"Twierdza" jest księgą ogromną i nie o gabaryty tutaj chodzi, choć niemal siedemset stron robi słuszne wrażenie, ale o pojemność filozoficzną. Nie ma chyba tematu z szeroko pojętych rozważań o prawdzie, sprawiedliwości czy ludzkiej godności, któremu autor nie poświęciłby jednego z mnóstwa rozdziałów. Każdy z nich stanowi swego rodzaju przypowieść, w taką właśnie kaznodziejską formę autor ujął rozważania, każdy bazuje na opowieści tyleż prawdziwej co biblijnej w przekazie. Całość czyta się więc jak pouczenie, naukę i testament złożony z utopijnych marzeń. Za ten ostatni sam autor uznawał swoje nieukończone dzieło.

To, co zachwyca to język, poetycki, pompatyczny nawet, przesiąknięty natchnieniem ale i zwracający uwagę swoją ewangelizujacą forma. Z uwagi na tę kwiecistą ale i wymagającą formę, wydaje się być błędem czytanie książki w całości. Jest to raczej swego rodzaju towarzyszka, z którą warto się spotykać i z nią wewnętrznie dyskutować. A dyskutować jest o czym.

Niektóre z głoszonych teorii, czy może nauk, inaczej postrzegamy niemal sto lat po ich spisaniu. Są też takie, które wybrzmiewają jako przygana dla naszej moralności, która w oazie lub na pokładzie statku musiała wybrzmiewać zupełnie inaczej niż dzieje się to w świecie korporacyjnych zależności. Jednak większość z podejmowanych treści ma wydźwięk niezwykle uniwersalny, inne zaś skrywają prawdy, do których docieramy dopiero po intensywnym przemyśleniu lub przeczytania ich po raz drugi. Oburzają nas pewne krytykujące treści ale tylko do chwili, gdy żebrak czy człowiek nie produkujący jedzenia z "robactwa" zmienia się w metaforyczną postać przedkładają branie nad dawanie i przyczynianie się do wspólnego dobra.

Można mnożyć hasła, które Saint-Exupéry głosi jako nadrzędne opowiazki człowieka w idealnym świecie. Owszem, często nawiązuje do prawd biblijnych, zwraca się do Boga, ale nawet jeśli nie jesteśmy zwolennikami tego typu religijnych konotacji, warto wsłuchać się w opowieści z czysto humanistycznej perspektywy. Bo odwaga i mądrość życiowa, braterstwo i poczucie wspólnoty, pokora ale i waleczność zawsze będą stały na czele ideałów, dzięki którym moglibyśmy żyć w świecie idealnym. Niestety, czego autor zapewne był świadomy, tego typu wizja prawdopodobnie nigdy nie wyjdzie poza ramy filozoficznej utopii.

Czytałam "Twierdzę" długo, jest to bowiem opowieść płynna i angażująca ale także bardzo wymagająca i z pewnością przeznaczona na czas spokojny i skupiony. To jedna z tych książek, które się czytuje, dzieli na fragmenty, otwiera na dowolnej stronie i łączy z wyobraźnią. Przy długim czytaniu może irytować wspomnianą wszechwiedzą narratora, może też męczyć językiem dalekim od współczesnej stylistyki. Jednak podana w wyważonych częściach pozwala czerpać radość zarówno w piękna przypowieści i relacji jak i napawać melancholią i tęsknotą za spełnieniem wizji, która z pewnością zmierza w kierunku ideału.

Polecam wytrawnym czytelnikiem lubiącym skupienie, wewnętrzne dyskusje z dogmatami, z filozoficznym zacięciem.
Na głęboki ukłon zasługuje autorka przekładu, Aleksandra Olędzka-Frybesowa.

Katarzyna
we współpracy z Wydawnictwem Bellona

"Twierdza" jest księgą ogromną i nie o gabaryty tutaj chodzi, choć niemal siedemset stron robi słuszne wrażenie, ale o pojemność filozoficzną. Nie ma chyba tematu z szeroko pojętych rozważań o prawdzie, sprawiedliwości czy ludzkiej godności, któremu autor nie poświęciłby jednego z mnóstwa rozdziałów. Każdy z nich stanowi swego rodzaju przypowieść, w taką właśnie...

