Ciemność nie osnuwa świata, nie otula go ramionami, ale go łapczywie, wręcz brutalnie pożera. Pogrążeni w nieprzemijającym mroku Sigurd, ludwisarka Mirra i księżniczka cieni Oresme wraz ze swoimi nielicznymi towarzyszami starają się przeciwstawić złu, które coraz łapczywiej trawi ich świat. Bez litości i skrupułów dąży do dominacji i nie bierze po drodze żadnych jeńców. Bez skrupułów sięga po kolejne ofiary siejąc wokół spustoszenie i śmierć. Czy trójce młodych, zlęknionych i wyzutych z nadziei przedstawicieli swoich rodów uda się ocalić świat?

„Dzwon śmierci” to finałowa część serii fantasy „Milcząca Trójka”. Synne Kristine Eriksen stworzyła cykl powieści, które cechuje z jednej strony nieprzenikniona, skandynawska surowość, z drugiej zaś głęboka emocjonalność odbijająca się na czytelniczych przeżyciach. Świat, który wykreowała jest jednocześnie fascynujący i przerażający. Jednak, gdy się w niego wejdzie, to trudno się z jego aury wyswobodzić. Autorka nie stroni od dosłowności opisów krążących po tamtejszym świecie potworów i nie unika brutalności walki o życie, niejednokrotnie przegranej. Nie jest to więc lektura przeznaczona dla każdego, wymaga pewnej dojrzałości i umiejętności docenienia tego mrocznego świata.

Iskrą, która go rozjaśnia są młodzi bohaterowie, którzy tocząc walkę o przeżycie i rozwiązanie zagadki rozlewającego się zewsząd mroku przemierzają drogę, ale nie tylko tę przez swoją krainę, ale przede wszystkim drogę do swego wnętrza. Dojrzewają nabywając doświadczenia i mądrości pozwalających im podejmować kolejne ryzyka, ufać wrogom, przeciwstawiać się niesprawiedliwości. Na pierwszy plan wysuwają się honor, bohaterstwo i przyjaźń ponad podziałami.

Nieprzewidywalność i niebanalność fabuły to jedne z największych atutów tej serii. Tu nigdy nie można być pewnym, co się za chwilę wydarzy. Nie dość, że autorka ciągle zaskakuje, to jeszcze oferuje zakończenie tak dalekie od sztampowego happy andu, że chapeau bas!

Fenomen tej serii i kunszt autorki w pełni wybrzmiewa po zapoznaniu się z całą trylogią, choć pojedyncze tytuły też są bardzo dobre.

Ciemność nie osnuwa świata, nie otula go ramionami, ale go łapczywie, wręcz brutalnie pożera. Pogrążeni w nieprzemijającym mroku Sigurd, ludwisarka Mirra i księżniczka cieni Oresme wraz ze swoimi nielicznymi towarzyszami starają się przeciwstawić złu, które coraz łapczywiej trawi ich świat. Bez litości i skrupułów dąży do dominacji i nie bierze po drodze żadnych jeńców. Bez...

Sięgacie czasem po literaturę dla młodszych czytelników❓️🤔 Mi zdarza się to dość często i powiem Wam szczerze, że przy tego typu książkach potrafię świetnie się bawić i stuprocentowo wciągać w opowiadane w nich historie. 🤩 Idealnym tego przykładem jest trylogia "Milcząca Trójka" Synne Kristine Eriksen, której ostatni tom, zatytułowany "Dzwon Śmierci", dosłownie kilka dni temu miał swoją premierę. Zapraszam na recenzję❗️☺️

Na wstępie zaznaczę, że nie chcę spoilerować tym, którzy nie mieli jeszcze okazji czytać poprzednich części, dlatego za bardzo nie będę wnikać tu w szczegóły. 🙅‍♀️ Postaram się opowiedzieć Wam jedynie o moich ogólnych odczuciach dotyczących tomu trzeciego, jak i całego cyklu. ✨️📚✨️

Książki z serii "Milcząca Trójka" to ten rodzaj opowiadań, które pochłaniają od pierwszej strony i nie dają o sobie zapomnieć aż do przeczytania ostatniej. 🤩 Finał trylogii wciąga nas jeszcze głębiej w świat pełen magii, ✨️ tajemnic i niebezpieczeństw. Autorka wykonała kawał dobrej roboty, składając wszystkie puzzle w logiczną i satysfakcjonującą całość oraz w sposób mistrzowski ukazując emocje i dylematy bohaterów. 👌 Wraz z nimi przeżywamy strach, nadzieję, rozpacz i radość. Postacie w tej książce są złożone i autentyczne. Mirra, Sigurd, Oresme, Gra, Svanhild - wszyscy oni są tak realistycznie wykreowani, że czujemy się, jakbyśmy stali obok nich. 😊👍 Ich wybory, sukcesy i porażki wywołują emocje, które są prawdziwe i bliskie każdemu z nas. Nie sposób też pominąć świata wykreowanego przez Eriksen. To zmierzchające ku zagładzie miejsce, pełne drzew szepczących o śmierci, jest tak sugestywnie opisane, że momentami namacalne. 😍

