Mieszkanie zapchane książkami,wiecznie zaczytany ojciec i jego dwie córki,obydwie zagłębione w świecie literackiej fikcji.Tylko matka opiera się owemu maniactwu-do czasu.Powiedziałabym,że znam coś podobnego z retrospekcji i niewiele bym się pomyliła,tyle,że u mnie to mąż jest ta osoba najmniej czytającą,choć ostatnio się zresocjalizował.I coraz częściej można go obejrzeć zagłębionego w lekturze...
Ale wracając do książki...Najpierw plusy-cała masa książek,dostępna dzieciom na wyciągnięcie ręki,doskonała znajomość literatury-to na pewno zaleta.Przedwojenna Warszawa okresu dwudziestolecia międzywojennego-parki,kawiarnie,cięte artykuły Boya-Żeleńskiego,szkoła,a później praca-to sceneria tej powieści.Nie padają żadne daty,jedyne,co może przybliżyć nieco okres,w którym rozgrywa się akcja powieści to wydanie nowej wówczas powieści-"Przeminęło z wiatrem"...Bohaterki książki to przede wszystkim narratorka-Zosia,zwana w rodzinie Dyną i jej starsza siostra-Alina.Książka opisuje ich beztroskie dzieciństwo,później lata szkolne aż do czasu,gdy są dwudziestokilkulatkami .I w całym tym okresie towarzysza im różnego rodzaju książki.Głównie jest to literatura polska-Sienkiewicz,Żeromski,Mickiewicz,Słowacki,Konopnicka,ale też literatura obca-Balzac,London,Curwood.Wśród tych książek przewija się też Trędowata Mniszkówny(pierwsze spotkanie oblane rzewnymi łzami i gorącą miłością do ordynata Michorowskiego;drugie-pełne wstydu ,bo jak można czytać taką szmirę i wreszcie trzecie-książka czytana jako pastisz) , Przeminęło z wiatrem Mitchell(wywołująca ochy i achy) i nieśmiertelna Ania z Zielonego Wzgórza.Przyznam,że po lekturze tej książki nabrałam ochoty,by wrócić do co niektórych tytułów.
Podoba mi się sposób narracji w tej książce.Od razu kupiłam taki ,a nie inny sposób przedstawienia akcji.Wzbudzał we mnie czysta radość i w kilku przypadkach niekontrolowane wybuchy śmiechu.
Bohaterki mają pewien pensjonarski wdzięk.To bawi,choc tylko do czasu.To,na co można przymknąć oko u dziewczyny 16-17 -to letniej ,drażni u dwudziestokilkulatki.Pod koniec książki bohaterki mają odpowiednio 25 i 26 lat,ale mentalnie nadal są niedorosłymi dziećmi.Mam wrażenie,że one wciąż się bawią-tym razem już nie w szkołę,ale w dorosłe życie.Pracują w urzędach,ale ta ich praca to takie typowe odbębnianie obowiązków tylko po to ,by po powrocie do domu mieć czas na zagłębienie się w kolejnej lekturze.Bez jakichś przemyśleń na temat życia,bez wyraźnych obowiązków domowych,bo przecież w domu jest mama,która wszystko załatwi.To ona sprzątnie,ugotuje,wypierze...Alina i Zosia oddają jedynie część pensji-to ich jedyny domowy obowiązek.Bo dla nich ważna jest jedynie nowa książka,nowi bohaterowie.Widać to chociażby w tym fragmencie,gdy Zosia ,zatopiona w losach Scarlett nie idzie do pracy,nie sprząta,nie je,nie robi zakupów...A wydawałoby się,że to dorosła,ponoć dojrzała osoba...
Nie sposób nie porównać tej książki z Jeżycjadą Musierowicz.W obu przypadkach mamy rodzinę książkowych moli,zaczytanych w kolejnych lekturach,ojca,kupującego książki kosztem innych potrzebnych rzeczy,zaczytana Zosia kojarzy się z Idą,odkrywającą Dziwne losy Jayne Eyre...O ile jednak ojciec Aliny i Dyny jest bardziej żywiołowy,a wybryki córek budzą w nim radość,tak ojciec Borejko jest wiecznie roztargnionym jegomościem,który życie kwituje filozoficzną zadumą.
Podsumowując,książka bardzo mi się podobała.To jakby zbiór krótkich miniatur,anegdot i historyjek luźno ze sobą powiązanych,ale przedstawionych w bardzo ciepły i sympatyczny sposób.To głównie książka o książkach i o mani na punkcie czytania.A ponieważ jestem takim samym książkowym molem jak Dyna,bardzo mi odpowiadała ta książka.Jak mówi jedna z bohaterek-"są książki,które się czyta,które się pochłania, i te,które pochłaniają czytelnika".Ta książka mnie pochłonęła.

Mieszkanie zapchane książkami,wiecznie zaczytany ojciec i jego dwie córki,obydwie zagłębione w świecie literackiej fikcji.Tylko matka opiera się owemu maniactwu-do czasu.Powiedziałabym,że znam coś podobnego z retrospekcji i niewiele bym się pomyliła,tyle,że u mnie to mąż jest ta osoba najmniej czytającą,choć ostatnio się zresocjalizował.I coraz częściej można go obejrzeć...