Militarno-feministyczne fantasy, nawet niezłe i na pewno dalekie od dzisiejszego podejścia do "postępowości". Bohaterka nawet nie jest do końca typową Mary Sue, jakich dzisiaj pełno, a jej przygody śledzi się przyjemnie, choć nie ma w tej książce wielu zaskoczeń czy niespodzianek.

Militarno-feministyczne fantasy, nawet niezłe i na pewno dalekie od dzisiejszego podejścia do "postępowości". Bohaterka nawet nie jest do końca typową Mary Sue, jakich dzisiaj pełno, a jej przygody śledzi się przyjemnie, choć nie ma w tej książce wielu zaskoczeń czy niespodzianek.

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Fantasy dla feministek z zacięciem militarnym ;)

Tak serio to przyjemna literatura z ciekawymi postaciami i dość przewidywalnym zakończeniem. Czyta się dobrze.

Fantasy dla feministek z zacięciem militarnym ;)

Tak serio to przyjemna literatura z ciekawymi postaciami i dość przewidywalnym zakończeniem. Czyta się dobrze.

Bardzo fajna ksiazka,czyta sie lekko i przyjemnie.Polecam

Bardzo fajna ksiazka,czyta sie lekko i przyjemnie.Polecam

Brawo dla autorki za sposób, w jaki przedstawiła tę opowieść! Tematyka książki głównie związana jest: z bitwami, szkoleniem wojskowym, trudami walki, przetrwaniem na wrogim terytorium itd...
Jest to historia kobiety wojownika, która będąc nastolatką uświadamia sobie, że nie interesują jej kobiece zajęcia odpowiednie dla młodej szlachcianki i nie chce spędzić reszty życia podporządkowana tradycji. Brutalna napaść na rodzinną posiadłość wyrywa dziewczynę z dotychczasowego życia. Okazuje się, że posiada ona talent do walki i u progu dorosłości wybiera życie najemnika.
Akcja rozgrywa się w świecie fantasy, w którym włada się nie tylko bronią ale także magiczną mocą. Konie niosące do boju wojowników nie zawsze są końmi. Sama bohaterka posiada pewnien nadprzyrodzony dar, jak również jest chroniona w magiczny sposób.
Choć żołnierski los wiedzie ją do różnych krain oraz nie szczędzi jej bólu, samotności, trudnych wyborów i skłania do rezygnacji z miłości, to ostatecznie wszytko dobrze się kończy.

Brawo dla autorki za sposób, w jaki przedstawiła tę opowieść! Tematyka książki głównie związana jest: z bitwami, szkoleniem wojskowym, trudami walki, przetrwaniem na wrogim terytorium itd...
Jest to historia kobiety wojownika, która będąc nastolatką uświadamia sobie, że nie interesują jej kobiece zajęcia odpowiednie dla młodej szlachcianki i nie chce spędzić reszty życia...

"Prawo miecza" Mercedes Lackey opowiada o losach najemniczki Kerowyn, wnuczce, znanej z dylogii o związanych przysięgą, czarodziejki Kethry. I, jak to w opowieści o najemnikach, mnóstwo w tej książce scen walki, wojennych potyczek i strategii. Jednym słowem, nie bardzo dla mnie ;) Ale warto ją przeczytać, zwłaszcza poprzedzając lekturę poprzednimi tomami dziejów Valdemaru. W "Prawie miecza" splatają się wątki z niemal wszystkich poprzednich czytanych przeze mnie książek z tej serii (śmiem twierdzić, że pośrednio nawet trylogia o gryfach ma tam swoje nawiązanie). Świat ukazany przez autorkę robi się przez to niesamowicie spójny, co ogromnie mi się podoba. A zakończenie dosłownie wbija w fotel :)

"Prawo miecza" Mercedes Lackey opowiada o losach najemniczki Kerowyn, wnuczce, znanej z dylogii o związanych przysięgą, czarodziejki Kethry. I, jak to w opowieści o najemnikach, mnóstwo w tej książce scen walki, wojennych potyczek i strategii. Jednym słowem, nie bardzo dla mnie ;) Ale warto ją przeczytać, zwłaszcza poprzedzając lekturę poprzednimi tomami dziejów Valdemaru....

