„Nie będę Francuzem” (choćbym nie wiem jak się starał)… a serio się starasz? Cóż, nie sądzę, Panie Greenside i chyba nie ja jedna.
Książka Marka Greenside’a była dla mnie miłą odskocznią od codzienności, ale również lekkim rozczarowaniem. Podobnie jak autor, miałam okazję mieszkać we Francji i zwiedzić zapierającą dech w piersiach swoim pięknem Bretanię i stwierdzam, że autor, siląc się na jakiś uogólniony portret psychologiczny Francuzów, zmarnował potencjał swojej osobistej historii. Trzy miesiące wakacji, nie wspomniawszy już o okresie studiów we Francji, wystarczyły mi, aby zgromadzić doświadczenia oraz poczynić obserwacje na dwutomową książkę, w której to opisy wymiany kotła na olej, pomiaru podłogi, czy naprawy pralki zajęłyby może po jednym akapicie, a nie po grubym rozdziale każdy.
Nie twierdzę, że książka pozbawiona jest humoru. A owszem – nie raz i nie dwa się uśmiechnęłam, a może nawet uśmiałam, ale o wiele częściej ulegałam irytacji, czytając o zwykłych życiowych aspektach, które dla mocno dojrzałego Amerykanina urastały do rangi problemu. Ogólnie rzecz biorąc, przedstawiciel narodu kojarzonego z filmowymi bohaterami, wychodzącymi bez szwanku z nie lada opresji, (ba! – dla nich nawet atak kosmitów to pestka), butnymi, śmiałymi, przebojowymi, zacnymi konstruktorami promu Challenger i wielu innych gadżetów bardziej skomplikowanych niż gilotyna, wypada nader blado i infantylnie na tle tych, których zwykliśmy, stereotypowo, postrzegać jako wyperfumowanych gogusiów, lalusiów, żabojadów, wieśniaków w berecie i bagietką w torbie zawieszonej na plecach. Każda opisana w historii „Madame” jest bardziej męska i zaradna niż to biedne lingwistycznie przetrącone kukułcze jajo podrzucone Bretanii przez los.
I teraz sama nie wiem… podobno jest dalsza historia pana Greenside’a w Bretanii… Czytać, czy nie czytać…? A może w tej drugiej części jest już dorosłym chłopcem i nauczyl się języka francuskiego?

„Nie będę Francuzem” (choćbym nie wiem jak się starał)… a serio się starasz? Cóż, nie sądzę, Panie Greenside i chyba nie ja jedna.
Książka Marka Greenside’a była dla mnie miłą odskocznią od codzienności, ale również lekkim rozczarowaniem. Podobnie jak autor, miałam okazję mieszkać we Francji i zwiedzić zapierającą dech w piersiach swoim pięknem Bretanię i stwierdzam, że...