Lubisz podróżować ? Szukasz inspiracji do kolejnych wypraw ? A może sama/sam jesteś pilotką/pilotem i poznajesz na początku swojej drogi zawodowej tajniki pracy z grupami turystów ? Preferujesz dynamiczne życie pełne zwrotów akcji? Zachwycasz się pięknem i różnorodnością natury ? Oto książka dla Ciebie- zbiór dwunastu relacji z autentycznych podróży, zatytułowany ,, Świat noszę w sercu" autorstwa Jacka Stasińskiego, prawdziwego pasjonaty podróżowania, który zwiedził 160 krajów świata indywidualnie oraz jako bardzo doświadczony, empatyczny i charyzmatyczny pilot grup turystycznych. W 2010 został uhonorowany zaszczytnym tytułem ,,Pilot Roku".
W tych dwunastu opowieściach podzielonych na cztery części, którym nadano tytuły będące nazwami czterech pór roku, Autor i zarazem miłośnik przyrody przenosi czytelnika w różnorodne kulturowo i przyrodniczo miejsca naszego nietuzinkowego świata, w tym w takie zakątki, które nie zostały zdominowane przez masową turystykę. W pierwszym rozdziale ,, oczami Narratora" śledzimy wyprawę Autora z grupą turystów do Ugandy i jego zabawne spotkanie z rodzinką goryli, w tym z atletycznym silverbackiem o wadze 230 kilogramów w odległości tylko 5 metrów, które zakończyło się pomyślnie dla szanownego Autora, a to dzięki interwencji gorylicy... Podobnie, w sposób zabawny w rozdziale siódmym opisał Autor swoje spotkanie z wołem piżmowym, żywym reliktem epoki lodowcowej, podczas wyprawy na Grenlandię. Narrator, zarazem miłośnikowi flory i fauny uniknął starcia z masywnym porożem tego niezwykłego zwierzęcia, uciekając jak z procy przed atakującym wołem przez grenlandzką tundrę. Choć trzeba zaznaczyć, że nie wszystkie spotkania Autora ze zwierzętami wydawały się niebezpieczne. Za niezwykłe można uznać ( opisane w szóstym rozdziale) pozowanie tukana z jajkiem w dziobie (w pobliżu dziewiczych wodospadów Iquazu na granicy Brazylii i Argentyny) przed obliczem Pana Jacka, który korzystając z okazji, wykonał niepowtarzalne, wyjątkowe zdjęcie, zdobiące zawartość opisywanej książki.
Jednak, według mojego skromnego zdania, najzabawniejszą sytuacją opisaną w pozycji pt.,, Świat noszę w sercu" to oczekiwanie Autora na wyjazd lokalnym autobusem do niezadeptanej oazy Siwa w Egipcie ( opis w trzecim rozdziale książki) , który był uzależniony od długotrwałego zebrania wszystkich piętnastu pasażerów autobusu, a w ostateczności od opłacenia miejsca za ostatniego pasażera. Opisana sytuacja wskazuje na różnice w kwestii poczucia czasu między kierowcą a zagranicznymi turystami. Na twarzy wnikliwego czytelnika książki Pana Jacka Stasińskiego z pewnością uśmiech pojawi się podczas czytania dziesiątego rozdziału, w którym Autor przedstawił odważny występ polskich, wyzwolonych turystek w irańskim Shiraz, łamiących nakaz noszenia chust na głowie, co mogło skończyć się karą chłosty lub więzieniem, a także potajemne spożywanie ,, wina mszalnego" w pokoju hotelowym irańskiego hotelu, w którym obowiązywał zakaz spożywania alkoholu.
