[...]

Dziecięca postapokalipsa to potrawa trudna do uwarzenia. Czy zaserwowane przez Higsona danie jest lepsze od hamburgera?

Jest. Jest lepsze niż McZestaw, lepsze niż dania z budek i mlecznych barów, gorsze od przepisów największych szefów kuchni, lecz niewątpliwie dorównujące smacznemu familijnemu obiadowi w porządnej restauracji.

(...)dla najmłodszych książka nie jest przeznaczona. Szczery, brutalny realizm, agresja i namacalne ohydztwo świata, zniszczonego przez tajemniczą chorobę (co ciekawe, genezie zjawiska Higson nie poświęca wiele uwagi; wiemy tylko, że zachorowały osoby powyżej czternastego roku życia) - nie nadają się dla dzieci i młodszych nastolatków. Fakt, że to dorosły jest największym wrogiem dziecka (niekoniecznie, co się okazuje, ten pozbawiony przez zarazę rozumu!) - na pewno wzbudzi kontrowersje wśród rodziców, zastanawiających się nad kupnem książki swojej pociesze. Niemniej, to nikt inny, ale dorosły, odpowiada za zło tego świata, tak samo jak i za dobro najmniejszych jego ludzi. Chociaż brak więcej informacji o wirusie, dla małych ocalonych jest jasne, że sprowadzili go dorośli. Dla czytelnika zaś, pozycja Higsona może, całkiem serio, stać się gorzkim wyrzutem sumienia, odczuwanym w imieniu całego gatunku; dzieci powinny być dziećmi, przedwczesne dorastanie, wbrew naturze i rozwojowi, zawsze będzie dramatem.

Dramat ten da się jednak przejść. Kiedy ma się przyjaciela, kiedy wierzy się w swój cel i ufa dziecku, które stoi obok - można wydostać się z najgorszych opresji. I odwrotnie: z podobnym credo wyrytym w świadomości można w ogóle spodziewać się, że altruizm jest jeszcze możliwy, można samemu ufać. "Wróg" Higsona staje się, w rękach odpowiedzialnego rodzica, nieprzyjacielem oswojonym. Rozgrywające się sceny, chociaż straszne (nawiasem mówiąc, patos w niektórych fragmentach trochę ten strach u dorosłego odbiorcy niweluje, w pewnym wieku już się nie da odwiesić niewiary na haczyk), mają swój sens, nie są jedynie efekciarskim laniem krwi. Odpornym i świadomie dojrzewającym czytelniczo starszym nastolatkom oraz wszystkim dorosłym - książkę serdecznie polecam.

Całość recenzji na:

http://trzynasty-schron.net/ie_postkultura_ksiazki_wrog.html

[...]

Dziecięca postapokalipsa to potrawa trudna do uwarzenia. Czy zaserwowane przez Higsona danie jest lepsze od hamburgera?

Jest. Jest lepsze niż McZestaw, lepsze niż dania z budek i mlecznych barów, gorsze od przepisów największych szefów kuchni, lecz niewątpliwie dorównujące smacznemu familijnemu obiadowi w porządnej restauracji.

(...)dla najmłodszych książka nie...