Lektura bliżej przedstawia środowisko Bourdaina i wyznacza zarys drogi, którą podążając Bourdain stał sił tym kim się stał. Książka również odczarowuje swojego bohatera i pokazuje AB którego nie uchwyciła kamera.

Przeszkadzał mi styl autora; trochę zbyt "gonzo", za dużo było w tym wszystkim autora. Książka również pomija według mnie duży okres z życia Bourdaina. Od napisania peirwszej książki przez AB, książka nabiera bardzo szybkiego tempa aby jak najszybciej dotrzeć do Asii Argento.

Lektura bliżej przedstawia środowisko Bourdaina i wyznacza zarys drogi, którą podążając Bourdain stał sił tym kim się stał. Książka również odczarowuje swojego bohatera i pokazuje AB którego nie uchwyciła kamera.

Przeszkadzał mi styl autora; trochę zbyt "gonzo", za dużo było w tym wszystkim autora. Książka również pomija według mnie duży okres z życia Bourdaina. Od...

Książka wydaje się bardzo obiektywna, nieidealizująca Bourdaina, trzymająca się faktów i czerpiąca opinię z różnych źródeł. Kilka lat autor jej poświęcił i uważam, że jest to owoc wnikliwej dziennikarskiej pracy. Pisze, jak lubię najbardziej, czyli jasno i bez owijania w bawełnę. I choć Leerhsen ma skłonność do bardzo rozbudowanych zdań i gawędziarstwa, w tej biografii biorę to za plus, bowiem stylem idealnie wpisuje się w charakter opisywanej postaci.

Bourdain wychowywał się w Leonii, w stanie New Jersey. 80% mieszkańców tego miasteczka uczęszczało przynajmniej do college'u, a 92% ankietowanych posiadało kartę biblioteczną. Nic niezwykłego? Mając na uwadze, że to lata 20. XX, dość wyjątkowe. Z ciekawostek? Rodzice Bourdaina sprzedali dom Robertowi Ludlum’owi i to w nim zaczął pisać swoje pierwsze książki.

Jaki obraz Anthony'ego wyłania się z kart książki? Człowieka pełnego charyzmy, o skomplikowanym, trudnym charakterze. Człowieka wielu sprzeczności, dość aroganckiego, nie liczącego się z innymi. Bywał oddanym przyjacielem, choć nigdy na długo. Był urodzonym szołmen, choć niekoniecznie kulinarnym geniuszem. Do telewizji wszedł stawiając sprawy mniej więcej tak; “Podróżuję po świecie, jem różne gówniane rzeczy i zasadniczo robię wszystko, co mi się, ku*wa, podoba.” Co zabawne, jego wzrost, stanowił w telewizji problem, był tak wysoki, że kamera go “nie łapała”.

Bourdain znany był z “dosmaczania i ubarwiania faktów, tworzył “lepsze” wersje siebie i wydarzeń, których był uczestnikiem. Niewątpliwie był estetą i tak budował swoją rzeczywistość. “Wymyśliłeś siebie jako postać, zarzucił mu Remnick, redaktor “New Yorkera” w 2017 roku. Leerhsen pozwala sobie na demaskowanie tych sytuacji, na obnażanie Legendy.

Dziś za celebryckim życiem Bourdain’a stoi sztab ludzi, powtarzających jak mantrę “Musimy chronić markę!” i “Chcę kontrolować tę narrację”, co świadczy o świadomości wyjątkowo fabularyzowanego życiorysu. Czy podobałby się on Anthony'emu, który prawdzie był wyjątkowo oddany? Z drugiej strony której prawdzie? Swojej? Jedynej i niezaprzeczalnej w którą wierzył?

Dla mnie to historia nieszczęśliwego człowieka, z trudnym dzieciństwem i pogmatwanym życiem dorosłego, uzależnionym od używek wszelakich. .

“Sława, podobnie jak uzależnienie od heroiny, wymaga wytrwałości”. A wytrwałości Bourdain’owi nie brakowało. Choć na swój sukces czekał bardzo długo,
mam wrażenie, że jego życie zmierzało do katastrofy od najmłodszych lat. “Kierowanie się sumieniem rzadko pomaga w karierze.”, wydaje się, że Bourdain nie przejmował się nikim i niczym. Staczał się przez życie jak na równi pochyłej i koniec był łatwy do przewidzenia.

