Koleżanka namawiała mnie na nią od wakacji, czyli całe pół roku. Leżała na półce zachęcała okładką, ale tak sobie leżała, przedłużałam ją w bibliotece, raz za razem. Wtedy nie wiedziałam co to za książka i teraz jedyna myśl jaka mi przychodzi do głowy to: "Jaka ty byłaś głupia!".

"Piękne Istoty" to książka jakiej szukałam od dłuższego czasu. Mimo tego, że fantasy mi się już przejadło (nawet bardzo przejadło!) to nie czułam tego, że to wszystko mogłoby być jakąś fikcją literacką, nie było to ukazane jako coś nie z tego świata, tylko powoli coraz więcej informacji przewijało się na kartach ksiażki, nawet nie wiadomo kiedy konkretnie.

Najbardziej co mnie zadziwiło to postać Ethana i to, że książka jest napisana jego oczami. (Oczami chłopaka, dla mnie jedna z niewielu napisana w ten sposób.)Jego wrażliwość, zwyczajność (która właściwie nie była zwyczajna), upór i walka o swoje, i wiele innych cech charakteru, po prostu mnie podbijały za każdą następną stroną książki.
Kolejna postać Lena. Lena, Lena, Lena, czarnowłosa Lena. Pozwólcie, że odkryjecie ją sami, i z mojej opinii nie wyczytacie jaka jest ta osóbka.
Kolejni bohaterowie, którzy aż proszą mnie, abym wpisała ich tu to Link i rodzice Ethana.
Link przyjaciel głównego bohatera, który wpiera przyjaciela w każdej chwili. Chłopak mnie zachwycił.. Właściwie swoją prostotą. Dla mnie miał tak zwane "to coś". Bardzo się cieszę, że jest ktoś taki jak on w tej książce.
Rodzice Ethana. Mama, która zginęła w wypadku, lecz została w sercach bohaterów. Osoba która mnie zaintrygowała i zaskakiwała, mimo tego, że właściwie nie żyła. Tata, który siedzi w swoim biurze niczym wampir. Nie wiem dlaczego, ale.. po prostu było mi go szkoda. Podczas tego wszystkiego miał moje współczucie i w pewnym sensie troskę.

Podsumowując: moim zdaniem, nie zmieniłabym nic, wszystko jest jak należy. Książka zaskakuje, trafia do serca. Są momenty *w których śmiejemy się na głos
np.
"-W Jackson jest nowa uczennica.
-Jest mnóstwo dziewczyn. Cała pierwsza klasa, kretynie."
(ta prostota żartu meni urzekła, nie pytajcie dlaczego :])
*w których płaczemy
*w których pragniemy zmienić bieg wydarzeń
*w których nam samym pszczoły bzyczą w brzuchu.

Tak krótko mówiąc, polecam, teraz zaraz zacznijcie czytać, nie pożałujecie.

Koleżanka namawiała mnie na nią od wakacji, czyli całe pół roku. Leżała na półce zachęcała okładką, ale tak sobie leżała, przedłużałam ją w bibliotece, raz za razem. Wtedy nie wiedziałam co to za książka i teraz jedyna myśl jaka mi przychodzi do głowy to: "Jaka ty byłaś głupia!".



"Piękne Istoty" to książka jakiej szukałam od dłuższego czasu. Mimo tego, że fantasy mi się...