Jest to ostatnia książka opublikowana za życia polskiego papieża, wydana
w marcu 2005 roku. Zalążkiem jej były rozmowy prowadzone z Janem Pawłem II w 1993 roku przez Józefa Tischnera i Krzysztofa Michalskiego.
Zawiera refleksje na temat ogólnie pojętego zła jakie przytrafiło się ludzkość w XX wieku.
Karol Wojtyła, który doświadczył dwóch największych totalitaryzmów w dziejach ludzkości, jest jednym z najbardziej wiarygodnych świadków minionej epoki.
Całym swoim życiem dawał świadectwo prawdzie. To zdanie może użyłem nad wyrost, w świetle pojawiających się sygnałów o stosunku Jana Pawła II do afer pedofilskich w kościele katolickim.
Jednak jest to temat na odrębną debatę i nie dotyczy powyższej książki.
Nie sposób negować doświadczenia papieża w kwestii cierpienia , którego doświadczył.
Tragiczna historia ubiegłego wieku to nie tylko wojna czy dyktatury, to także zagrożenia dla wypaczonej demokracji, łamanie praw człowieka, konsumpcjonizm czy szerzący się terroryzm.
W tym wypadku nie trudno także i tu przyznać papieżowi rację.
Nadmierne korzystanie z wolności przez człowieka nie prowadzi do niczego dobrego.
Przełamywanie kolejnych granic moralności, akceptowanie zachowań, które jeszcze kilkanaście lat temu byłyby niedopuszczalne powodują złudne wrażenie człowieka „wszechmogącego”.
Nie na darmo Michał Archanioł zawołał po buncie Lucyfera : „Któż jest jak Bóg”, ostrzegając i uznając wyższość swojego stwórcy.
My także powinniśmy mieć umiar w naszym pędzie do wiedzy i odkryć.
I nie dotyczy to tylko chrześcijan.
Jeśli nie Bóg-Stwórca to sama natura może nam kiedyś wystawić rachunek za eksplorowanie terenów, które nie są naszą własnością.
Wracając do sedna samej książki i podsumowując myśli papieża, można stwierdzić, że całość ma wydźwięk optymistyczny. Pomimo ogromnego cienia jakim okrył się cały XX wiek, człowiek wyzwolił się z niego więc nadzieja na przyszłość jak najbardziej istnieje.
Wszystko zaczyna się i kończy na człowieku, jako istocie myślącej.
Warunek jest tylko jeden, musi z tego rozumu umiejętnie korzystać.
Oczywiście książka nie skupia się tylko i wyłącznie na kwestii wolności i moralności.
Karol Wojtyła dzieli się z nami szeregiem innych myśli na takie tematy jak patriotyzm, kultura, sytuacja Kościoła w Europie czy doświadczenia Polski na przestrzeni dziejów.
Ja natomiast skupiłem się na szeroko pojętej obyczajowości, ponieważ uważam, że ma nadrzędne znaczenie. Mówiąc kolokwialnie ale dobitnie, świat się zeszmacił.
A może powinienem użyć czasu teraźniejszego?
Ostatni rozdział książki dotyczy wspomnień papieża na temat zamachu na jego życie w 1981 roku. To drugi najciekawszy punkt książki.
Podsumowując, całość czyta się łatwo i przyjemnie.
Główny wpływ na to ma styl opracowania, gdzie została utrzymana forma konwersacji.
Polecam.

Jest to ostatnia książka opublikowana za życia polskiego papieża, wydana
w marcu 2005 roku. Zalążkiem jej były rozmowy prowadzone z Janem Pawłem II w 1993 roku przez Józefa Tischnera i Krzysztofa Michalskiego.
Zawiera refleksje na temat ogólnie pojętego zła jakie przytrafiło się ludzkość w XX wieku.
Karol Wojtyła, który doświadczył dwóch największych totalitaryzmów w...