Równolegle z życiem Anthony'ego, autor odkrywa przed czytelnikami meandry kulinarnego świata. “Gastronomię od kuchni” można rzec, a na tym zapleczu podglądamy środowisko ludzi odurzonych narkotykami, alkoholem, środowisko antys*mickie i rasi*towskie (mamy przełom XIX/XX w. i nikogo takie przekonania nie dziwią). Leerhsen wzbogaca książkę nawiązaniami do sytuacji polityczno-gospodarczych, więc i trochę historii w niej mamy.

To był dobrze spędzony czas. Bolesny, nawet bardziej niż obejrzenie dokumentu “W drodze: film o Anthonym Bourdainie” w reżyserii Morgan’a Neville, ale było warto!

Książka wydaje się bardzo obiektywna, nieidealizująca Bourdaina, trzymająca się faktów i czerpiąca opinię z różnych źródeł. Kilka lat autor jej poświęcił i uważam, że jest to owoc wnikliwej dziennikarskiej pracy. Pisze, jak lubię najbardziej, czyli jasno i bez owijania w bawełnę. I choć Leerhsen ma skłonność do bardzo rozbudowanych zdań i gawędziarstwa, w tej biografii...

Mocno zawiodłem się na tej biografii, gdyż życie i śmierć (samobójcza) Anthony'ego Bourdaina, światowej sławy kucharza i podróżnika tworzą już gotową opowieść - o wielkości, egotyzmie, fałszywych wartościach i o upadku. Wystarczyło tylko mądrze to ułożyć.

Otrzymaliśmy natomiast nieco nieuporządkowany zbiór opisów wydarzeń, trochę myśli, trochę epizodów.

Takie mam wrażenie, że autor (Charles Leerhsen) ani się do pracy nie przyłożył, ani myśli przewodniej przy pisaniu tej biografii nie miał.

Szkoda.

Mocno zawiodłem się na tej biografii, gdyż życie i śmierć (samobójcza) Anthony'ego Bourdaina, światowej sławy kucharza i podróżnika tworzą już gotową opowieść - o wielkości, egotyzmie, fałszywych wartościach i o upadku. Wystarczyło tylko mądrze to ułożyć.

Otrzymaliśmy natomiast nieco nieuporządkowany zbiór opisów wydarzeń, trochę myśli, trochę epizodów.

Takie mam...

Wnikliwa, wyważona, otwierająca oczy, nieco chaotyczna. Jeśli ktoś jest fanem Bourdain'a, to ta pozycja go mocno odbrązawia, więc może nie być miło. Historia niezwykle uniwersalna, będąca przestrogą przed lotem w krainę egotyzmu i hedonizmu, a w efekcie braku relacji, samotności tak głębokiej, że nikt po śmierci nie zgłasza się nawet po odbiór zwłok.

Wnikliwa, wyważona, otwierająca oczy, nieco chaotyczna. Jeśli ktoś jest fanem Bourdain'a, to ta pozycja go mocno odbrązawia, więc może nie być miło. Historia niezwykle uniwersalna, będąca przestrogą przed lotem w krainę egotyzmu i hedonizmu, a w efekcie braku relacji, samotności tak głębokiej, że nikt po śmierci nie zgłasza się nawet po odbiór zwłok.

Anthony'ego Bourdaina „poznałam” w jego programach kulinarno-podróżniczych. Zaciekawiła mnie jego osobowość, bo próżno było szukać w nim ogłady. Mówił, co myślał, nie hamując języka. Bez wątpienia był osobliwą postacią świata kulinarnego i telewizyjnego. Ale jak wyglądało jego życie? Jaki był, nim stał się sławny? I co tak naprawdę skłoniło go do kroku, po którym nie było już odwrotu? Te pytania, które tkwiły w mojej głowie, były powodem, dla którego skusiłam się na tę nieautoryzowaną biografię Anthony'ego Bourdaina. Liczyłam na rzetelne informacje, dobrze nakreślony życiorys...

