Językoznawca odkrywa psychologię - tak najkrócej podsumowałabym tą książkę. Tylko że nie ma tu nic odkrywczego.
Nie podobała mi się: nie podobał się intelektualny język, styl, jakiś taki lekko agresywny ton pretensji. Nie lubię też, kiedy ktoś przekracza swoje kompetencje, a autorka, będąc językoznawcą, bardzo mocno psychologizuje. Jedyne jej do tego "uprawnienia", to własna psychoterapia i to w tej pozycji mocno czuć - tak jakby sama książka była formą autoterapii, wręcz rozliczenia się z ludźmi i światem.

Mnóstwo tu modnych określeń typu "stworzyć przestrzeń", "nie mieć na coś przestrzeni", "ktoś nie potrafi czegoś zawrzeć".
Nie przekonują mnie stwierdzenia, że "wyrażanie złości jest dbaniem o relację", ani porady, aby powiedzieć do kogoś: "nie rób tego, bo to narusza moje granice", "czuję się przez ciebie niewysłuchana". Takie to sztuczne.

Językoznawca odkrywa psychologię - tak najkrócej podsumowałabym tą książkę. Tylko że nie ma tu nic odkrywczego.
Nie podobała mi się: nie podobał się intelektualny język, styl, jakiś taki lekko agresywny ton pretensji. Nie lubię też, kiedy ktoś przekracza swoje kompetencje, a autorka, będąc językoznawcą, bardzo mocno psychologizuje. Jedyne jej do tego "uprawnienia", to...

Małgorzata Majewska była moją profesorką podczas studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wspaniała osoba i inspirująca nauczycielka. Jej wykłady były zawsze wyczekiwane najbardziej.
I taka również jest ta książka. Wspaniała lektura, oczywiste 10/10. Polecam do przeczytania każdemu, kto uważa się za nowoczesnego, świadomego człowieka.

Małgorzata Majewska była moją profesorką podczas studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wspaniała osoba i inspirująca nauczycielka. Jej wykłady były zawsze wyczekiwane najbardziej.
I taka również jest ta książka. Wspaniała lektura, oczywiste 10/10. Polecam do przeczytania każdemu, kto uważa się za nowoczesnego, świadomego człowieka.

Mówię, więc jestem.
Tylko wtedy kiedy mówimy, wyrażamy siebie, wyznaczamy i bronimy naszych granic, kiedy nazywamy emocje i wszystko to, co czujemy, jesteśmy tak naprawdę. Być tak naprawdę można wtedy, kiedy uświadomisz sobie, co czujesz, co się w tobie wydarza i nazywasz to, komunikujesz, wyrażasz to.

Nasz język pokazuje nasz sposób postrzegania samego siebie oraz innych. Pomaga nam też chronić swoje granice oraz budować relacje. Słowa mają wielką moc. Ta książka pomaga zrozumieć pewne aspekty naszego języka w różnych sytuacjach życiowych. Słowa, których używamy w komunikacji z innymi mają duże znaczenie. Mówią o nas, o naszych emocjach. Mogą też wywołać w drugiej osobie określone emocje. Przez słowa wyrażamy siebie. Poprzez liczne przykłady ze swojego życia oraz życia innych osób, autorka prowadzi nas w podróż po świecie emocji i języka. W przystępny sposób tłumaczy mechanizmy, strategie obronne w obliczu stykania się z trudnymi emocjami. Dużo pisze o "niekochanych" emocjach takich jak: lęk, nienawiść, wstyd, smutek, złość.