"Twierdza" to swego rodzaju testament autora, którego nie zdążył ukończyć. To swoista utopia filozoficzno-społeczna, pełna ideałów, przemyśleń i wizji autora.

Ten utwór o naprawdę obszernej objętości (ponad 650 stron) jest bez wątpienia wartościowym i wielowymiarowym dziełem, pozostawiającym szereg przestrzeni do przemyśleń oraz interpretacji, czy po prostu przeżywania. Autor podejmuje naprawdę sporo wątków, w których dominuje religia, miłość, obraz społeczny, wspólnota czy obowiązkowość. Pewne prawdy były bardzo uniwersalne, co do niektórych miałam poczucie, że nieco sie zestarzały, ale z pewnością osoba poszukująca filozoficzne, humanistycznego spojrzenia na wiele idei odnajdzie tu sporo dla siebie.

Ja jednak chyba spodziewałam się nieco innego formatu, czuję, że nie była to książka przeznaczona dla mnie. Język autora, skądinąd piękny, jednak nieco archaiczny (kojarzył mi się nieco z biblijnymi przypowieściami w pewnych momentach) na dłuższą metę mnie bardzo męczył i z trudem brnęłam przez kolejne strony. Treści czy ich sposób przekazu też nie do końca odpowiadały moim preferencjom, trudno mi było się wciągnąć, przeżywać te przemyślenia, czy na dłuższą metę je zapamiętać. Tak naprawdę to książka, która pomimo dość długiego okresu czasu, jaki nad nią spędziłam, niewiele po sobie zostawi we mnie i rychło o niej zapomnę.

Nie twierdzę natomiast, że jest zła czy dobra. Z pewnością wiele osób jest lub będzie zachwyconych po lekturze i wyniesie z niej wiele wartości. Ja jednak do tego grona mimo szczerych chęci nie należę i raczej zatrzymam się na "Małym Księciu", który dał mi o wiele więcej życiowo, niż "Twierdza". Ani nie polecam, ani nie odradzam - najlepiej zweryfikujcie sami, czy ten, skądinąd oryginalny utwór, jest dla Was.

"Twierdza" to swego rodzaju testament autora, którego nie zdążył ukończyć. To swoista utopia filozoficzno-społeczna, pełna ideałów, przemyśleń i wizji autora.

Ten utwór o naprawdę obszernej objętości (ponad 650 stron) jest bez wątpienia wartościowym i wielowymiarowym dziełem, pozostawiającym szereg przestrzeni do przemyśleń oraz interpretacji, czy po prostu przeżywania....

Tym razem coś dla wytrwałych a nawet można powiedzieć doświadczonych czytelników. To prawie 700 stronicowe dzieło o charakterze filozoficznym.

Książka została opublikowana po śmierci autora w 1948 roku. Nie zdążył jej ukończyć, a traktował ją jak swego rodzaju testament.
Przyjemnie się czytało, choć trwało to niezwykle długo. Musiałam się skupiać, to nie to samo co kryminał.😜

Kto zna książkę "Mały Książę ", a chyba nie znam osoby, która jej nie przeczytała, ten w pewnych momentach mógł znaleźć podobieństwo stylu autora. Wspomina o róży czy o lisie. 😜😍. Samo podejście do życia, do Boga, do długiego człowieka ma głęboki sens i przesłanie.

Sądzę, że warto mieć ja w swojej domowej biblioteczce. Ponad 200 rozdziałów przyciąga czytelnika, pozwala się skupić, rozmyślać. Słownictwo przystępne dla każdego. To zbiór głębokich przemyśleń, które pozostaną ze mną na długo.

Może ktoś ma w planach? Albo i już czytał? Podzielcie się wrażeniami.

Polecam 💪💪💪

Tym razem coś dla wytrwałych a nawet można powiedzieć doświadczonych czytelników. To prawie 700 stronicowe dzieło o charakterze filozoficznym.

