Nie pamiętam kiedy ostatnio czytałam tak nieprzyjemną książkę. Postanowiłam, że przeczytam pierwsze 50 stron a jeśli mi się nie spodoba to odłożę. Jednak z racji tego, że jest ona bardzo krótka przeczytałam do końca a nuż może w trakcie się rozwinie?

Dodam, że przeogromnie lubię motyw nawiedzonego domu w każdej postaci, pomimo tego, że każda historia tego typu jest do siebie bardzo podobna. ‘Nawiedzony’ Herberta nie zaliczyłabym do horroru w żadnym wypadku. Akcja jest monotonna, strasznie się wlecze, natomiast dialogi bohaterów były dla mnie nużące i monotonne. Nie mogłam też za nic polubić głównego bohatera. Zajmuje się on zjawiskami nadprzyrodzonymi, zostaje wezwany do posiadłości, która ponoć uchodzi za nawiedzoną, ale od samego początku nie wierzy w żadne fakty, które przedstawiają mu domownicy. Jest sceptycznie nastawiony do wszystkiego, na każdą rzecz znajduje logiczne wytłumaczenie. Pierwszy raz spotykam się z czymś takim i nie mogę zrozumieć. Zazwyczaj pogromcy duchów mają za zadanie badanie i wyzbycie się ich a tutaj trafia się ktoś kto próbuje wmówić mieszkańcom, że wymyślają.

Sprzeczność i absurd – te słowa najlepiej opisują powyższy stan rzeczy. Książka rozwinęła się tak naprawdę pod sam koniec, jednak motyw i działania jakie przedstawił autor w celu uzasadnienia tej fabuły w ogóle mnie nie przekonują. Słabizna! I pomyśleć, że natrafiłam na tę książkę w poście ‘obowiązkowe pozycje, które musi znać każdy fan horroru’.

Nie pamiętam kiedy ostatnio czytałam tak nieprzyjemną książkę. Postanowiłam, że przeczytam pierwsze 50 stron a jeśli mi się nie spodoba to odłożę. Jednak z racji tego, że jest ona bardzo krótka przeczytałam do końca a nuż może w trakcie się rozwinie?

Dodam, że przeogromnie lubię motyw nawiedzonego domu w każdej postaci, pomimo tego, że każda historia tego typu jest do...