Karate po polsku - to jedna z pierwszych myśli jaka nawiedziła mnie po rozpoczęciu lektury "Dobrego". Romantyczny mistrz karate infiltruje warszawski półświatek aby dokonać zemsty. Skojarzenie to nie jest na wyrost. Ogólny rys książki utrzymany jest w stylu kina akcji rodem z PRL. Szybkie nogi karateków, zagraniczne samochody i dintojra przelewająca krew tych złych. Jednak z każdą kolejną stroną motyw zemsty "samuraja" schodzi na dalszy plan ustępując miejsca życiu codziennemu w którym „kto kombinuje ten żyje” ukazując absurdy i sposób życia w czasach PRL. Czy jest to książka polityczna? Antykomunistyczna? Sam autor udziela dosyć przewrotnej odpowiedzi na to pytanie :

" Pisanie literatury politycznej interesuje mnie w równym stopniu, co statystyka, kulturystyka i robienie swetrów na drutach. Obchodzi mnie zupełnie inna dziedzina ewolucji. Tym moim konikiem jest zoologia; wszystko, co piszę, to czytanki z życia zwierząt". Po czym dał przykład z wysokiej literackiej półki, mówiąc, iż zwanie jego powieści politycznymi miałoby „równie dużo sensu, ile miałoby twierdzenie, że «Hamlet» jest sztuką o perypetiach dynastycznych dworu duńskiego w średniowieczu. "

Ten cytat jest chyba wyczerpuje temat. Sposób w jaki Łysiak rozprawia się układem i ludźmi weń zaangażowanymi powoduje, że ręce same składają się do oklasków. Brak to wielkiego patosu który kuł by w oczy. Zamiast tego mamy „kminę i grypserę”, codzienne życie. Mamy tu więcej psychologii człowieka niż polityki. Między mordobiciem i kręceniem frajerów autor rzuca nam tony cytatów i wiadomości historycznych. W takiej formie nie męczy to i jeszcze bardziej prowokuje do refleksji. Ktoś inny tutaj napisał, że książka jest przebrzmiała bo ukazuje czasy dla niektórych wręcz historyczne. Nie zgadzam się z tym. Polityka to postać trzecioplanowa w dobrym. Pierwszoplanowymi są ludzie i ich motywacja do działań takich a nie innych. Ludzie się nie zmieniają. Zamiast partii mamy korporacje, zamiast kolejek po mięso mamy kolejki po iphony. Wśród nas znajdą się „przyjacielscy zdrajcy”. Jest to powieść romantyczna. Przejawia się tu tęsknota za dawnym honorem i wyższymi wartościami, które z każdym rokiem zanikają coraz bardziej…



" Takich ludzi jak „Książę" pokazują w kinach. Potem opuszczasz salę, marząc, iż jesteś „Księciem", aż do przystanku, na którym pragniesz tylko, by nadjechał tramwaj. W życiu nie ma podobnych ludzi, tak jak nie ma spełnionych marzeń. Wszystko jest kłamstwem, wspomnieniem lub snem ".

Karate po polsku - to jedna z pierwszych myśli jaka nawiedziła mnie po rozpoczęciu lektury "Dobrego". Romantyczny mistrz karate infiltruje warszawski półświatek aby dokonać zemsty. Skojarzenie to nie jest na wyrost. Ogólny rys książki utrzymany jest w stylu kina akcji rodem z PRL. Szybkie nogi karateków, zagraniczne samochody i dintojra przelewająca krew tych złych. Jednak...