Książka została opublikowana po śmierci autora w 1948 roku. Nie zdążył jej ukończyć, a traktował ją jak swego rodzaju testament.
Przyjemnie się czytało, choć trwało to niezwykle długo. Musiałam się skupiać, to nie to samo co...

Antoine Marie Jean-Baptiste Roger de Saint-Exupéry- francuski lotnik, pisarz i poeta.
Zachwyciłam się dawno, dawno temu powiastką filozoficzną „Mały Książę” (powstałą w 1943),a teraz poznałam "Twierdzę". Tę książkę autor uważał za swego rodzaju testament, a ukazała się ona pośmiertnie w 1948 roku i niestety, nie została ukończona przez Antoine, ale przez bliską mu osobę.

Obszerna lektura-662- ma charakter utopii filozoficzno-społecznej. Pasjonująca, pełna przepięknych cytatów. Nie jest to lektura na jeden wieczór. Nią się należy delektować. Celebrować. Rozważać. Autor trafnie i oryginalnie podkreśla tu wiele wartości, takich jak: przyjaźni, miłości, braterstwo, wierności prawom i kodeksom, ojczyźnie. Miejscami miałam uczucie, jak bym analizowała test biblijny. Po kilku stronach czytelnik może zrozumieć „wielkość” słów. Użyte słowa mogą być szczerością, prawdą, ekspansją uczuć i emocji lub świadomym świadectwem bohatera/ samego autora.

Literatura piękna ma ważny cel. „Twierdza” jest tego przykładem. Użyte słowa mają trafić do: serca, rozum lub duszy. I tak sobie myślę, jeśli trafią one do rozumu, to pobudzą nasze myślenie. Druga opcja, jeśli trafią w serce -dokonają przemiany w czytelniach. I ostatnia możliwość. Jeśli słowa autora, te najszczersze, najtrudniejsze, najpiękniejsze dotkną duszy, to…
Mam kilka odczuć i pomysłów na dokończenie tych rozważań.

Utwór zachęcą do filozofowania, medytowania.
Pozostawię was z kilkoma cytatami:
💚
„Zbędna jest oszczędność. Porywy serca nie są towarem, który można oszczędzać. Gdyż dawać to rzucać most poprzez przepaść samotności."
💚
„To prawda, że nie nawiązujecie łączności jeden z drugim. Ale jeden z królestwem i drugi z królestwem, które dla każdego z was ma inne znaczenie”.
💚
„Lubię człowieka, który potrafi tańczyć i tańczyć. Gdyż tylko w tym jest prawda”.
💚
„Są ludzie, którzy robią wzniosłe miny i udają, że dniem i nocą płonie w nich święty ogień, ale kłamią”.

Antoine Marie Jean-Baptiste Roger de Saint-Exupéry- francuski lotnik, pisarz i poeta.
Zachwyciłam się dawno, dawno temu powiastką filozoficzną „Mały Książę” (powstałą w 1943),a teraz poznałam "Twierdzę". Tę książkę autor uważał za swego rodzaju testament, a ukazała się ona pośmiertnie w 1948 roku i niestety, nie została ukończona przez Antoine, ale przez bliską mu...

Ta książka nie jest książką do przeczytania, ona jest do czytania 🩶

Samo wydanie w sobie jest po prostu ZACHWYCAJĄCE! Po raz pierwszy trzymam w swoich rękach książkę z barwionymi brzegami, co już samo w sobie sprawiło że czytając ją czułam się jak podczas wyjątkowej uczty, tym razem dla mojej duszy.

Fascynująca, pełna pięknych cytatów i refleksji. Jest traktowana jako testament samego Autora, którego sam Antoine de Saint-Exupéry niestety nie zdążył go ukończyć.

"W ten sposób każde uderzenie serca, ból i pragnienie, każdy wieczorny smutek i każda wieczerza, każdy wysiłek w pracy, uśmiech i znużenie monotonią dni, każde przebudzenie i słodki sen, mają boski sens, który w nich można wyczytać. Nic nie znajdziecie zamieniwszy się w plemię osiadłe i sądząc, że pośród poczynionych zapasów sami jesteście jak gotowy, odłożony na stronę zapas. Nie istnieją bowiem poczynione zapasy, a kto przestaje rosnąć- umiera. "

Polecam z całego serca 🩶

Ta książka nie jest książką do przeczytania, ona jest do czytania 🩶

Samo wydanie w sobie jest po prostu ZACHWYCAJĄCE! Po raz pierwszy trzymam w swoich rękach książkę z barwionymi brzegami, co już samo w sobie sprawiło że czytając ją czułam się jak podczas wyjątkowej uczty, tym razem dla mojej duszy.