Podsumowując, "Dzwon Śmierci" to fantastyczna, wciągająca opowieść pełna cudownych bohaterów, zaskakujących zwrotów akcji oraz magii. Jeśli nie czytaliście jeszcze dwóch pierwszych tomów tej baśniowej, nieco mrocznej trylogii, to koniecznie nadróbcie zaległości. Gorąco polecam❗️☺️

Sięgacie czasem po literaturę dla młodszych czytelników❓️🤔 Mi zdarza się to dość często i powiem Wam szczerze, że przy tego typu książkach potrafię świetnie się bawić i stuprocentowo wciągać w opowiadane w nich historie. 🤩 Idealnym tego przykładem jest trylogia "Milcząca Trójka" Synne Kristine Eriksen, której ostatni tom, zatytułowany "Dzwon Śmierci", dosłownie kilka dni...

Moja przygoda z fantastyką zaczęła się w dość wczesnej nastoletności od książek zupełnie nieprzeznaczonych dla mojej grupy wiekowej. Oczywiście rozpaliły moją miłość do gatunku i chwała im za to, ale kiedy teraz trafiam na fantasy, które bez zastrzeżeń mogę podsunąć 11-, 12-latkom, a do tego przeżyć podczas lektury masę emocji, to naprawdę mocno im zazdroszczę. Już nie tylko Hobbit czy Narnia, nie tylko Pięcioro dzieci i coś (które ma tak archaiczny język, że moim bratanicom trzeba było tłumaczyć co drugie zdanie),ale znacznie więcej godnych uwagi historii. Jak choćby cykl Milcząca trójka Synne Kristine Eriksen, którego ostatni tom Dzwon śmierci właśnie ukazuje się pod naszym patronatem.

Pokochałam tę serię od pierwszego czytania, bo znalazłam w niej wszystko, co lubię w fantastyce, a także historię, którą swobodnie może przeczytać 11-latek i gatunkowy wyjadacz. Nie ma w niej wątku romansowego, choć jest mowa o miłości, a także przyjaźń, lojalność, odwaga i honor. Są ludzie i odmienne istoty, magia, przygoda, walka, niebezpieczeństwo...

Wyraźnie widać, że autorka miała nie tylko ciekawy pomysł na swoją serię, ale też odpowiednie umiejętności, żeby ją zrealizować, a gdyby nie została u nas wydana przez wydawnictwo specjalizujące się w literaturze dziecięcej, zaczytywaliby się w niej również starsi odbiorcy i wielu byłoby równie zafascynowanych jak ja. Ale to dzięki Dwukropkowi powieści trafią w ręce czytelników, którzy być może odkrywają dla siebie gatunek, a tym samym wkroczą do tego świata w najlepszy z możliwych sposobów - dzięki ponadczasowej opowieści, wciągającej, nieco baśniowej, ale też mrocznie surowej i rewelacyjnie opowiedzianej.

Dzwon Śmierci z jednej strony domyka historię trzech odlanych przez ludwisarzy dzwonów o magicznych właściwościach, pozwalając nam w pełni poznać tę legendarną opowieść. Z drugiej dostarcza też wyjaśnień względem dziwnego mroku, który zdaje się przejmować władzę nad światem. W tym tomie spotyka się tak naprawdę kilka opowieści, stanowiących - finalnie - powiązane ze sobą wątki. Pierwszy to historia Sigurda, który wyruszył na poszukiwanie porwanej siostry. Drugi - opowieść o trzech magicznych dzwonach ludwisarzy. Trzeci - wojna pomiędzy plemionami ludzi, a także - po czwarte - prastary konflikt między ludwisarzami i cieniami. No i jeszcze historia o cieniu, który pokochał kobietę... Istne bogactwo wątków, ale autorka doskonale nad nimi panuje i konsekwentnie łączy ze sobą w jedną spójną, wspaniałą opowieść.

