Hmm.. siadam do pisania recenzji i mam problem. Z jednej strony książka wciąga, czyta się ją jednym tchem i przeżywa problemy bohaterów tak, jakby były to nasze troski i zmartwienia. Ukazana jest tu walka o bycie rodzicem, a także walka o powrót do normalnego życia po utracie dziecka. Pojawiają się łzy smutku, wzruszenia i radości. Autorka prowokuje też czytelnika do dyskusji czy warto czekać z podjęciem decyzji o rodzicielstwie, czy na pewno zawsze jest jeszcze czas na bycie mamą czy tatą. Życie lubi przecież zaskakiwać i płatać psikusy.

Z drugiej strony mamy wątek Wandzi, który wzbudza moje mieszane uczucia. Myślę po prostu, że wątki mistyczno-paranienormalne ukazane tak jak w tej książce, nie wywołują u mnie odpowiednich odczuć. Choć poruszane tematy (akcja T4) są bardzo poważne i wzbudzają zarówno lęk, jak i złość, to niestety za sprawą Wandzi nie potrafię podejść do nich w odpowiedni sposób. No nie jestem w stanie tego prawidłowo określić, ale ta dziewczynka nie wzbudziła mojego zaufania i sprawiła, że do wątku z jej udziałem podchodziłam z pewną dozą sceptycyzmu.

Oceniając jednak książkę całościowo, daję jej mocne 8/10. Myślę, że jeśli ktoś lubi twórczość Agnieszki Kaźmierczyk, to wie czego może oczekiwac po lekturze "Głosów z lasu". Tym z kolei, którzy autorki jeszcze nie znają, polecam przeczytać książkę i samemu ocenić jej zawartość.
(współpraca recenzencka z Wydawnictwem WasPos)

Hmm.. siadam do pisania recenzji i mam problem. Z jednej strony książka wciąga, czyta się ją jednym tchem i przeżywa problemy bohaterów tak, jakby były to nasze troski i zmartwienia. Ukazana jest tu walka o bycie rodzicem, a także walka o powrót do normalnego życia po utracie dziecka. Pojawiają się łzy smutku, wzruszenia i radości. Autorka prowokuje też czytelnika do...

Książka nie należy do łatwych. W zasadzie powiedziałabym, że żaden temat poruszany tutaj nie jest łatwy. Problemy w małżeństwie związane z niepłodnością, utrata dziecka i odbieranie życia dzieciom przez Niemców. Taka tematyka zdecydowanie nie jest dla młodszych odbiorców, wręcz przeciwnie.

Jest tutaj zarówno wątek romansu, jak i wątek paranormalny, a połączenie tego w jednej książce to dla mnie idealna kompozycja. Uwierzcie, że się nie nudziłam.

W trakcie czytania tej pozycji byłam tak przejęta losem Anki, głównej bohaterki, że czasami musiałam zrobić sobie przerwę, bo było to po prostu dla mnie ciężkie. Nie jest to zdecydowanie wybór na umilenie sobie wieczoru. Historia przedstawiona tutaj jest niesamowicie trudna, ale też piękna. Mimo wszystko wyciągnęłam z niej naprawdę wiele i mam wrażenie, że ta pozycja otworzyła mi oczy na kilka spraw, o których wcześniej bym nie myślała.

Sposób pisania autorki jest bardzo przyjemny. Często też w książkach znajduje się sporo błędów, literówek itp., a tutaj ich brak, co jest miłe dla oka.

Podsumowując, patronowanie tej książki to dla mnie zaszczyt. Jeszcze raz dziękuję 🫶

Książka nie należy do łatwych. W zasadzie powiedziałabym, że żaden temat poruszany tutaj nie jest łatwy. Problemy w małżeństwie związane z niepłodnością, utrata dziecka i odbieranie życia dzieciom przez Niemców. Taka tematyka zdecydowanie nie jest dla młodszych odbiorców, wręcz przeciwnie.

Jest tutaj zarówno wątek romansu, jak i wątek paranormalny, a połączenie tego w...

