Z czym kojarzy się Wam słowo Bunkier? Wyobraźcie sobie małe pomieszczenie, gdzie zatęchłe powietrze smakuje, jak zgniłe jajka. Nie możecie wstać, bo nad głową macie niski sufit. Nie możecie się wygodnie położyć, bo zimna posadzka sprawia, że możecie się nie obudzić. Klaustrofobiczne i permanentne oczekiwanie na ratunek, który nie nadchodzi. Nie ma pomocy dla tych, którym grozi zakopanie żywcem w usypanym kurhanie z pogiętego żelbetonu.

Szeleszczące kości ocierają się o siebie są smutnym świadectwem porażki i utraconej nadziei. To miejsce służące za schron, ale także za przyczółek, z którego można się bronić, a można także umrzeć.

Dla mnie jednak po przeczytaniu książki Guya jest to synonim człowieka wewnętrznie obudowanego w swoje ego. Przyczyną takiego stanu rzeczy może być umysł geniusza, który marginalizuje samego siebie na tle społeczeństwa, w którym żyje.

Do tej charakterystyki bardzo niebezpiecznego osobnika pasuje tytułowy główny bohater książki Kolekcjoner kości. Jest on równie metodyczny, bezwzględny i umie zacierać ślady pod dokonaniu swoich makabrycznych eksperymentów.

Zachowanie Martyna do złudzenia przypomina spustoszenia, jakie wywołuje dżuma. Ona w przeciągu kilku dni osiąga apogeum i nic już nie można poradzić. Nie da się powstrzymać kogoś, kto jest przebieglejszy od tych, którzy go tropią. I taki jest chłopak, o którym chciałbym wam opowiedzieć.

Martyn, bo nim jest mowa, to główna postać w powieści Bunkier. Jest małomównym, bystrym i bardzo inteligentnym nastolatkiem. Jest bardzo lubiany i można o nim powiedzieć człowiek z charyzmą. W oczach swoich rówieśników nie stanowi zagrożenia. Od czasu do czasu robi psotne figle swoim kolegom i koleżankom. Poznaje Liz i może się wydawać, że to sprawi, iż się zintegruje z grupą rówieśników.

Nic bardziej mylnego, ponieważ jego wewnętrzne superego nie zakłada bratania się z osobnikami, których uważa za gorszych od siebie. Ma bardzo wysoką samoocenę i nie waha się przed realizowaniem najbardziej kontrowersyjnych pomysłów Jednym z nich jest eksperyment z rzeczywistością. Biorą w nim udział jego znajomi: Frankie, Liz, Alex, Mike i Geoff. Są skłonni do zamknięcia się na kilka dni i nocy w bunkrze, który jest zlokalizowany w pobliżu szkoły.

Na początku wszystko wygląda niewinnie do czasu zakończenia eksperymentu, który ma fatalne konsekwencje. Brak wody, prądu i możliwości wydostania się z betonowego „sarkofagu” potęguje dubeltowy strach. Martyn, który wiedział o tym eksperymencie jest jedyną osobą, która może to przerwać. Czy zdoła to uczynić? Czy jest do tego zdolny?

Wiele mówi się podatności złego wpływu rówieśników i ich negatywnej aurze, ale to często pozostaje w sferze literackiej fikcji. W tym wypadku przytoczone słowa są odczuciami osób, które to przeżyły. Osobami myślącymi i zdolnymi do uczuć. Odbiera się tą książkę, jako ostrzeżenie przed owczym pędem, którego skutki mogą być opłakane. Polecam ją szczególnie dorosłym zabieganym i zapracowanym by w porę zainteresowali się tym, co i z kim porabiają ich dzieci.


Pozostawiam Was z książka, która choć niepozorna budzi do refleksji i sprawia, że wiele moglibyśmy sobie wyobrazić, ale nie to, co najgorsze. Na przykład, że jesteśmy zamknięci na małej przestrzeni i do tego bez bieżącej wody i przy kurczących się zapasach jedzenia. Dla mnie ta powieść to obraz, jak ewoluuje współczesna młodzież, która dawno zatarła granice między tym, co dopuszczalne, a tym, co już graniczy z szaleństwem.

Nie ręczę, że przypadnie Wam do gustu postać Martyna jednak po części jego osobowość odzwierciedla nasz spryt, perwersję i zabójcze instynkty. To motywuje nas do testowania cierpliwości ludzi, którzy żyją wokół nas i kto wie, na co byłoby nas stać, gdybyśmy nie mieli w sobie hamulców ograniczających nasze zachcianki.

W eksperymentach chodzi o to, że są ludzie, którzy poddają się(ochotnicy) wpływowi innych ludzi(badaczy-obserwatorów). W momencie przekroczenia granicy bólu wszyscy stajemy się badaczami-obserwatorami.

Książka porównywana z tytułową postacią Kolekcjonera kości : http://illumien.blogspot.com/2012/07/kolekcjoner-kosci.html

Opublikowane na:
http://illumien.blogspot.com/2012/12/bunkier-guy-burt.html

Z czym kojarzy się Wam słowo Bunkier? Wyobraźcie sobie małe pomieszczenie, gdzie zatęchłe powietrze smakuje, jak zgniłe jajka. Nie możecie wstać, bo nad głową macie niski sufit. Nie możecie się wygodnie położyć, bo zimna posadzka sprawia, że możecie się nie obudzić. Klaustrofobiczne i permanentne oczekiwanie na ratunek, który nie nadchodzi. Nie ma pomocy dla tych, którym...