Ta książka przede wszystkim pozwala obrać szerszą perspektywę, szersze postrzeganie tego, co wiemy o relacjach z innymi i znaczeniu naszego języka w nich. Autorka podkreśla jak ważne jest wyznaczanie granic i komunikowanie innym tego, kiedy ktoś je przekracza. Porównuje to do naszego domu, do którego ktoś przychodzi w zabłoconych butach, bo zostawiliśmy otwarte drzwi. Możesz takiego kogoś stanowczo wyprosić, aby ci w środku nie nabrudził. Możesz też nie mówić nic, a potem grzecznie posprzątać w milczeniu cały bałagan jaki narobił. Wybór należy do ciebie. Bo kiedy pozwalasz przekraczać swoje granice, swoją prywatną przestrzeń JA, to doskonale szybko zdasz sobie z tego sprawę. Bo wtedy pojawia się złość. Nie na osobę, która weszła do twojego JA w zabłoconych butach, ale na samego siebie, że jej na to pozwoliłeś. Bo to jest zdrada samego siebie.

Złość to emocja, która informuje nas o tym, co jest naprawdę dla nas ważne. To trudna emocja i jeśli w dzieciństwie nie mieliśmy przestrzeni, aby ją wyrażać, to może nam być trudno z tym, kiedy sami ją odczuwamy. Może nam być trudno też, kiedy inni odczuwają złość, smutek, lęk...pragniemy wtedy tylko jednego - aby ktoś szybko "wziął się w garść", aby już nie musieć być przy nim, kiedy jest w tym stanie. Służymy dobrą radą, podsuwamy milion sposobów jak sprawić, żeby osoba szybko poczuła się lepiej. Unieważniamy też emocje i stany bliskich, kiedy są zbyt trudne dla nas. Przecież "nie ma prawa być zmartwiony, smutny, bo w końcu inni mają gorzej i muszą jakoś funkcjonować, więc pora przestać się mazać.".

Dużo w tej książce mówi się o wspólnocie. Przynależność do wspólnoty jest największą potrzebą ludzi, a strach przed wykluczeniem jest świetnym podłożem do np. manipulacji. Autorka słusznie stwierdza: "Dorosła osoba sama potwierdza swoją ważność. Płynie ona z poziomu JA. Natomiast jeśli ktoś ma cały czas potrzebę uznania ze strony wspólnoty, to jest to zapewne głos głodnego dziecka w nim i niezaspokojona w dzieciństwie potrzeba ważności.".

Książka "Mówię, więc jestem" jest wypełniona po brzegi wartościowymi treściami, które każdy powinien zgłębić. To wiedza podstawowa o nas. Tylko kiedy uznamy nas takimi, jakimi jesteśmy, ze wszystkimi trudnymi emocjami, z niedoskonałościami ciała, traumami dzieciństwa, lękami...wtedy mamy szansę budować zdrowe relacje z innymi. Bo kiedy ty nie wyznaczasz granic, to jak masz szanować i trzymać się granic innych? Bo kiedy ty nie uznajesz tego, że możesz się złościć czy smucić, to jak masz uznawać te emocje u innych?

Mówię, więc jestem.
Tylko wtedy kiedy mówimy, wyrażamy siebie, wyznaczamy i bronimy naszych granic, kiedy nazywamy emocje i wszystko to, co czujemy, jesteśmy tak naprawdę. Być tak naprawdę można wtedy, kiedy uświadomisz sobie, co czujesz, co się w tobie wydarza i nazywasz to, komunikujesz, wyrażasz to.

Nasz język pokazuje nasz sposób postrzegania samego siebie oraz...

