Jakiś czas temu, po kilkunastu latach powróciłem do świata Harry’ego Potter’a. Teraz postanowiłem powrócić też do świata Jeżycjady, którym również zaczytywałem się mając te naście lat. I muszę przyznać, że są takie książki, w przypadku których wiek absolutnie nie ma znaczenia, bo ich czytanie jest po prostu czystą rozrywką i przyjemnością samą w sobie.

Właściwie to ja już nawet zapomniałem jak rewelacyjna była Jeżycjada. Co prawda nie ma jeszcze w „Szóstej klepce” słynnej rodziny Borejków, jest za to równie świetna rodzina Żaków, których nie sposób nie polubić. Musierowicz stworzyła opowieść pełną świetnego humoru, ciepła, poczucia beztroski pomimo drobnych problemów na horyzoncie (bo w przypadku Żaków nawet poważne problemy w efekcie okazywały się błahe). Nie zabrakło też tu sporej dawki ironii, czasem złośliwego dowcipu, ale wszystko w granicach dobrego smaku i rewelacyjnej zabawy. Całość natomiast napisana z niezwykłą lekkością, która „czyta się sama” nie wiadomo kiedy.

Stanowczo muszę stwierdzić, że tak jak nie wyrosłem jeszcze z Potter’a, tak i nie zdarzyło się to także w przypadku Jeżycjady. Chyba ciągle jeszcze na tych Jeżycach czuję się jak w domu. Li i jedynie :)

Jakiś czas temu, po kilkunastu latach powróciłem do świata Harry’ego Potter’a. Teraz postanowiłem powrócić też do świata Jeżycjady, którym również zaczytywałem się mając te naście lat. I muszę przyznać, że są takie książki, w przypadku których wiek absolutnie nie ma znaczenia, bo ich czytanie jest po prostu czystą rozrywką i przyjemnością samą w sobie.

Właściwie to ja...