Ktoś kiedyś powiedział, że żeby czytać książki pana Irvinga trzeba go kochać...
W odniesieniu do tych słów muszę stwierdzić, że ten "ktoś" miał bardzo dużo racji.
Czy zakochałam się w twórczości autora trudno na dzień dzisiejszy powiedzieć, gdyż to było moje pierwsze z nim spotkanie, jednakże niezbyt udane.
Strasznie męczyła mnie duża liczba opisów, często odbiegających od głównego wątku (wspomnienia), brak akcji, denerwowali mnie niektórzy bohaterowie (szczególnie narrator).
Jednakże należy z czystym sercem przyznać, że pomysł na fabułę bardzo dobry (może gdyby była ona osadzona w innych czasach, bardziej współczesnych, byłoby lepiej).
Książka ta z pewnością porusza bardzo ważne kwestie - małżeństwa, oraz rutyny, która może doprowadzić do takich właśnie sytuacji jak opisane w powieści- rozpadu pożycia i bliskości, braku zaufania małżonków do siebie, oraz cierpienia niewinnych dzieci.
A na koniec plus dla autora za nutkę ironii, którą dało się wyczuć.

Ktoś kiedyś powiedział, że żeby czytać książki pana Irvinga trzeba go kochać...
W odniesieniu do tych słów muszę stwierdzić, że ten "ktoś" miał bardzo dużo racji.
Czy zakochałam się w twórczości autora trudno na dzień dzisiejszy powiedzieć, gdyż to było moje pierwsze z nim spotkanie, jednakże niezbyt udane.
Strasznie męczyła mnie duża liczba opisów, często odbiegających od...