Słowa. Może sobie nie zdajemy z tego sprawy, ale mają wielką moc. Mogą budować albo niszczyć. Książka uczy, co można odpowiedzieć by chronić siebie i swoje granice, wyrażać swoje poglądy i uczucia a także naprawdę porozumiewać się z innymi ludźmi. Zrozumienie konstrukcji językowych i świadomość kryjących się za nimi psychologicznych mechanizmów przywrócą poczucie kontroli nad swoim życiem. Dzięki temu człowiek będzie czuł, że własny język potrafi go ochronić.
Słowa mają wielką moc. Często nie zdajemy sobie z tego sprawy…. Słowa mogą ranić... Niszczyć… Budować… Dodawać otuchy… Czasami ludzie mówiący jednym językiem zupełnie nie potrafią się porozumieć. Czy wobec tego lepiej da się zrozumieć język, którym posługujemy się, na co dzień? Okazuje się, że jest to jak najbardziej możliwe. Udowadnia to autorka, skądinąd całkiem interesującego, poradnia. Zapoznając się z nim możemy dowiedzieć się wiele o słowach, które wychodzą z naszych ust i samym systemie komunikacji. Dzięki temu być może nauczymy się werbalizować swoje myśli w sposób klarowny i nauczymy się bronić przed krzywdzącymi nas słowami.
Mówię, więc jestem to praktyczny poradnik, który pomoże odnaleźć się w gąszczu wypowiadanych słów. W moim przekonaniu to ważna i szalenie potrzeba pozycja książkowa. Pokazuje, ze słowa mają wielką siłę rażenia. Pokazuje, że czy tego chcemy czy nie, myśli, które wyrażamy mogą o nas sporo powiedzieć.

Słowa. Może sobie nie zdajemy z tego sprawy, ale mają wielką moc. Mogą budować albo niszczyć. Książka uczy, co można odpowiedzieć by chronić siebie i swoje granice, wyrażać swoje poglądy i uczucia a także naprawdę porozumiewać się z innymi ludźmi. Zrozumienie konstrukcji językowych i świadomość kryjących się za nimi psychologicznych mechanizmów przywrócą poczucie kontroli...

ciekawe podejście do językoznawstwa od strony psychologii, z tym ze...często Autorka skręca ws stronę psychologii i socjologii właśnie, a mnie jest o samym opisie języka. Momentami opisy są nadmiernie długie (niemniej ukłony za znakomity warsztat językowy Autorki) co zmniejsza czytalność ksiązki

ciekawe podejście do językoznawstwa od strony psychologii, z tym ze...często Autorka skręca ws stronę psychologii i socjologii właśnie, a mnie jest o samym opisie języka. Momentami opisy są nadmiernie długie (niemniej ukłony za znakomity warsztat językowy Autorki) co zmniejsza czytalność ksiązki

JESTEŚMY, BO MÓWIMY.

Ogromną przyjemnością było uczęszczanie na zajęcia z dr Małgorzatą Majewską podczas studiów. I choć podczas samych zajęć tak nie myślałam, to po czasie uważam, że zajęcia o języku i komunikacji były najważniejsze w cyklu całych pięciu lat. Ważne, praktyczne i potrzebne.
Czy czytałam tę książkę głosem autorki w głowie, czując się jak w sali 0.310 WZiKS UJ? Być może ;)

Wiecie, że język to nie jest tylko takie proste narzędzie, żebyśmy byli w stanie powiedzieć "zrób mię tej kapuczyny też"? Wiecie, że mówimy tak, jak myślimy? No, naprawdę.
I nie, nie chodzi o to, żebyśmy teraz wszyscy "łapali się za słówka" i analizowali każdy moment życia. Chodzi tylko o to, żeby czasem się zatrzymać i pomyśleć: dlaczego to tak powiedziałem? Dlaczego ona/on to powiedział?

Język to nasze narzędzie do konstruowania świata. Język to nasze narzędzie, dzięki któremu możemy nadać prawo do istnienia, lub je odebrać.
Codzienność bywa piękna, ale bywa też trudna. I w ruch trudnych chwilach często czujemy się osamotnieni. Może dlatego, że żyjemy w świecie, w którym nie mamy słów dla tragedii? Może dlatego, że nie tworzymy sobie przestrzeni dla słów?

Często słyszę, że komunikacja to podstawa (... Tu wstaw cokolwiek). Ale skoro tak, to dlaczego tak mało poświęcamy miejsca na uczenie się o tej komunikacji?