[współpraca recenzencka z autorką oraz Wydawnictwem WasPos]

Książka miała swoją premierę 19.04.24, a więc to nowość na rynku wydawniczym.
Zapoznając się z opisem zupełnie nie spodziewałam się takiego emocjonalnego rollercoastera jaki przeżyłam przy czytaniu.
W kulminacyjnym momencie siedziałam w przedszkolu, czekając na syna po zajęciach, czytałam i… płakałam, bo kiedy wszystko zmierzało ku lepszemu, nagle stało się najgorsze 😟

Ania ma kochającego męża, przy boku którego czuje się bezpiecznie. Jej spokój burzy coraz częstsze naciskanie Nikodema na powiększenie rodziny, na co Anka jeszcze nie jest gotowa.
Temat jest powodem spięć między małżonkami, Anka nie do końca chce sprzeciwiać się ukochanemu, ale wie, że wszystko co zrobi będzie sprzeczne z nią samą.
Pewna informacja, którą odkryje przez przypadek oraz wydarzenia, które mają miejsce w następstwie, sprawiają, że dziewczyna postanawia zaszyć się w starej chacie w lesie i tam uporządkować myśli i przewartościować swoje życie.
Na dodatek w lesie spotyka małą dziewczynkę Wandzię… I tu zaczyna się ten bardziej tajemniczy i powiedziałabym mistyczny wątek opowieści, ponieważ okazuje się, że jest jedną z nielicznych osób, które dziewczynkę „widziały”.

Jakie tajemnice wyjdą na jaw? Jakie znaczenie w życiu bohaterki będzie miała mała Wandzia? Czy Ania poukłada swoje życie zgodnie ze swoim sumieniem czy wręcz przeciwnie?

Autorka poruszyła w swojej książce temat macierzyństwa – ale w tym trudniejszym odcieniu – nie każda kobieta chce być matką, nie każda może, niektóre po wielu próbach decydują się na adopcję, niektóre… ech..
Mamy tu też niechlubny wątek historyczny związany z Wandzią.

Nie napiszę nic więcej, bo boję się o spojler, ale ta historia złamała mi serce! Czyta się ją bardzo szybko, wręcz za szybko, chociaż akcja wcale nie należy do wartkich, bo nie taki jest zamysł tej powieści.
Ja bardzo polecam, dostałam więcej niż wynikało z opisu, co mnie totalnie zaskoczyło.

[współpraca recenzencka z autorką oraz Wydawnictwem WasPos]

Książka miała swoją premierę 19.04.24, a więc to nowość na rynku wydawniczym.
Zapoznając się z opisem zupełnie nie spodziewałam się takiego emocjonalnego rollercoastera jaki przeżyłam przy czytaniu.
W kulminacyjnym momencie siedziałam w przedszkolu, czekając na syna po zajęciach, czytałam i… płakałam, bo kiedy...

Jest to druga książka tej Autorki, którą przeczytałem. Premiera książki miała 19.04.2024. Jest to specyficzna książka, bo to gatunek dramat obyczajowy z nutką mistycyzmu.

Opis z tylnej okładki :
„Anka za sprawą męża wiedzie spokojne, uporządkowane życie i cieszy się poczuciem bezpieczeństwa, którego brakowało jej w dzieciństwie i wczesnej młodości. Wszystko się zmienia, kiedy Nikodem oznajmia, że pragnie powiększenia rodziny. Kobieta nie jest gotowa, ale nie chce się otwarcie sprzeciwić. Cała sytuacja prowadzi jednak do napięć i nieoczekiwanych sytuacji. Po latach stagnacji i przewidywalności okazuje, że dla małżonków szykują się ogromne zmiany.

Anna uznaje, że musi wiele rzeczy przemyśleć i wyjeżdża do samotnej chaty w lesie, gdzie spotyka Wandzię. Dziwna dziewczynka, szpital psychiatryczny i bolesne sekrety przeszłości sprawią, że kobieta będzie musiała przewartościować swoje życie.

Jak zwykle Agnieszka Kaźmierczyk buduje opowieść, bazując na psychologicznym suspensie. Nie wiemy, co dzieje się naprawdę, a co tylko rozgrywa się w wyobraźni bohaterów, ale rozszyfrowanie tajemnic na pewno położy się cieniem na rzeczywistości.”

Książka porusza bardzo ważny problem społeczny jakim, jest w dzisiejszych czasach bezpłodność, poronienia, macierzyństwo u obu partnerów. Ukazany jest proces etapów żałoby u głównej bohaterki. Książka przeorała mnie trochę psychicznie. Najbardziej wyrył mi się w pamięć cytat „"Wszystko w moim życiu było poukładane. Wybierałam tylko, to co bezpieczne. To, co nie przyniesie bólu i rozczarowania. I dzisiaj myślę, że to dlatego tak długo zwlekałam z myślą o macierzyństwie."

