Cullen zafascynowana życiem Rembrandta, postanowiła pójść znacznie dalej i stworzyć poniekąd lekką fikcję literacką dotyczącą życie nieślubnej córki Cecylii. I według mojego uznania wykonała to fachowo. Główna bohaterka żyje w skrajnym ubóstwie, u boku swego ojca, niekochana, nieakceptowana, wyśmiewana. Oparcie ma w bracie Titusie, lecz i on postanawia odejść z domu żeniąc się z Magdaleną, jak tą rozłąkę zniesie Rembrandt nieustannie nawołujący syna, oraz Cecylia zdana na siebie i łaskę ojca. Rozłąkę oraz samotność pozwoli jej ukoić jasnowłosy chłopiec, z którym spotyka się ukradkiem. Ta znajomość pozwoli jej nie tylko dojrzeć w sobie urodziwą dziewczynę, lecz również poznać historię swojej matki. Obraz powieści ukazany w ubóstwie, w chorobie Rembrandta, który jest furiatem i cholerykiem, od którego odwrócili się wszyscy oprócz jednego ucznia, który w nieustępliwy sposób nie rezygnuje z nauki. XVI-wieczny Amsterdam, w którym panuje zaraza, zaraza która odbiera najbliższych. Skrajna rozpacz i nędza, lecz w tych ciężkich czasach pojawiają się ludzie życzliwi, oddani. Książkę czyta się niezwykle lekko. Nie wiadomo jakie są prawdziwe losy Cornelii, gdyż autorka nie mogła dotrzeć do potrzebnych materiałów, lecz na kartkach książki Cornelia walcząc z przeciwnościami losu odnosi osobisty sukces. Może w życiu było podobnie..;)

Cullen zafascynowana życiem Rembrandta, postanowiła pójść znacznie dalej i stworzyć poniekąd lekką fikcję literacką dotyczącą życie nieślubnej córki Cecylii. I według mojego uznania wykonała to fachowo. Główna bohaterka żyje w skrajnym ubóstwie, u boku swego ojca, niekochana, nieakceptowana, wyśmiewana. Oparcie ma w bracie Titusie, lecz i on postanawia odejść z domu żeniąc...