Ukazanie w książce zabawnych sytuacji jest wyrazem poczucia humoru samego Autora i jego pogodnego podejścia do życia. Śmieszne wydarzenia zostały poprzeplatane opisami wydarzeń dramatycznych, aby pokazać całą gamę różnorodnych emocji, jakie mogą towarzyszyć podróżnikom podczas wyprawy. W drugim rozdziale czytelnik śledzi przygody Autora w magicznym, afrykańskim Timbuktu w Mali z Meczetem Piątkowym i z biblioteką, zawierającą wiele białych kruków, pamiętających kalifat kordobański oraz panowanie Maurów na Półwyspie Iberyjskim. Autor książki cudem uniknął śmierci, opuszczając do tajemnicze miasto 333 świętych przed zamachem na hotel z kilkunastoma turystami, wśród których znalazł się kolega szwedzkiego podróżnika, którego Pan Jacek spotkał na trasie. Warto zauważyć, że niejednokrotnie zagłębiając się w fabuły opowieści zawartych w książce pt. ,, Świat noszę w sercu", czytelnik staje w obliczu trudnych sytuacji, skłaniających do refleksji nad realną linią między życiem a śmiercią, nad kruchością ludzkiego życia. Kolejnym tego przykładem jest opisana w jedenastym rozdziale sytuacja kąpieli Autora z przyjacielem Jerome na japońskiej plaży w Kamakurze, podczas której w pobliżu pojawił się rekin. Dzięki szybkiej reakcji energicznego Francuza mężczyźni uniknęli niebezpieczeństwa.
Autor książki pt.,, Świat noszę w sercu" w mistrzowski sposób buduje napięcie w swoich opowieściach, prowadząc czytelnika do punktu kulminacyjnego. Na przykład w ósmym rozdziale przedstawił poszukiwania zaginionej, starszej turystki w pobliżu wodospadu Niagara. Odpowiednia sugestia policji i szybkie działanie pilota rozładowały napięcie w zespole turystów, spowodowane zaginięciem starszej pani, która samodzielnie opuściła grupę i wróciła do hotelu. Także dreszczyk emocji towarzyszył opisanej w piątym rozdziale wyprawie z Wenezueli do Ekwadoru i dalej na Galapagos. Turyści w grupach docierali do Quito, jedna leciała przez Limę, a druga przez Bogotę. Jednak swoistym kinem akcji z elementami horroru jest opowiedziany przez Autora rejs motorówką na ocen, na którym fale kołysały intensywnie łodzią jak łupinką orzecha. Niektórych turystów dopadła choroba morska, a jeden z pasażerów zasłabł, podejrzany o zawał. Na szczęście cała, zdrowa, zmoczona i głodna grupa dotarła do celu.
Na szczególną uwagę w opisywanych sytuacjach zasługuje sposób radzenia sobie Pana Jacka Stasińskiego, bardzo doświadczonego pilota z grupami turystów w obliczu trudności. Myślę, że ta książka mogłaby zostać doskonałym podręcznikiem dla wszystkich młodych pilotek i pilotów wycieczek, którzy dopiero nabywają doświadczenia w pracy z grupami turystów o różnych charakterach. Pan Jacek, pilot z charyzmą i niebywałymi umiejętnościami przywódczymi daje wskazówki w opisanych zdarzeniach, jak opanować niepokój turystów w trakcie rejsu motorówką po oceanie czy w sytuacji opisanej w czwartym rozdziale, rozgrywającej się w Kolumbii, kiedy niespodziewanie grupa wycieczkowa musiała przeprawić się z przewodnikiem wieczorem przez dżunglę przy tajemniczych odgłosach puszczy z powodu nieprzejezdnych dróg po ulewie. Siła perswazji Pana Jacka przełamała nawet najbardziej opornych turystów, aby ruszyli na nocną eskapadę w kierunku miejsca zakwaterowania. Wieczorna wędrówka zakończyła się pomyślnie z przepięknym, wizualno - dźwiękowym show natury, a mianowicie suchą burzą w kolumbijskim raju. Także siła perswazji Autora książki cudownie zadziałała na turystów w trakcie wyprawy do Pamiru w Tadżykistanie, opisanej w ostatnim, dwunastym rozdziale, gdy warunki w zajeździe, w którym miała zakwaterować się grupa, były ekstremalne. Również Szanowny Pilot rozładował napięcie podróżujących, gdy jeep z turystami zakopał się w piasku i nie było możliwości wyciągnięcia samochodu z piachu oraz wszystkim groziła perspektywa spędzenia nocy pod gołym niebem na pustkowiu.