Książka z powyższym tematem pozostanie w mojej pamięci. Na pewno nie jest dla każdego, bo porusza dość trudny temat społeczny, który jest w naszym społeczeństwie tematem tabu. Przynajmniej ja mam takie odczucia. Chętnie sięgną po kolejne książki Pani Agnieszki.

Nie obyło się też bez lekkich potknięć jakim, było na początku książki błąd ramowy czasu akcji (Autorka została powiadomiona) i były dwie literówki, które zmieniały sens zdania.

Uważam książkę „Głosy z lasu” za udaną potrzebną. Po to ważny temat społeczny.

Moja ocena
mocna 8/10

Jest to druga książka tej Autorki, którą przeczytałem. Premiera książki miała 19.04.2024. Jest to specyficzna książka, bo to gatunek dramat obyczajowy z nutką mistycyzmu.

Opis z tylnej okładki :
„Anka za sprawą męża wiedzie spokojne, uporządkowane życie i cieszy się poczuciem bezpieczeństwa, którego brakowało jej w dzieciństwie i wczesnej młodości. Wszystko się zmienia,...

Anka wiedzie uporządkowane i bezpieczne życie u boku męża. Ta sytuacja zmienia się, gdy mężczyzna zaczyna naciskać na powiększenie rodziny. Podczas wyjazdu do teściów kobieta dowiaduje się o pewnej sprawie, która wywróci jej życie do góry nogami. Wtedy Anna postanawia się zaszyć w samotnej chacie w lesie, by w spokoju przemyśleć minione wydarzenia. Tam spotyka dziwną dziewczynkę Wandzię, ewidentnie od niej czegoś oczekującą...

Książki Agnieszki Kaźmierczyk mają w sobie jakieś magnetyzm, przyciągający czytelnika w przewrotny sposób. Tak było i w tym przypadku, więc tym bardziej dziękuję wydawnictwu za możliwość objęcia tej pozycji moim patronatem.

Styl autorki jest lekki, a zarazem poruszający najwrażliwsze struny duszy człowieka. Choć powieść nie ma wielkich gabarytów zawiera w sobie wiele treści, natomiast ładunek emocjonalny porównać można do siły wybuchu kilkunastu lasek dynamitu. Pisarce udało się w rewelacyjny sposób połączyć kilka gatunków, tworzących zgrabną, interesującą całość. Akcja nie pędzi niczym konie w galopie, ale dzięki temu czytelnik jest w stanie w pełni rozkoszować się fabułą i docenić aspekty psychologiczne, które zawsze stoją u pisarki na bardzo wysokim poziomie. A wisienką na torcie ponownie okazał się wątek nadprzyrodzony. Pani Agnieszka rewelacyjnie potrafi balansować na granicy horroru, budząc strach, stopniując napięcie czy odkrywając mrożące krew w żyłach tajemnice, ale przy tym nie ocierając się o zbędną makable. Oniryczne wizje oraz upiorny szpital psychiatryczny, skrywający w swych murach tragiczną historię są w stanie wywołać gęsią skórkę bądź przyprawić o dreszcze.

Jak już wspomniałam autorka poruszyła tutaj mnóstwo istotnych kwestii. Na pierwszy plan wysuwa się macierzyństwo. Nie każda kobieta jest na nie od razu gotowa, zwłaszcza gdy sama nie zaznała matczynej miłości. Czasem jednak przekorny los decyduje za nas i gdy dojdzie do akceptacji zupełnie nowej sytuacji – bezpardonowo, bezdusznie nam to zabiera. Żałoba to okres, który każdy przechodzi na swój sposób, ważne jednak byśmy w tych trudnych chwilach mieli obok siebie bliskie osoby, a w krytycznych momentach nie bali się poprosić o pomoc specjalisty. To żaden wstyd, żadna ujma, a może przynieść upragnione ukojenie.

Obracając się jeszcze na obrzeżach wyżej wspomnianego aspektu warto też wspomnieć o adopcji. Są pary chcące zostać rodzicami, który z różnych przyczyn nie jest to dane. Są też dzieci, które nie zaznały rodzinnego ciepła, miłości bądź poczucia bezpieczeństwa. W takich przypadkach przysposobienie malucha z domu dziecka może stać się wybawieniem dla obu stron. Aczkolwiek trzeba pamiętać, iż musi być to absolutnie przemyślana oraz pewna decyzja, a sam ten proces bywa długotrwały oraz żmudny. Ale wzajemne szczęście okazuje się bezcenne przynosząc każdemu z uczestników olbrzymie korzyści.

