Siódmy i ostatni tom autobiografii Joanny Chmielewskiej nosi tytuł „Okropności” i faktycznie okropnościami najeżony jest. O różnym kalibrze ale jednak.

To, co za najgorsze z nich wszystkich można uznać, to śmierć Alicji, wieloletniej przyjaciółki autorki, jednej z najważniejszych postaci w całym jej życiu. Spora część tej książki to swoiste wspomnienie o Alicji, o jej życiu, o jej wpływie na Chmielewską, o tym jaka była i ile znaczyła dla ludzi. Alicję pisarka darzyła ogromnym uczuciem i to widać w słowach, jakimi „żegna” się z przyjaciółką. A robi to wzruszająco, czule, serdecznie ale i zabawnie i przekornie. Fragmenty te czyta się z rozrzewnieniem, znając bowiem doskonale Alicję jako bohaterkę wielu jej książek ma się bowiem wrażenie, że czyta się o odejściu dobrej znajomej.

Ponadto do całej gamy okropności dochodzą perypetie związane ze zdrowiem. Zaczęły się one co prawda już w „Starym próchnie” ale w „Okropnościach” rozwinęły swoją skalę możliwości utrudniając znacznie pisarce normalną egzystencję.

O innych wszelako pojętych okropnościach czytało się już źle. Z tego tytułu, że były nudne. Ja zdaję sobie sprawę, że w pewnym momencie wypełniały autorce bez mała cały świat ale naprawdę rozwodzić się przez wiele stron na walką ze ślimakami, które niszczą jej ogród? Albo nieudanymi eksperymentami ogrodniczymi? Swoją drogą niezwykle obfite fragmenty dotyczące ogrodu autorki oraz wszelakiej flory w nim przez nią uprawianej mogłyby zanudzić niejednego, mnie znudziły do granic. Za to z nawiązką zrekompensowała to wręcz cała epopeja o jej przygodach z kocim inwentarze, jaki jej się objawił w nowym domu, koty to urocze zwierzęta a te, które trafiły pod opiekę Chmielewskiej tylko to potwierdzają, trafiły się jej bowiem nietuzinkowe charaktery co autorka znakomicie opisała.

Cóż. Ostatni tom wypadł w kratkę. Wspaniała część o Alicji i mniej wspaniała reszta. Gdyby nie te ogrodnicze pierepałki, którymi przez wiele stron przynudzała autorka byłoby znacznie ciekawiej.

Siódmy i ostatni tom autobiografii Joanny Chmielewskiej nosi tytuł „Okropności” i faktycznie okropnościami najeżony jest. O różnym kalibrze ale jednak.

To, co za najgorsze z nich wszystkich można uznać, to śmierć Alicji, wieloletniej przyjaciółki autorki, jednej z najważniejszych postaci w całym jej życiu. Spora część tej książki to swoiste wspomnienie o Alicji, o jej...