Książka Pana Jacka Stasińskiego nie tylko wywołuje uśmiech na twarzy czy dreszcz emocji u czytelnika, ale także wzrusza. W zakończeniu zostało przedstawione spotkanie z rodaczką, starszą panią Bronisławą na bezdrożach Pamiru. Zakończenie książki pt. ,, Świat noszę w sercu" jest jak z kart noweli pt. ,, Latarnik" Henryka Sienkiewicza. Pani Bronisława jak ten polski tułacz z bagażem różnych, życiowych doświadczeń, czyli Józef Skawiński na wygnaniu z dala od ojczyzny i Polaków, do którego dociera polska mowa. To spotkanie Pana Jacka Stasińskiego i grupy wycieczkowej z Polką w Tadżykistanie, a także wspólna, wzruszająca, polska modlitwa przypominają czytanie inwokacji ,, Pana Tadeusza" przez polskiego emigranta, Józefa Skawińskiego na wysepce w pobliżu portu Aspinwall . Wywołały fale nostalgii. Dla szanownej seniorki, pani Bronisławy były ostatnim kontaktem z żywym językiem polskim, ostatnią namiastką polskości, jaką zachowała do śmierci.
Niezaprzeczalnie w książce pt.,, Świat noszę w sercu" Jacka Stasińskiego podróżnicy lub turyści znajdą inspiracje do kolejnych swoich wypraw w miejsca poza utartymi szlakami i niezdominowane przez masową turystykę, do których docierają zaprawieni w bojach globtroterzy, a mianowicie tajemnicze, afrykańskie Timbuktu w Mali, oaza Siwa w Egipcie czy dziewicze miejsca w Wenezueli, Kolumbii, Ekwadorze, Grenlandii czy niezwykłe kulturowo: Iran, Japonia, Kuba czy Jamajka. Do tej ostatniej wyspy Autor książki wybrał się indywidualnie, na przekór stwierdzeniom urzędniczki na lotnisku w Montego Bay, że na Jamajce nie lubią białych. Pan Jacek opowiedział swoje przygody na wyspie Boba Marleya w dziesiątym rozdziale. Ujawnił przy tym swoją determinację i ogromną pasje podróżowania, a także otwartość na kontakty z obcokrajowcami. Dzięki książce pt. ,, Świat noszę w sercu" czytelnik poznaje życie mieszkańców Ugandy, Kuby, Mali, Egiptu, Iranu, Tadżykistanu. Uwagę czytelnika z pewnością przykuje sylwetka przedstawionego w jedenastym rozdziale książki, młodego, rodowitego Tokijczyka o nadanym przez siebie imieniu Adam, który studiował filologię polską z fascynacji muzyką Chopina.
Ponadto opisana wyżej pozycja to zbiór wnikliwych, bardzo interesujących informacji na temat różnych obiektów architektonicznych w krajach świata, zaprezentowanych w poszczególnych rozdziałach, ciekawostek , dotyczących zasad życia obowiązujących w Iranie, w Japonii, na Kubie i w wielu innych państwach świata. To także pasjonujące zestawienie rozmaitych wiadomości o życiu niezwykłych zwierząt. Całość książki została wzbogacona wręcz poetyckimi opisami przyrody, różnorodnymi fotografiami, wykonanymi przez Autora. Do atutów opisanej przeze mnie pozycji mogę jeszcze zaliczyć: zrozumiały język z całym bogactwem różnorodnych środków językowych, dynamiczne akcje, zamknięcie opowieści w rozdziałach. Szczerze polecam wszystkim. To bardzo ciekawa książka, warta poświęcenia każdego czasu.
Na zakończenie muszę zaznaczyć, że to pierwsza część zapowiedzianej przez Autora serii pt. ,, Podróże z Jackiem", w której możemy spodziewać się jeszcze wielu opisów niebywałych zakątków naszego globu i przygód Autora, który wszystko, co przeżył podczas swoich wieloletnich podróży, zachował w swoim sercu i z szczerą chęcią dzieli się tym z czytelnikami. Już dziś czekam z niecierpliwością na kolejne części tej zapowiedzianej serii pt. ,, Podróże z Jackiem". Naprawdę polecam.