Wybierając do przeczytania powieść „Najskrytsze miejsca duszy” wiedziałam, że nie będzie to łatwa lektura. Jednak nie spodziewałam się tego co dostałam! Sięgnęłam po nią ze względu na na interesujący opis, ale i przepiękną okładkę!

Hiacynta miała udane życie. Kochających rodziców, przyjaciół, studiowała pielęgniarstwo. Nigdy nie pomyślałaby, że jeden dzień może totalnie to zmienić. Tragiczny wypadek jej przyjaciółki sprawia, że dziewczyna przekreśla wszystko. Zmaga się z ciężką depresją, zapomina o swoich planach i marzeniach. Czy wyjazd do Mikołajek to zmieni?
Teodor to mężczyzna, który w życiu wycierpiał wiele. Rodzice alkoholicy nie dbający o rodzinę i nie interesujący się dziećmi. Chłopak jednak postanawia wyjść na prostą i zmienić swoje życie. Dzięki pomocy Kamila i Dagmary mu się to udaje.

Wow! Po lekturze ciężko mi wyrazić słowami to co czuję. „Najskrytsze miejsca duszy” to książka, którą rozwaliła mnie emocjonalnie. Od pierwszej aż do ostatniej strony w oczach miałam łzy. Karolina Klimkiewicz napisała historię przepełnioną bólem i cierpieniem. Ta powieść to istny rollercoaster emocjonalny! Smutek, złość, cierpienie miesza się momentami szczęścia i nadziei.

Hiacynta to dziewczyna na której piętno odcisnął jeden dzień. Dzień wypadku sprawił, że nie jest w stanie normalnie funkcjonować. Poznajemy ją rok po tym zdarzeniu jednak jej życie niewiele się zmienia. Ona nie żyje, ona wegetuje. Niejednokrotnie chciałam ją po prostu przytulić i wesprzeć.
Teodor to chłopak DDA. Poznając go od razu zapałałam do niego sympatią. Jednak poznając bliżej jego historię zaczęłam mu współczuć. Tak jak Hiacyntę i jego nie raz chciałam pocieszyć i przytulić.

Autorka ukazuje nam tutaj jak już wspomniałam ogrom bólu i cierpienia. Co bardzo doceniłam w tej historii to to, że jest ona napisana z perspektywy dwóch głównych bohaterów. Ponadto każdy narrator jest pierwszoosobowy, co sprawia, że dogłębnie skupiamy się na ich psychice. Poznajemy to co siedzi w nich głęboko, o czym myślą, marzą. Karolina Klimkiewicz po mistrzowsku podeszła do tego tematu. Każde myśli są tutaj dokładnie przedstawione, dzięki czemu czytelnik ma możliwość wejścia do głowy bohatera, co sprawia, że lepiej rozumie jego poczynania.

Karolina Klimkiewicz w powieści „Najskrytsze miejsca duszy” stawia na język prosty i zrozumiały. Sprawia to, że powieść staje się niezwykle realistyczna. Nie jest to kolejna banalna historia o miłości. To historia przepełniona bólem. Jednak to jest w niej na swój sposób piękne. Dzięki cudownej plastyczności języka bohaterki i skupieniu się na aspektach psychologicznych bohaterów razem z nimi przeżywamy wszystkie upadki i wzloty.

Reasumując „Najskrytsze miejsca duszy” to książka, w której nie znajdziemy prostej historii. Jest ona niezwykle prawdziwa i realna. Bohaterowie muszą zmierzyć się z własnymi demonami, aby odnaleźć szczęście. Jednak w całym tym cierpieniu odnajdujemy iskierkę nadziei na to, że nawet poranieni potrzebujemy miłości, wsparcia drugiej osoby. Szczerze polecam!

„Oboje jednak naznaczeni byliśmy bliznami, których nic i nigdy nie wymaże. Nie wiedziałam tylko, czy budowanie jakiejkolwiek relacji na cierpieniu jest słuszne”.

Wybierając do przeczytania powieść „Najskrytsze miejsca duszy” wiedziałam, że nie będzie to łatwa lektura. Jednak nie spodziewałam się tego co dostałam! Sięgnęłam po nią ze względu na na interesujący opis, ale i przepiękną okładkę!

Hiacynta miała udane życie. Kochających rodziców, przyjaciół, studiowała pielęgniarstwo. Nigdy nie pomyślałaby, że jeden dzień może totalnie...

Po tej książce musiałam się przespać zanim napisałam recenzję. Miałam gonitwę myśli i kaca książkowego, tak mocno chwyciła mnie za serce, wywołała łzy. Nie jest ona dla każdego, gdyż porusza niełatwe lecz bardzo ważne tematy, jak niespodziewana śmierć, próby samobójcze, depresja, choroby, uzależnienia. Uświadamia czytelnika, uczy, daje nadzieję ale też odbiera. Pokazuje jak ważne jest życie i walka o nie, nigdy nie wolno nam z niego rezygnować oraz że musimy umieć wybaczać i sobie samym❤️Rzadko daję 10/10 a tutaj postawiłam tą ocenę bez zastanowienia❗️Hiacynta mierzy się z depresją w skutek wypadku jakiego była świadkiem, nagle jej bezpieczny i ułożony świat rozpadł się w drobny mak i nie umie się pozbierać, jest ale jakby jej nie było, najlepiej uciekłaby w tą nicość… rodzice próbują wszystkiego aby pomóc 21- latce, tak trafia na Mazury do przyjaciół rodziny, ma tam pomagać w placówce opiekuńczo wychowawczej. Tam poznaje Teodora mężczyznę, który po pracy pomaga przy młodzieży, ich znajomość od początku nie będzie łatwa. Ona nie chce żyć, on dla życia zrobiłby wszystko, oboje nie znają swojej historii, dlatego tarcia między nimi są nieuniknione. Czy dwie tak poranione dusze będą mogły pomóc sobie nawzajem❓❗️Jakie dramatyczne historie skrywają się za tymi postaciami❓❗️

Blonderka.pl

Po tej książce musiałam się przespać zanim napisałam recenzję. Miałam gonitwę myśli i kaca książkowego, tak mocno chwyciła mnie za serce, wywołała łzy. Nie jest ona dla każdego, gdyż porusza niełatwe lecz bardzo ważne tematy, jak niespodziewana śmierć, próby samobójcze, depresja, choroby, uzależnienia. Uświadamia czytelnika, uczy, daje nadzieję ale też odbiera. Pokazuje jak...

Trudne tematy. Książka nie dla każdego. Na szczęście na pierwszej stronie jest ostrzeżenie przed wyzwalaczami. Za co plus. Polecam.

Trudne tematy. Książka nie dla każdego. Na szczęście na pierwszej stronie jest ostrzeżenie przed wyzwalaczami. Za co plus. Polecam.