Zaczęło się od piosenki Kerowyn's ride, usłyszanej na początku zeszłych wakacji. A właściwie - zaczęło się kilka lat temu, kiedy w bibliotece publicznej dopadłam Zgubę elfów, napisaną przez Andre Norton i Mercedes Lackey. O samej Zgubie elfów opowiem potem. W każdym razie w moje ręce w te wakacje wpadła pierwsza książka napisana przez samą Lackey. Prawo miecza, w oryginale By the sword, wydało wydawnictwo Zysk i S-ka (strona książki:Prawo miecza) w 1994 roku.
Jest to opowieść o młodej kobiecie, Kerowyn, córce niezbyt majętnego, ale i nie biednego szlachcica, wnuczce słynnej czarodziejki Kethry, która mieszkała w swojej wieży dość daleko od rodzinnego zamku Kero. Historia zaczyna się w dniu ślubu brata Kerowyn. Dziewczyna pełniła funkcję gospodyni zamku od czasu śmierci matki i już nie mogła się doczekać chwili, kiedy mogłaby oddać klucze szwagierce. Kerowyn nie ciekawiło pieczenie chleba, wolała ujeżdżać konie i polować - to miała zamiar robić po ślubie brata.
Niestety, w czasie wesela zamek został napadnięty, ojciec naszej bohaterki zginął, jej brat został ranny, a narzeczona porwana. Kerowyn podjęła próbę uratowania dziewczęcia obawiając się reakcji rodziny panny młodej. Wiedząc, że grupą najeźdźców dowodził czarodziej Kerowyn pojechała do babki chcąc ją prosić o pomoc, może jakiś artefakt robiący "bum!". Dostała od Kethry miecz zwany Potrzebą i wyruszyła niedoszłej szwagierce na ratunek.
Był to początek jej historii, bo po tej akcji nie mogła już zostać w domu. Jej droga zaprowadziła ją w wiele miejsc, w odlegle, dziwne kraje, nawet między Heroldów. A kochana Potrzeba zaczęła się w końcu budzić.
Prawo miecza to książka o poszukiwaniu własnego miejsca w śwecie, dążęniu do spełnienia marzeń, walce w słusznej sprawie i nauce miłości i przyjaźni. Wspaniała książka na poprawę humoru, pełna wartkiej akcji okraszonej odpowiednia ilością opisów.

(http://luincaerherbata.blogspot.com/2011/02/39-prawo-miecza-mercedes-lackey.html)

Zaczęło się od piosenki Kerowyn's ride, usłyszanej na początku zeszłych wakacji. A właściwie - zaczęło się kilka lat temu, kiedy w bibliotece publicznej dopadłam Zgubę elfów, napisaną przez Andre Norton i Mercedes Lackey. O samej Zgubie elfów opowiem potem. W każdym razie w moje ręce w te wakacje wpadła pierwsza książka napisana przez samą Lackey. Prawo miecza, w oryginale...

Tak przyznaję się. Lubię Mercedes Lackey. I zupełnie mi nie przeszkadza fakt, że jej świat jest zwykle czarno-biały, a dobrzy w końcu zwyciężają.
Wśród postaci "dobrych" Kero jest moją ulubioną. Może dlatego, że sama mam militarne zapędy i problemy Kerowyn - honor najemnika, odwaga, odpowiedzialność i lojalność wobec podwładnych, wybór między życiem osobistym a zobowiązaniami są dla mnie interesujące.

Tak przyznaję się. Lubię Mercedes Lackey. I zupełnie mi nie przeszkadza fakt, że jej świat jest zwykle czarno-biały, a dobrzy w końcu zwyciężają.
Wśród postaci "dobrych" Kero jest moją ulubioną. Może dlatego, że sama mam militarne zapędy i problemy Kerowyn - honor najemnika, odwaga, odpowiedzialność i lojalność wobec podwładnych, wybór między życiem osobistym a...

Uwielbiam tą książkę, przeczytałam ja nie jeden raz, chociaż na ogól czytanie ciągle tego samego mnie nudzi. Uwielbiam postać Kerowyn, jej przygody.

Uwielbiam tą książkę, przeczytałam ja nie jeden raz, chociaż na ogól czytanie ciągle tego samego mnie nudzi. Uwielbiam postać Kerowyn, jej przygody.