Najbardziej jednak poruszył mnie temat dotyczący akcji T4. Był to program realizowany na terenie III Rzeszy w czasie II Wojny Światowej. Polegał on na "eliminacji życia niewartego życia". W jego ramach mordowano chorych na schizofrenię padaczkę, osoby niepoczytalne czy z wrodzonymi zaburzeniami rozwojowym. Co jeszcze bardziej przerażające, wśród nich były niewinne oraz bezbronne dzieci. To naprawdę wprost nie do pomyślenia w dzisiejszych czasach, że osoby, które złożyły przysięgę Hipokratesa, zamiast pomagać i leczyć przyczyniły się do śmierci tak wielu ludzi, nie mając przy tym często absolutnie żadnych wyrzutów sumienia.

Agnieszka Kaźmierczyk za sprawą tej książki pokazuje nam również, iż nic nie dzieje się bez przyczyny, wszystko odbywa się w określonym celu, a ludzie których spotykamy na swojej drodze pojawiają się na niej z dokładnie uwarunkowanego powodu. Do nas należy ustalenie powodów wszelkich zdarzeń, pogodzenie się z losem, odnalezienie własnego ja bądź ustalenie życiowych priorytetów. Czasem wiąże się to z przewartościowaniem naszej egzystencji. poszukiwaniem korzeni lub wybaczeniem, by móc ruszyć dalej i rozpocząć kolejny etap.

To świetna lektura łącząca w sobie thriller psychologiczny, wątki obyczajowe z leciutką nutką grozy. Myślę, że miłośnicy "grzebania" w ludzkich umysłach poczują się w pełni usatysfakcjonowani, gdyż wszelkie zagadnienia z tego zakresu zostały perfekcyjnie dopracowane. Ostrzegam jednak, że książka potrafi rozwalić emocjonalnie oraz na długo osiada w pamięci.

Anka wiedzie uporządkowane i bezpieczne życie u boku męża. Ta sytuacja zmienia się, gdy mężczyzna zaczyna naciskać na powiększenie rodziny. Podczas wyjazdu do teściów kobieta dowiaduje się o pewnej sprawie, która wywróci jej życie do góry nogami. Wtedy Anna postanawia się zaszyć w samotnej chacie w lesie, by w spokoju przemyśleć minione wydarzenia. Tam spotyka dziwną...

Witam
Cieszę się że mogę podzielić się kolejną opinia na temat kolejnej wspaniałej historii.Właśnie ją skończyłam i pisze na świeżo o moich wrażeniach. Nie ukrywam że czekałam z niecierpliwością na tą książkę od dni przeczytania pierwszego zdania opisu książki. Pochłonełam ją w jeden wieczór i jestem zachwycona nie zawiodłam się kolejny raz.

Książka się zaczyna spokojnie rozwija się dość powoli ale jest w tym coś takiego że nie możesz jej odłożyć na później musisz przeczytać jeszcze jedno zdanie jeszcze jedną stronę dowiedzieć się co będzie dalej, to jest nie samowite. Pod koniec płakałam aż w pewnym momencie musiałem wziąć wdech... i szargajacymi mną różnymi emocjami udało mi się doczytać do końca .Nie chce opisać szczegółów bo boje się że gdzie dam spojler i nie będzie tego efektu musicie sami zatopić się w tą historię do czego szczerze zachęcam bo warto.

Przeżyłam niesamowite emocję zarówno te dobra jak i te złe, których nie dało się unikać ale sprawiały że ta historia była jeszcze bardziej ciekawa, żywa. Z czystym sumieniem polecam 😁 i czekam Pani Agnieszko na koleją tak emocjonujące historię pozdrawiam

Witam
Cieszę się że mogę podzielić się kolejną opinia na temat kolejnej wspaniałej historii.Właśnie ją skończyłam i pisze na świeżo o moich wrażeniach. Nie ukrywam że czekałam z niecierpliwością na tą książkę od dni przeczytania pierwszego zdania opisu książki. Pochłonełam ją w jeden wieczór i jestem zachwycona nie zawiodłam się kolejny raz.

Książka się zaczyna spokojnie...