W świecie inspirowanym czasami wikingów nikt nie ma łatwego życia i Eriksen doskonale to pokazuje. Ludwisarze, ludzie, a nawet cienie zmagają się z walką o przetrwanie, animozjami w klanach i rywalizacją. Nie ma w tej książce też mowy o romantyzacji wojny, w której nieuchronnie pojawiają się ofiary, strzały w kołczanie mogą się skończyć, a chwila nieuwagi kosztować życie. To bardzo dojrzała proza, choć podana w nieprzesadnie rozbudowanej formie. Bez długich epickich opisów, za to z dobrą konstrukcją świata przedstawionego i spójną mechaniką rządzących nim zasad.

No i rewelacyjnie wykreowanymi bohaterami. Sigurda, dla którego wyprawa staje się inicjacją w dorosłe życie, zdążyliśmy już polubić, wraz z jego mocnymi i słabymi stronami. Podobnie jak Mirrę, przedstawicielkę ludwisarzy, która uczy się mu ufać i pomaga w poszukiwaniach siostry. Wśród wielu postaci, które pojawiają się na kartach trylogii, najciekawszą jest Gra, milcząca dziewczynka, której naturę niełatwo zrozumieć, lecz której lojalność wobec Sigurda jest zniewalająca. Dodajmy do tego jeszcze nieoczywistą Oresmę, przedstawicielkę cieni, która przyłącza się do Sigurda i Mirry, mimo że do końca nie wiadomo, czy można jej zaufać.

O wielu elementach fabuły, które mnie pozytywnie zaskoczyły, nie mogę napisać, bo zdradziłabym zbyt wiele. Chylę jednak czoło przed autorką, bo wspaniale prowadzi akcję, zwodząc czytelnika, ekscytując i wzruszając tam, gdzie się wcześniej nie spodziewał. Sam finał powieści jest jej doskonały i satysfakcjonuje mnie na wielu różnych poziomach.

Dzwon śmierci jest rewelacyjną powieścią i doskonałym domknięciem tego wyjątkowego cyklu, który śmiało stawać może w szranki z fantasy przeznaczonym dla starszych odbiorców. (Już pisałam, że nie ustępuje choćby takim powieściom jak Pół króla Joe Abercrombiego) To pełna zaskoczeń historia o rodzinnej miłości, przyjaźni i lojalności, wojnie, zaufaniu i zdradzie. O dojrzewaniu do odpowiedzialności i o tym, że legendy mogą być prawdziwsze, niż nam się wydaje. A także o tym, że nieśmiertelność nie jest nic warta, jeśli nie mamy u boku ludzi, którzy nas kochają. Świetnie napisana, poruszająca i ekscytująca książka, przy której nie można się nudzić. U nas cykl już dawno trafił do grona ulubionych i polecanych bez względu na wiek.

Moja przygoda z fantastyką zaczęła się w dość wczesnej nastoletności od książek zupełnie nieprzeznaczonych dla mojej grupy wiekowej. Oczywiście rozpaliły moją miłość do gatunku i chwała im za to, ale kiedy teraz trafiam na fantasy, które bez zastrzeżeń mogę podsunąć 11-, 12-latkom, a do tego przeżyć podczas lektury masę emocji, to naprawdę mocno im zazdroszczę. Już nie...

🏞️🗾

*recenzja nie zawiera spoilerów do żadnej z części*

,,Dzwon śmierci" to finałowy tom magicznej trylogii Milcząca Trójka, opowiadającej o kruchości pokoju, poszukiwaniu swojego miejsca na świecie i o tajemniczych magicznych dzwonach. W finałowej części autorka w ciekawy sposób rozwiązuje wątki, które konsekwentnie rozwijała na przestrzeni całej serii.

🌄🧭

Cóż to była za przygoda!

,,Dzwon śmierci" to wspaniałe domknięcie trylogii, pełne ciekawych zdarzeń i zwrotów akcji. Walka o pokój, odwaga w obliczu zagrożenia, pragnienie nieśmiertelności, umiejętność pogodzenia się ze stratą - to tylko niektóre z tematów poruszanych w powieści.

W tej części jeszcze bliżej poznałam świat wykreowany przez autorkę, choć były momenty, w których mnogość podobnych imion wprowadzała mnie w stan najwyższego skupienia 😄

Jeśli lubicie klimatyczną literaturę fantasy ze złożonymi bohaterami, ta seria jest dla Was!

🔔✨

🏞️🗾

*recenzja nie zawiera spoilerów do żadnej z części*

,,Dzwon śmierci" to finałowy tom magicznej trylogii Milcząca Trójka, opowiadającej o kruchości pokoju, poszukiwaniu swojego miejsca na świecie i o tajemniczych magicznych dzwonach. W finałowej części autorka w ciekawy sposób rozwiązuje wątki, które konsekwentnie rozwijała na przestrzeni całej serii.

🌄🧭

Cóż to była...