Dobra komunikacja to przede wszystkim bycie w kontakcie z samym sobą. To z tego miejsca zaczyna się komunikowanie z otoczeniem. Stawianie granicy. Stawianie pytań.

Nie lubię "obowiązkowych lektur" niemniej marzę o tym, że sięgniecie po tę książkę. Polecam Wam najmocniej.
Potrzebowaliśmy wszyscy takich treści.

JESTEŚMY, BO MÓWIMY.

Ogromną przyjemnością było uczęszczanie na zajęcia z dr Małgorzatą Majewską podczas studiów. I choć podczas samych zajęć tak nie myślałam, to po czasie uważam, że zajęcia o języku i komunikacji były najważniejsze w cyklu całych pięciu lat. Ważne, praktyczne i potrzebne.
Czy czytałam tę książkę głosem autorki w głowie, czując się jak w sali 0.310 WZiKS...

"Mówię, więc jestem" Małgorzaty Majewskiej od wydawnictwa Rebis to poradnik dla każdej i każdego z nas. Czy za każdym razem zwracamy uwagę na to co mówimy i kto tego słucha? Ile razy słyszeliśmy o przemocy słownej, która rani tak samo jak przemoc fizyczna? Albo ile razy zapominaliśmy przysłowiowego języka w gębie? Autorka na podstawie obserwacji uświadamia nam jak rozmawiamy jakie mechanizmy tym kierują. Nie jest łatwo stawiać granice, ale właśnie one sprawiają że tworzymy dobre relacje z ludźmi. Ta książka to swego rodzaju drogowskaz jak mamy się poruszać na naszej drodze. Daje do myślenia, zachęca do ćwiczeń i pracy nad sobą. Warto ją przeczytać i do niej sięgać.

"Mówię, więc jestem" Małgorzaty Majewskiej od wydawnictwa Rebis to poradnik dla każdej i każdego z nas. Czy za każdym razem zwracamy uwagę na to co mówimy i kto tego słucha? Ile razy słyszeliśmy o przemocy słownej, która rani tak samo jak przemoc fizyczna? Albo ile razy zapominaliśmy przysłowiowego języka w gębie? Autorka na podstawie obserwacji uświadamia nam jak...

"Mówię, więc jestem. Jak wyrażać swoje potrzeby i uczucia, chronić własne granice oraz skutecznie komunikować się z innymi" to książka, która bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła.

Książkę napisała językoznawczyni i dużo odnosi się do języka w swoim tytule. Ta pozycja ogólnie dotyka różnych tematów i językowych i społecznych i psychologicznych.

Bardzo podobało mi się, że autorka poruszyła dosyć popularny i ważny problem, dotyczący właśnie komunikacji, naszych emocji czy granic, ale w zupełnie inny sposób. Skupiła się na języku i tym jak wyrażamy się za pomocą słów, jakie niosą znaczenie, czy też jaką część rzeczywistości przedstawiają.

Jestem zachwycona tą lekturą! Sama jestem językoznawcą i tematyka językowa jest mi bardzo bliska, z tego powodu ta książka bardzo mnie zainteresowała i przypadła mi do gustu.

Tytuł ten daje do myślenia. Przedstawia pewne zagadnienia w inny sposób ale również łączy różne dziedziny, dzięki czemu ten obraz jest głębszy. Wiele dowiedziałam się z tej lektury. Zaznaczyłam w nim trochę fragmentów i na pewno będę do nich jeszcze wracać.

"Mówię, więc jestem. Jak wyrażać swoje potrzeby i uczucia, chronić własne granice oraz skutecznie komunikować się z innymi" to książka, która bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła.

Książkę napisała językoznawczyni i dużo odnosi się do języka w swoim tytule. Ta pozycja ogólnie dotyka różnych tematów i językowych i społecznych i psychologicznych.

Bardzo podobało mi się, że...

