„Pora przypływu stosownie schwytana
Wiedzie do szczęścia; kto oną opuszcza,
Ten podróż życia po mieliznach z biedą
Musi odbywać.”
Szekspir, „Juliusz Cezar”

Wojna i okres powojenny to specyficzny, trudny czas. Ludzie są wybici z normalnego trybu życia, świat staje na głowie, wszystkiego brakuje, panuje zamęt i co chwila pojawiają się nowe problemy. Dla rodziny Cload’ów tuż po wojnie zaczął się odpływ. Nie dość, że wojna wybiła ich ze zwykłego rytmu, postawiła parę spraw na głowie, to jeszcze ich niewyczerpane źródełko wsparcia finansowego w postaci stryja George’a nieoczekiwanie wyschło: stryj zginął w czasie nalotu w Londynie, ale przedtem raczył się ożenić z młodą wdową, Rosaleen Underhay, i nie sporządził nowego testamentu. W zaistniałej sytuacji Rosaleen i jej brat Dawid żyją sobie jak te pączki w maśle, a Cload’owie muszą kombinować jak koń pod górkę, zwłaszcza, że opieka George’a mocno ich rozleniwiła, a trudna sytuacja powojenna wepchnęła ich w tarapaty finansowe. Lecz gdyby Rosleen wcale nie była wdową? Może jej mąż, Underhay, wcale nie umarł? Gdyby się tak pojawił? Sytuacja Cload’ów uległa by fantastycznej odmianie.

W „Porze przypływu” Agata Christie doskonale pokazała mentalność ludzi, których przerosły okoliczności. Chów szklarniowy ma to do siebie, że rozleniwia. Jednak pierwotne instynkty walki o przetrwanie należą do atawistycznych odruchów i w skrajnych sytuacjach szybko dochodzą do głosu. A gdy ludzie mają wiele do ukrycia i wiele do stracenia, jedno kłamstwo wiedzie szybko do następnego. I tak narasta wieża łgarstwa, która często ma więcej niż jednego budowniczego. A gdy misterna konstrukcja się zawali i pojawi się trup – tylko Herkules Poirot może dojść do prawdy. I nic go przed tym nie zatrzyma, a zwłaszcza ci, którzy chcieli wykorzystać słynnego detektywa do swoich gierek.

Fragment „Juliusza Cezara” Szekspira to bardzo trafne motto tego kryminału. I choć jestem wielbicielką twórczości pani Christie, tym razem jestem trochę jej książką zmieszana. Jest to spowodowane głównie wątkiem trójkąta Dawid-Lynn Cload-Rowley Cload. Jego rozwiązanie budzi we mnie opór, choć w tym przypadku chyba tylko wyjazd Lynn w daleki świat by mnie usatysfakcjonował. Poza tym Herkules Poirot jest tu podany w wersji bardzo łagodnej. Nie zmienia to faktu, że intryga „Pory przypływu” jest naprawdę znakomita i szczerze polecam tę powieść.

„Pora przypływu stosownie schwytana
Wiedzie do szczęścia; kto oną opuszcza,
Ten podróż życia po mieliznach z biedą
Musi odbywać.”
Szekspir, „Juliusz Cezar”

Wojna i okres powojenny to specyficzny, trudny czas. Ludzie są wybici z normalnego trybu życia, świat staje na głowie, wszystkiego brakuje, panuje zamęt i co chwila pojawiają się nowe problemy. Dla rodziny Cload’ów tuż...