Tymczasem książka ta okazała się rozczarowaniem. Od pierwszej chwili, gdy tylko zaczęłam lekturę, z tyłu głowy miałam taką myśl, że to kolejna pozycja żerująca na jego nazwisku. Kolejna publikacja, która ma zarobić, zrobić show. I ta myśl była ze mną do samego końca. Chwilami bowiem miałam wrażenie, że autor wziął sobie za punkt honoru ośmieszenie Bourdaina, pokazanie go w jak najgorszym świetle. Owszem, Anthony Bourdain nie był święty, jego życie było istnym rollercoasterem, było pełne wzlotów i upadków, jednak ton, w jakim Charles Leerhsen prowadził narracje, była daleka od tego, czego oczekuje się, czego ja oczekiwałam po biografii.

Zraziło mnie już na wstępnie przemyślenie autorka dotyczące tego, że nikt nie chciał robić sobie selfie z kolorowymi zwłokami, aluzje co do wielkości przyrodzenia... Szczerze? Tego nawet nie da się skomentować. Biografia bowiem powinna być rzetelną publikacją, popartą sprawdzonymi źródłami, tymczasem Charles Leerhsen posiłkował się anonimowością lub wyrwanymi z kontekstu wypowiedziami, czy cytatami samego Bourdaina. Zamiast przedstawiać „suche” fakty, tak by to czytelnik mógł wyrobić sobie opinie, czy podziwia, czy potępia Bourdaina albo żywi jakiekolwiek inne uczucia, wszystko szło w jednym kierunku, wszystko było perspektywą autora.

Nie podobał mi się również brak chronologii. Charles Leerhsen skakał sobie na osi czas. Czasami nawet wychodził poza postać Anthony'ego, wtrącają rzeczy, które nic nie wnosiły do opowieści o życiu Bourdaina.
No i zabrakło zdjęć, które ożywiłyby publikację pretendującą do miana biografii.

Podsumowując: dawno już nie męczyłam się tak z żadną książką i dawno nie miałam w rękach biografii, która biografią nie była. To nie jest rzetelna publikacja. W dodatku kiepsko napisana, bo czyta się ją topornie. Bardziej męczy, niż dostarcza rzetelnej wiedzy o tym, jaki był Anthony Bourdain i jak wyglądało jego życie.

Anthony'ego Bourdaina „poznałam” w jego programach kulinarno-podróżniczych. Zaciekawiła mnie jego osobowość, bo próżno było szukać w nim ogłady. Mówił, co myślał, nie hamując języka. Bez wątpienia był osobliwą postacią świata kulinarnego i telewizyjnego. Ale jak wyglądało jego życie? Jaki był, nim stał się sławny? I co tak naprawdę skłoniło go do kroku, po którym nie było...

Charles Leerhden Zagubiony w raju Anthony Bourdain. Tego Pana chyba większości nie trzeba przedstawiać, bo któż nie oglądał jego programów z podróży pełnych ciekawych smaków, zapachów i widoków. Czekałam bardzo na tę biografię, jednak się zawiodłam.
Chciałam przeczytać o człowieku – kucharzu, podróżniku przepełnionym pasją do tego co robi. A przeczytałam historię człowieka w szponach nałogu, człowieka o trudnych relacjach z ludźmi, pracownikami i partnerkami życiowymi. Autor bardzo skupił się właśnie na tych elementach, które sprawiły, że po kilkunastu stronach nie chce się już o tym czytać, a czytelnik wyczekuje historii o człowieku, którego zna z ekranu telewizyjnego lub z jego własnych książek.
Szczerze mówiąc wolę oglądać Bourdaina z ekranu telewizyjnego i podziwiać jego poczucie humoru, odwagę w degustacji niektórych egzotycznych potraw.

Charles Leerhden Zagubiony w raju Anthony Bourdain. Tego Pana chyba większości nie trzeba przedstawiać, bo któż nie oglądał jego programów z podróży pełnych ciekawych smaków, zapachów i widoków. Czekałam bardzo na tę biografię, jednak się zawiodłam.
Chciałam przeczytać o człowieku – kucharzu, podróżniku przepełnionym pasją do tego co robi. A przeczytałam historię człowieka...