Umiemy mówić, znamy słowa, ale nie umiemy rozmawiać.
Książka "Mówię, więc jestem" Małgorzaty Majewskiej to według mnie taka mapa po języku, drogowskaz do rozmowy a nie kontroli i manipulacji.

Bez względu na wiek, doświadczania każdy z nas powinien ją przeczytać, bo nawet nie do końca świadomie, tkwiąc w schematach, rolach, traumach z dzieciństwa możemy ranić innych naszymi słowami.

To nie jest zwykły poradnik o teoretycznym stawianiu granic. A trochę miałam obawy, że to może być tego typu książka. Autorka dzieli się z czytelnikiem wieloma osobistymi doświadczeniami (brawo za odwagę, bo wiadomo, że ludzie z naszego otoczenia różnie reagują na "odsłonięcie" się). Każdy rozdział zawiera także ćwiczenia do wykonania.
Wielu z nas tworzy różne treści w social mediach, zabiera głos w różnych sprawach. Czasem emocje, złość biorą w nas górę. Warto nad sobą pracować, warto wiedzieć jak używać słów żeby zamiast ranić budowały i służyły do skutecznej komunikacji.

Każdy z nas doświadczył trudnych, niechcianych emocji, umniejszano i unieważniono nasze uczucia, kontrolowano nas, zawstydzano, manipulowano nami. Często sami też tak postępujemy. Po uważnej lekturze "Mówię, więc jestem" każdy z nas może zacząć używać słów świadomie i rozpocząć pracę nad sobą.

Książkę czyta się bardzo szybko. Jest napisana bardzo jasno, zrozumiale. Mimo wielu przykładów nie ma lania wody.
Gorąco polecam każdemu, zwłaszcza, że porusza także temat uzależnień, straty dziecka, depresji, niechcianych dobrych rad, które są przemocą, zawstydzania i oceniania nas poprzez ciało, wygląd.

Umiemy mówić, znamy słowa, ale nie umiemy rozmawiać.
Książka "Mówię, więc jestem" Małgorzaty Majewskiej to według mnie taka mapa po języku, drogowskaz do rozmowy a nie kontroli i manipulacji.

Bez względu na wiek, doświadczania każdy z nas powinien ją przeczytać, bo nawet nie do końca świadomie, tkwiąc w schematach, rolach, traumach z dzieciństwa możemy ranić innych...

Jak wyrażać swoje potrzeby i uczucia, chronić własne granicę oraz skutecznie komunikować się z innymi

„Słowa mają wielką moc. Spraw, by pomogły ci osiągnąć to, co chcesz.”

Od małego uczą nas bardzo wielu rzeczy. Pisania, czytania, liczenia. Ale czy uczą nas stawiania granic, wyrażania uczuć? To już o wiele trudniejsza, ale równie potrzebna sztuka.

Dzięki książkom takim jak ta, możemy się tego nauczyć bez względu na to ile mamy lat.

Poznajemy tutaj bardzo wiele mechanizmów języka, to jak się komunikujemy to jak naruszane są granice. Gdy to zrozumiemy łatwiej nam będzie posługiwać się słowami i wykorzystywać je w dobrym celu.

Ma to nam pomóc świadomie zarządzać sobą i swoim życiem, z poczuciem, że nasze słowa potrafią stawiać granicę i nas chronić.

Bardzo ciekawy poradnik. Przede wszystkim wyróżniającą się okładka, wartościowe, przystępnie przedstawione treści i ważny temat. Polecam.

Jak wyrażać swoje potrzeby i uczucia, chronić własne granicę oraz skutecznie komunikować się z innymi

„Słowa mają wielką moc. Spraw, by pomogły ci osiągnąć to, co chcesz.”

Od małego uczą nas bardzo wielu rzeczy. Pisania, czytania, liczenia. Ale czy uczą nas stawiania granic, wyrażania uczuć? To już o wiele trudniejsza, ale równie potrzebna sztuka.

Dzięki książkom takim...