Oto po raz pierwszy przeczytałam książkę Jodi Picoult. Choć "Bez mojej zgody" leżała na mojej półce już długi czas... "Mam tyle innych książek", "Oglądałam film, który średnio do mnie trafił"-myślałam. W końcu skusiłam się jednak ją przeczytać...
Zachwyciłam się od pierwszych stron.

13-letnia Anna jest dzieckiem poczętym przez In Vitro. Dzieckiem idealnym, choć nie chodzi tu wcale o urodę, iloraz inteligencji, czy jakiś nadzwyczajny talent. Anna jest idealnie zgodna tkankowo ze swoją starszą siostrą Kate, chorą na ostrą postać białaczki. Urodziła się po to by jej krew pępowinowa uratowała Kate życie. Potem oddawała dla siostry krew, szpik kostny. Jednak teraz rodzice decydują, że musi oddać nerkę.
Dorastająca dziewczynka, nie chce nadal być stałym dawcą dla Kate, a poza leczeniem być niewidzialną. Chce mieć własne życie. Kocha siostrę, ąle chce żyć. To zrozumiałe! Podaje swoich rodziców do sądu...
Czy Anna zyska prawo do decydowania o sobie? Czy uratuje życie siostry ryzykując własne? Kto nakłonił ją do złożenia pozwu?

Książka ma bardzo ciekawą konstrukcję, mianowicie narratorem każdego rozdziału jest inny bohater powieści, dzięki czemu możemy zobaczyć daną sytuację z różnych perspektyw.

Czytając "Bez mojej zgody" czułam wewnętrzny sprzeciw wobec sytuacji, w której znalazła się nastoletnia Anna. Rzadko cokolwiek budzi we mnie tak silne emocje.
Jodi Picoult pisząc "Bez mojej zgody" udowodniła, że potrafi poruszać arcytrudne tematy i trafiać do serca i umysłu czytelnika. Jej teksty na pewno zostaną na długo w pamięci. Dlatego też na 100% sięgnę po inne pozycje tej autorki.

Oto po raz pierwszy przeczytałam książkę Jodi Picoult. Choć "Bez mojej zgody" leżała na mojej półce już długi czas... "Mam tyle innych książek", "Oglądałam film, który średnio do mnie trafił"-myślałam. W końcu skusiłam się jednak ją przeczytać...
Zachwyciłam się od pierwszych stron.

13-letnia Anna jest dzieckiem poczętym przez In Vitro. Dzieckiem idealnym, choć nie chodzi...