Książka wywołująca niepokój. Z serii tych, które po przeczytaniu nadal kołaczą się w głowie...

Zaczynając czytać, czułam, że coś jest nie tak. Nad tą książką unosi się duch Murakamiego. Niemal identycznie wydane, japońskie, dziwne...

Yamada wprowadza nas do świata, w którym nie ma nic pewnego, co więcej do świata, w którym sen miesza się z jawą, rzeczywistość z nierzeczywistością, żywi to umarli i odwrotnie.

Główny bohater, Harada, pan pod pięćdziesiątkę, sierota, pewnego dnia spotyka swoich nieżyjących rodziców. Z jednej strony wie, że coś tu nie gra, a z drugiej nie potrafi się pozbawić ich towarzystwa, może się wydawać, iż dopiero teraz budują między sobą prawdziwe rodzinne relacje. Te spotkania jednak bardzo go wyniszczają - ginie w oczach. W zasadzie nie ma życia osobistego - rozwiódł się z żoną, która planuje ślub z jego najlepszym przyjacielem, nie przejmował się synem i gdy pragnie to naprawić, okazuje się, że jest już za późno - syn go już nie potrzebuje. Jest scenarzystą filmową, napisał świetny pierwszy odcinek serialu, ale i ta sfera okazuje się z dnia na dzień małą katastrofą, nie przynoszącą ukojenia. Jest sam, jest obcy, tak samo obcy są dla niego wszyscy wokół. Spotyka dziewczynę (sąsiadkę), z którą umawia się na związek. Kei też jest cokolwiek dziwna, nosi w sobie sekret (traumę z przeszłości), którą nie chce się podzielić z bohaterem. Czy ich związek ma w ogóle sens, czy "miłość"oparta na tajemnicach, sekretach ma szansę przetrwać? I czy to już miłość w zasadzie?

Harada - człowiek dość nudny, zagubiony, zagmatwany, szuka miejsca dla siebie w świecie i być może szuka też jakiejś cząstki siebie, której pragnie. Gdy cokolwiek spotyka go dobrego (w jego mniemaniu) trzyma się tego kurczowo, bojąc się wypuścić, utracić. Gdy jednak to traci, chwyta się kolejnego złudnego szczęścia. Doświadczenia go nie uczą, lub może to on nie uczy się, nie chce się uczyć. Tak odbieram postać Harady. Na to, że jego historia jest ciekawa mają wpływ przypadkowe zdarzenia i istoty, które spotyka, on sam nie wnosi zbyt wiele...

Książka raczej nie jest odkrywcza, może nawet nie jest oryginalna, ale mimo tego nie potrafię jeszcze przestać o niej myśleć...


http://dajprzeczytac.blogspot.com/

Książka wywołująca niepokój. Z serii tych, które po przeczytaniu nadal kołaczą się w głowie...

Zaczynając czytać, czułam, że coś jest nie tak. Nad tą książką unosi się duch Murakamiego. Niemal identycznie wydane, japońskie, dziwne...

Yamada wprowadza nas do świata, w którym nie ma nic pewnego, co więcej do świata, w którym sen miesza się z jawą, rzeczywistość z...