Fascynująca, pełna pięknych cytatów i refleksji. Jest traktowana jako...

Pozwól, że Ci opowiem...

Przed lekturą "Twierdzy" znałam autora jedynie z tytułu "Małego księcia". Antoine de Saint-Exupéry to francuski pisarz i pilot wojskowy. Urodzony w rodzinie arystokratycznej w Lyonie, stąd nie dziwi styl pisania i przekazu literackiego w "Twierdzy" stosowanego przez autora.

Powieść ta jest specyficzna, inna, wyjątkowa, można nawet powiedzieć, że dziwna i że nie każdy czytelnik będzie potrafił przez nią przebrnąć ! Tak, przebrnąć, bo niestety inaczej nie jestem w stanie określić wędrówki przez tą lekturę, ale jestem z siebie dumna, że udało mi się przeczytać ją w całości !

"Bo Bóg, jak zawsze, i tego dnia był żniwiarzem i niektórzy nie wrócą już nigdy do swoich domów."

Tę książkę Saint-Exupéry traktował jako swego rodzaju testament. Nie ukończył jej, a opublikowano ją po śmierci autora w 1948 roku. Opis na książce głosi, że jest to swoista utopia filozoficzno - społeczna.

"(...)Z drugim człowiekiem musisz spotkać się nie powierzchownie, ale w najgłębszych warstwach jego duszy, serca i umysłu. Jeśli będziecie się szukać poprzez najprymitywniejsze odruchy, dojdzie tylko do niepotrzebnego rozlewu krwi !"

Na pewno trudno jest w kilku zdaniach przedstawić Wam, opowiedzieć to o czym opowiada Antoine, bo jego słowa skłaniają do chwili zatrzymania, zastanowienia, do przemyśleń ! Nie jest to lekka, taka sobie, jakaś zwyczajna książka. Dla jednych może wydać się ona po prostu ciężka, nieadekwatna i porzucić ją na samym początku, a dla innych będzie ona wyjątkowa i skłoni ich do kontynuacji lektury i odnajdą w niej to coś ! Ja na przykład odnalazłam piękne, mądre myśli, cytaty.
Autor podkreśla wartość przyjaźni, miłości, bogactwa wewnętrznego, duszy nie ciała, wartość wierności zasadom, osobom bliskim, ojczyźnie, ojcowiznie, braciom, społeczeństwie, wartość wspólnoty. Czytając natrafiłam na wiele cytatów, które na swój sposób mnie ujęły, tak, że zapadły mi w pamięci i pozostaną w niej na dłużej. Choć nie ukrywam, że czytając, miałam czasem także wrażenie, że czytam Pismo Święte albo rozważania jakiegoś filozofa ! Wszystko to przez styl przekazu literackiego, który Antoine de Saint-Exupéry kieruje do czytelników. ;)

"Jeśli ktoś poniża drugiego(...)sam ma niską duszę"

"Twierdza" to książka nie dla każdego, wymaga bowiem skupienia, chwili zastanowienia i przemyślenia tego co autor do nas kieruje, co chce nam opowiedzieć, zwracając się jakby z prośbą, pytaniem: Pozwól, że Ci opowiem... Jeśli jesteś na to gotowy i nie boisz się czytelniczych/ literackich wyzwań, to śmiało, "Twierdza" na Ciebie czeka !

"Porywy serca nie są towarem, który można oszczędzać. Gdyż dawać to rzucać most poprzez przepaść samotności."

A ja dziękuję za możliwość lektury wydawnictwu BELLONA.

Pozwól, że Ci opowiem...