Anthony Bourdain - kucharz, szef kuchni, muzyk, aktor, piosenkarz, restaurator a do tego niewątpliwie osobowość telewizyjna.
Pamiętam jego doskonałe programy telewizyjne, z dużą dawką humoru. Do tego pełne ciekawostek i smaków, które zdawały się rozsiewać zapach z ekranu. Gdy zobaczyłam, że ukaże się nieautoryzowana biografia, wiedziałam, że chcę ją przeczytać.

Autor książki zebrał bogaty materiał. Przeprowadził wiele rozmów, zagłębił się w prywatne wiadomości, pamiętniki... Natomiast sam Anthony, to postać z tak bogatym życiem osobistym i zawodowym, że trudno go ,,zamknąć" między okładki.

Momentami miałam wrażenie, że Autor w trochę chaotyczny sposób próbuje wbić na strony jak najwięcej faktów, nie raz podpierając je własną opinią, co nie jest dobrym pomysłem w przypadku biografii.
Niewątpliwie dowiedziałam się o Anthonym więcej, poznałam szczegóły, które jakoś mnie ominęły, ale wciąż czuję niedosyt.

Ta książka dała mi sporo refleksji, zrozumiałam, że można mieć tak wiele, a jednocześnie być tak pogubionym. Nie raz łapał szczęście za nogi, a ono gdzieś wciąż umykało...

Jednej rzeczy mi bardzo w niej brakowało, a mianowicie zdjęć. Przyzwyczaiłam się do tego, że w takich publikacjach potrafi być ich sporo, nie wiem dlaczego tutaj się nie pojawiły, ale taka była decyzja Autora.

Myślę, że pozostało jeszcze sporo rzeczy do odkrycia, natomiast #zagubionywraju jest zdecydowanie wart przeczytania.

Anthony Bourdain - kucharz, szef kuchni, muzyk, aktor, piosenkarz, restaurator a do tego niewątpliwie osobowość telewizyjna.
Pamiętam jego doskonałe programy telewizyjne, z dużą dawką humoru. Do tego pełne ciekawostek i smaków, które zdawały się rozsiewać zapach z ekranu. Gdy zobaczyłam, że ukaże się nieautoryzowana biografia, wiedziałam, że chcę ją przeczytać.

Autor...

Czekałam bardzo na tę książkę. Niestety po lekturze mam ambiwalentne odczucia.
Książka jest chaotyczna, styl pozostawia wiele do życzenia. Poza tym autor ma tendencje do dokonywania ocen, czego w biografiach nie lubię. Właściwie nie nazwałabym jej biografią, raczej zbiorem myśli, cytatów, wypowiedzi i wspomnień o Bourdainie. Odnoszę wrażenie że autor, choć niewątpliwie lubi i podziwia bohatera, nie miał do końca pomysłu na kształt książki. Często używa cytatów z książek Bourdaina, a także wypowiedzi nienazwanych osób, korzysta z tzw. poufnych źródeł, co nie buduje zaufania co do ich treści. Jak sam pisze w podziękowaniach, część osób których wypowiedzi użył chciała pozostać anonimowa.
Pomimo to lektura sprawiła, że poczułam obecność Anthony’ego, odrobinę lepiej go poznałam i zrozumiałam. Niemniej mam wrażenie że treść książki odkrywa tylko rąbek tajemnicy życia i śmierci nieodżałowanego Bourdaina, który zasługuje na rzetelniejszą biografię.
Książka niestety wydana jest na śnieżnobiałym papierze i nie zawiera żadnych zdjęć.

Czekałam bardzo na tę książkę. Niestety po lekturze mam ambiwalentne odczucia.
Książka jest chaotyczna, styl pozostawia wiele do życzenia. Poza tym autor ma tendencje do dokonywania ocen, czego w biografiach nie lubię. Właściwie nie nazwałabym jej biografią, raczej zbiorem myśli, cytatów, wypowiedzi i wspomnień o Bourdainie. Odnoszę wrażenie że autor, choć niewątpliwie lubi...

Kiepska, nudna, niczym nie zaskakująca. Jako wierny fan A.B. liczyłem na coś zdecydowanie lepszego jednak mocno się rozczarowałem.

Kiepska, nudna, niczym nie zaskakująca. Jako wierny fan A.B. liczyłem na coś zdecydowanie lepszego jednak mocno się rozczarowałem.