Ponieważ już od jakiegoś czasu chciałam "Piękne Istoty" przeczytać, bardzo ucieszyłam się, kiedy dostałam tę książkę na urodziny. I to w dwóch egzemplarzach;) Tak więc kiedy miałam więcej wolnego czasu ochoczo zabrałam się do czytania.

Pierwszą rzeczą, która zachęciła mnie do przeczytania debiutanckiej powieści Garcii i Stohl, to okładka. Bardzo podoba mi się napis na niej umieszczony. Drugą rzeczą był fragment opisu. Szczerze mówiąc, bardzo zagadkowego, mianowicie:"Była klątwa. Była dziewczyna. A na końcu był grób". To tylko spotęgowało moją ochotę na przeczytanie historii Ethana i Leny.

Gatlin to małe i raczej nudne miasteczko w Karolinie Południowej, którego jedyną atrakcją jest odgrywana co roku scena bitwy pod Honey Hill, która na dodatek była bitwą dla Południa przegraną. Ethan, chłopak grający w kosza i czytający potajemnie książki, bardzo pragnie wyrwać się z miasta, w którym wszyscy o wszystkich wiedzą. Uczucie to wzrasta po śmierci ukochanej matki.

Pewnego dnia do Gatlin przyjeżdża piętnastoletnia Lena, siostrzenica wyrzutka Macona Ravenwooda, który nie wychodzi z domu. Jest wytykana palcami i nieakceptowana. A kiedy Ethan widzi ją po raz pierwszy, jest w szoku: to dziewczyna ze snów, które ma każdej nocy! Chłopak od razu czuje do niej przyciąganie. Stopniowo zaprzyjaźniają się, a po pewnym czasie ich zażyłość zmienia się w coś więcej.

Ethanowi nie będzie jednak dane żyć "długo i szczęśliwie" z Leną, dziewczyną ze snów. Kiedy odkryje jej sekret, wszystko stanie do góry nogami. Wykopie grób, odkryje tajemnicę matki i przyszywanej cioci, odbędzie wędrówkę do podziemnej biblioteki, a to i tak tylko niewielka część jego przygód. Czeka na niego najważniejsze zadanie: ocalić Lenę...

Jest to ksiązka, która bardzo przypadła mi do gustu. "Piękne Istoty" są przesiąknięte na wskroś piękną miłością, tajemnicą i magią. Jedyny jej minus to to, że trochę wolno się rozkręca, ale to takie moje osobiste wybrzydzanie:)

Bardzo polubiłam Ethana i Lenę. Tej pary chyba nie da się nie lubić;) Ethan bardzo przyplusował u mnie tym, że nie dbał o zdanie innych i o to, że traci "dobrą reputację". Chciał być z Leną, więc był. A sama Lena również była sympatyczna przy bliższym poznaniu. Raczej zamknięta w sobie, ale również bardzo odważna. Z postaci drugoplanowych polubiłam Linka, a jego mama wybitnie działała mi na nerwy;)

Teraz czekam na drugą część, czyli "Piękną Ciemność". Mam nadzieję, że pojawi się niedługo. A wszystkich, którzy jeszcze nie czytali "Pięknych Istot", gorąco zachęcam do lektury:)

Ponieważ już od jakiegoś czasu chciałam "Piękne Istoty" przeczytać, bardzo ucieszyłam się, kiedy dostałam tę książkę na urodziny. I to w dwóch egzemplarzach;) Tak więc kiedy miałam więcej wolnego czasu ochoczo zabrałam się do czytania.



Pierwszą rzeczą, która zachęciła mnie do przeczytania debiutanckiej powieści Garcii i Stohl, to okładka. Bardzo podoba mi się napis na niej...