Przed lekturą "Twierdzy" znałam autora jedynie z tytułu "Małego księcia". Antoine de Saint-Exupéry to francuski pisarz i pilot wojskowy. Urodzony w rodzinie arystokratycznej w Lyonie, stąd nie dziwi styl pisania i przekazu literackiego w "Twierdzy" stosowanego przez autora.

Powieść ta jest specyficzna, inna, wyjątkowa, można nawet powiedzieć, że...

Instagram: zauroczona_literatura
link: https://www.instagram.com/p/C3YUtt6tipA/

Tę książkę Antoine de Saint-Exupéry uważał za swego rodzaju testament. Nie zdążył jednak jej ukończyć. Została opublikowana w 1948 roku, już po śmierci autora.
"Twierdza" ma charakter utopii filozoficzno-społecznej. Saint-Exupéry głosi w niej ideały humanizmu: braterstwa, wspólnoty i solidarności opartych na odpowiedzialności, odwadze i akceptacji obowiązku, dzięki którym człowiek w walce z przeciwnościami losu potrafi pokonać własną słabość i zdobyć się na bohaterstwo. Kultywuje też podstawowe wartości ludzkie: wierność, przyjaźń, miłość.

Nie jestem pewna w jakich kategoriach oceniać tą książkę. Jest ona na pewno bardzo ważna, porusza tematy filozoficzno moralne i przekazuje uniwersalne treści. Jednak również była po prostu nudna.
Bardzo ciężko było mi przebrnąć przez te ponad 600 stron i wiele razy musiałam ją odkładać i zrobić cokolwiek innego, by się przy niej nie zanudzić.
Styl pisania autora też nie polepszał sytuacji. Nie jestem specjalistką, ale wydawało mi się, że jest on stylizowany na biblijny, co jeszcze bardziej sprawiało, że tekst był trudny i wymagający od czytelnika większego skupienia.
Co ciekawe, książka ta nie została napisana przez autora w pełni. Można zauważyć w pewnym momencie, że styl odrobinę się zmienia i staje się prostszy w odbiorze, ponieważ historia ta została dokończona po śmierci Saint-Exupéry'ego przez bliską autorowi osobę.
Nie mogę odebrać tej książce wartości jakich za sobą niesie. Znalazłam tutaj bardzo dużo mądrych i wartościowych myśli, które autor starał się przedstawić.

Nie wszystkie książki pomimo poruszanych w nich ważnych tematów, muszą nam się spodobać. Ja niestety, ale nie pokochałam "Twierdzy".
J.

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Bellona 🤍

Instagram: zauroczona_literatura
link: https://www.instagram.com/p/C3YUtt6tipA/

Tę książkę Antoine de Saint-Exupéry uważał za swego rodzaju testament. Nie zdążył jednak jej ukończyć. Została opublikowana w 1948 roku, już po śmierci autora.
"Twierdza" ma charakter utopii filozoficzno-społecznej. Saint-Exupéry głosi w niej ideały humanizmu: braterstwa, wspólnoty i...

Autorem „Twierdzy” jest Antoine de Saint-Exupéry. Zaiste kojarzycie Autora po lekturze „Mały książę”. Tak jak w „Małym Księciu”, tak i w „Twierdzy” znajdziecie filozoficzne przemyślenia.

Narrator bowiem obserwując codzienne życie wspólnoty przekazuje jakie są najważniejsze wartości człowieka jako osobnej jednostki, a także społeczności – jako całości. Dokładnie opisane zostały ludzkie emocje, problemy, wątpliwości – pojedynczych jednostek, które w obliczu wspólnego działania potrafią odnaleźć wspólny cel, siłę, braterstwo. Tak właśnie tworzy się tradycja, która odgrywa również istotną rolę. Ponadto wielokrotnie została poruszony aspekt religijny, wiary w Boga i podporządkowania swojego życia.

Zdecydowanie wszystkie refleksje zawarte w tej opowieści są ponadczasowe i każdy odnajdzie w niej dla siebie ważne wartości, a także zastanowi się nas sensem życia.
Nie jest to pozycja łatwa, którą czyta się lekko. Na „Twierdzę” trzeba poświęcić więcej czasu, by zrozumieć przesłania które Autor ukrył między wersami (szczególnie w drugiej części książki, której Autor nie zdążył zredagować przed śmiercią). Dlatego też zaznaczam, iż jest pozycja dla wytrwałych.

