiedy czytałam "crescendo" mialam wrażenie, że czar który rzuciła na mnie pani Fitzpatrick w pierwszej części, minął. Teraz, gdy przeczytałam ksiazkę 3. raz i wiem czego się spodziewać już nie rzuca mi się to w oczy, a jednak styl autorki bez wątpienia dużo stracił. Mimo to polecam wam tę książkę. Ale szczerze? Nie mam pojęcia czy robię to, ponieważ naprawdę tak myślę, czy może z samego sentymentu dla autorki i całej serii.

Przeczytałam tę książkę już kilka lat temu, więc niełatwo pisze mi się tą opinię. Dlaczego? Ponieważ szczerze mówiąc w tym momencie mam wrażenie, że nie będzie ona do końca subiektywna. Może na pocztek powiem, iz wystawiłam "crescendo" ocenę 6/10, bo w zasadzie niewiele mam w tym przypadku do zarzucenia, ale... No właśnie. Ale. Po pierwsze, w drugiej części serii o Norze i...