Trzecia część cyklu o nastoletniej adeptce Zoey Redbird. Cóż, sięgnęłam po tą książkę wyłącznie z ciekawości. Chciałam zobaczyć czy ta książka rzeczywiście jest taka okropna, jak pisze w wielu recenzjach. Pierwsze rozdziały nie były aż takie złe, w sumie nawet mi się podobało. Jednak później... jakaś kompletna masakra!
Zoey ma trzech chłopaków. Trzech!
Wydaje mi się, że autorki grubo przesadziły. Niektóre dziewczyny nie mają jednego chłopaka, baa, co dopiero trzech. Ale oczywiście nasza '' ukochana '' adeptka jest taka cudowna, że poderwała ludzkiego chłopaka Heatha, z którym jest Skojarzona i który za nią szaleje, najfajniejszego chłopaka w Domu Nocy Erica, który świata po za nią nie widzi, oraz ( o zgrozo! ) dorosłego wampira, jej nauczyciela Lorena. Oczywiście nie mogło się obejść bez opisów namiętnych sytuacji. Hahaha tak. Zoey w ciągu tygodnia potrafiła pić krew i całować się z trzema facetami. Najśmieszniejsze w tym wszystkim było to, że z żadnym z nich nie chciała zerwać. Kiedy przebywała z Erickiem, oczywiście uważała że są dla siebie stworzeni. Wolałabym, żeby to właśnie z nim została, ale jej było mało. Przecież Heath wywoływał u niej taaakie pożądanie, a Loren był taki słodki i męski... Oczywiście, kiedy Erick nakrył ją kochającą się z Lorenem i nazwał ją dziwką ( punkt dla Ericka ) wkurzyła się i zaprzeczała. Nie, przecież ona nie może być dziwką. Przecież śpi tylko ze swoim nauczycielem, zdradzając swojego chłopaka i jeszcze jest skojarzona z innym i potrafi całować go i pić z niego krew na ulicy, do tego jęcząc. Nie, oczywiście że nią nie jest. Grr.. jak ja nie cierpię tej dziewczyny! Kiedy przyjaciele odwrócili się od niej, była święcie przekonana, że ma rację. Jej głupota mnie przeraża.
Bardzo, ale to bardzo raził mnie wulgarny język powieści ( jeżeli można to coś tak nazwać ). Rozumiem, że każdemu zdarzy się przeklnąć i nie mam nic przeciwko, kiedy w książce występuje np. '' cholera '', ale Zoey używa tego nagminnie. Nie sądzę, żeby komukolwiek przekleństwa występujące w tej książce się podobały. To jest jakaś kpina. Obraza czytelnika, a zarazem młodzieży. Do tego napisała to matka z córką. Matka z córką! Jak można pisać z córką o takich rzeczach, przeklinać.?! Nie mieści mi się to w głowie.
Teraz napiszę coś, przez co po prostu mało co nie zagotowałam się ze złości. A mianowicie obrażanie Boga, znieważenie krzyża i naśmiewanie się ludzi wierzących w Niego. Czy nie każdy powinien mieć prawo do własnej religii? Tak, jestem katoliczką i nie wstydzę się tego i mam obowiązek poruszyć tą sprawę. Dlaczego? Ponieważ nie mogę czytać o tym jak ukrzyżowano wampira i do tego zrobili to Ludzie Wiary, jak wszyscy wiemy, jeżeli byłabym tam wtedy i wierzyłabym w Boga to podejrzewali by mnie o to. Nie rozumiem, jak można tak się wyśmiewać z Boga. Może innym czytelnikom to nie przeszkadzało, ale mnie to po prostu raziło. Jeżeli jesteś chrześcijaninem to chyba normalne, że nie zabiłbyś człowieka, ani wampira ( chociaż one nie istnieją ). Wtedy wzywa się egzorcystę.
Uważam że P.C Cast i Kristin Cast i ich '' powieść '' Dom Nocy nie zasługują na takie notowania.
Hahaha w zmiance o autorkach pisze, że jest to najpopularniejszy cykl o wampirach zaraz obok Zmierzchu. Zmierzch jest cudowny, czarujący... A to?! To jest jakaś pomyłka. Pożyczyłam od koleżanki cały cyk. Chyba sobie odpuszczę kolejną część i wszystkie inne.
Drodzy czytelnicy ! Błagam, przejrzyjcie na oczy. Nie zachwycajcie się tym bagnem.

Trzecia część cyklu o nastoletniej adeptce Zoey Redbird. Cóż, sięgnęłam po tą książkę wyłącznie z ciekawości. Chciałam zobaczyć czy ta książka rzeczywiście jest taka okropna, jak pisze w wielu recenzjach. Pierwsze rozdziały nie były aż takie złe, w sumie nawet mi się podobało. Jednak później... jakaś kompletna masakra!
Zoey ma trzech chłopaków. Trzech!
Wydaje mi się, że...