Dla miłośników literatury pięknej, osób które lubią się zatrzymać i zastanowić nad wartościami, sensem egzystencji, będzie to idealny prezent 🤗

Autorem „Twierdzy” jest Antoine de Saint-Exupéry. Zaiste kojarzycie Autora po lekturze „Mały książę”. Tak jak w „Małym Księciu”, tak i w „Twierdzy” znajdziecie filozoficzne przemyślenia.

Narrator bowiem obserwując codzienne życie wspólnoty przekazuje jakie są najważniejsze wartości człowieka jako osobnej jednostki, a także społeczności – jako całości. Dokładnie opisane...

Utwór stanowi arcybogaty zbiór przemyśleń i refleksji o szeroko pojętej ludzkiej naturze oraz o relacji człowieka z Bogiem i innymi ludźmi. Opowiadający w pierwszej osobie, berberyjski władca o wielkiej życiowej mądrości, otwiera przed nami swoją duszę. Nauki zaczerpnięte od swego ojca oraz jego własne obserwacje i doświadczenia życia ukazują nam osobliwą wizję świata i funkcjonujących w nim człowieka jako jednostki, a także jako nieodzownego elementu zbiorowości – społeczności.

Autor skupia się na wartościach ponadczasowych humanizmu, takich jak: braterstwo, solidarność, sprawiedliwość, wspólnota i odwaga. Snuje rozważania nad ludzkimi ułomnościami, „sprzecznościami szarpiącymi człowiekiem”: ludzką próżnością i słabościami. Odkrywa przed nami prawdę o cierpieniu, samotności, śmierci oraz szczęściu, miłości i przyjaźni.

"Twierdza" to bardzo wartościowa książka, choć, w moim przekonaniu, przeznaczona dla wytrawnego, dojrzałego i obeznanego czytelnika. Nieliczne dialogi, figury stylistyczne takie jak nieprzebrane metafory, alegorie oraz specyficzny styl, przypominający momentami biblijne przypowieści, nadają książce charakter wielce duchowy. Co więcej, sprawiają, iż jest ona dość trudna w odbiorze, wymaga wysiłku intelektualnego, dużej koncentracji oraz skupienia.
Polecam ją doświadczonym czytelnikom!

Utwór stanowi arcybogaty zbiór przemyśleń i refleksji o szeroko pojętej ludzkiej naturze oraz o relacji człowieka z Bogiem i innymi ludźmi. Opowiadający w pierwszej osobie, berberyjski władca o wielkiej życiowej mądrości, otwiera przed nami swoją duszę. Nauki zaczerpnięte od swego ojca oraz jego własne obserwacje i doświadczenia życia ukazują nam osobliwą wizję świata i...

W tej książce zdanie pełne jest dwuznaczności, wymagając od czytelnika skupienia i czasu na zgłębienie sensu. Dzięki temu wracając do niej nawet po krótkim czasie, możemy odkryć w niej coś więcej i coś nowego! W tej książce kryje się coś niezwykłego i ekscytującego.

Autor przekazuje głęboką mądrość, budując przemyślane narracje, które poruszają najgłębsze zakamarki duszy. Książka ta, wciąga czytelnika melodyjnością frazy, przypominającą prozę biblijną czy opowieści orientalne. Zaskakująco odkrywa przed nami nowe znaczenia pojęć fundamentalnych, jak pokora czy miłość. Jest to literacki testament pełen wrażliwości i autentyczności, który bije wielkie dzieła literatury pod względem szlachetności przesłania. Będziecie zachwyceni!

W tej książce zdanie pełne jest dwuznaczności, wymagając od czytelnika skupienia i czasu na zgłębienie sensu. Dzięki temu wracając do niej nawet po krótkim czasie, możemy odkryć w niej coś więcej i coś nowego! W tej książce kryje się coś niezwykłego i ekscytującego.

Autor przekazuje głęboką mądrość, budując przemyślane narracje, które poruszają najgłębsze zakamarki duszy....