Ciekawa książka. Mimo, że momentami trochę naciągana fabuła, to przyjemnie się czytało.

Ciekawa książka. Mimo, że momentami trochę naciągana fabuła, to przyjemnie się czytało.

Twórczość Juliusza Verne kojarzy mi się bardziej z ciekawymi powieściami przygodowymi, a nie z romansidłami w stylu Zielonego Promienia. Sama książka jest dosyć krótka i pozostawiła na mnie dosyć przeciętne wrażenie. Motyw historii bardzo mnie zaciekawił - zjawisko słoneczne nazywane Zielonym Promieniem było mi nieznane. Niestety cała fabuła osnuta w romans z XIX wiecznej Szkocji nie przypadł mi do gustu. Kreacja głównej bohaterki - Heleny - wydała mi się tak nienaturalnie infantylna, że aż mnie to denerwowało. Jej dziecinne zachowanie powodowało we mnie kręcenie głowy z bezradności. Jej główny adorator - Ursiclos Aristobulus - nazwany tak zapewne, żeby podkreślić jego zamiłowanie do nauki i wiedzy - również jest postacią irytującą. Uważam, że można by go wykreować w bardziej ciekawy sposób niż tylko na fanatyka nauki, zaprzeczającego jakimkolwiek odruchom miłosnym, ludzkim i innym nienaukowym. Warto również stwierdzić, że do gustu przypadł mi zarówno bohater Sinclair (człowiek o rozległych zainteresowaniach) oraz bracia Campbell, opiekunowie głównej bohaterki. Sama fabuła książki jest dosyć prosta i przewidywalna. Można ją streścić jednym zdaniem - panna Campbell chce zobaczyć Zielony Promień, pomagają jej w tym wujowie, w drodze napotykają tonącego nieznajomego, przeżywają różne przygody, na koniec romans pełną gębą i oczywiście szczęśliwe zakończenie.
Reasumując - jest to inne oblicze Verne'a. Ktoś, kto tak jak ja, zna autora z ciekawych powieści przygodowych może się srodze zawieść. Nie mówię, że ta książka jest beznadziejna ale znam lepsze książki Verne'a. Jako, że jest krótka to oczywiście polecam wyrobić sobie osobiste zdanie każdemu czytelnikowi. Ja tę książkę potraktuję jako ciekawostkę.

Twórczość Juliusza Verne kojarzy mi się bardziej z ciekawymi powieściami przygodowymi, a nie z romansidłami w stylu Zielonego Promienia. Sama książka jest dosyć krótka i pozostawiła na mnie dosyć przeciętne wrażenie. Motyw historii bardzo mnie zaciekawił - zjawisko słoneczne nazywane Zielonym Promieniem było mi nieznane. Niestety cała fabuła osnuta w romans z XIX wiecznej...

Sympatyczna historia w stylu romansu z XIX wieku, trochę zaskakująca jak dla tego autora, przez co przyjemnie się czyta.
O ile w pozostałych - najsłynniejszych - dziełach Verne'a bohaterami są naukowcy ujarzmiający świat, tak tutaj autor uczynił z takiego naukowca obiekt swoich kpin. To ludzie kierujący się emocjami i uczuciami, jak panna Helena czy artysta malarz, są ukazani pozytywnie, a postawa bezdusznego poznawania świata jest przedstawiona negatywnie.
Początkowo czyta się dość ciężko, bo Verne chciał koniecznie pokazać swoją znajomość geografii Szkocji. Nawet, jeśli kochał ten kraj (bohaterowie "Dzieci kapitana Granta" to chyba też Szkoci) i próbował tą miłością zarazić czytelnika, to chyba szczegółów jest za dużo, a mapka - reprodukcja z francuskiego wydania - jest dość nieczytelna. Opisy przez to ciągną się niepotrzebnie (przypomina to może "Trzech panów w łódce"),ale potem akcja rusza i czyta się szybko. Dwaj wujowie panny Heleny, choć pewnie w tamtych czasach byli zabawni, trochę męczą, ale nie przeszkadza to zanadto.
Mimo poprawnej formy XIX-wiecznego romansu (bohater ratujący pannę z opresji zdobywa jej wdzięczność i udowadnia, że jest jej godny),nieodbiegającej od kanonu, koniec jest na swój sposób zaskakujący.
Książka jest dostatecznie długa, nie ciągnie się niepotrzebnie, do czytania w pociągu, a sam zielony promień jest dość błahym pretekstem, na którym jednak zręcznie zbudowano całą intrygę. Wiem też, że ponieważ sam tego zjawiska nigdy nie widziałem, to teraz nad morzem nie przepuszczę już żadnemu zachodowi słońca.

Sympatyczna historia w stylu romansu z XIX wieku, trochę zaskakująca jak dla tego autora, przez co przyjemnie się czyta.
O ile w pozostałych - najsłynniejszych - dziełach Verne'a bohaterami są naukowcy ujarzmiający świat, tak tutaj autor uczynił z takiego naukowca obiekt swoich kpin. To ludzie kierujący się emocjami i uczuciami, jak panna Helena czy artysta malarz, są...

Podróżniczo- romantyczna powieść verna opowiadająca o podróży po Szkocji i poszukiwaniu zielonego promienia czyli rzadkiego zjawiska występującego w atmosferze podczas zachodu oraz wschodu Słońca. Tuż powyżej zachodzącego lub wschodzącego Słońca lub tuż po jego schowaniu się za horyzontem widoczny jest, zwykle nie dłużej niż przez kilka sekund, niewielki zazwyczaj zielony obszar na nieboskłonie. Jak na Juliusza verna to powieść bardzo fajna i przyjemna w czytaniu. Polecam ją wszystkim który lubią powieść podróżniczo- romantyczne oraz lubią powieść Juliusz verna

Podróżniczo- romantyczna powieść verna opowiadająca o podróży po Szkocji i poszukiwaniu zielonego promienia czyli rzadkiego zjawiska występującego w atmosferze podczas zachodu oraz wschodu Słońca. Tuż powyżej zachodzącego lub wschodzącego Słońca lub tuż po jego schowaniu się za horyzontem widoczny jest, zwykle nie dłużej niż przez kilka sekund, niewielki zazwyczaj zielony...

Jedna z wielu bardzo przeciętnych powieści Verne'a. Trochę można się z niej dowiedzieć o Szkocji i to właściwie wszystko. Bohaterowie są płascy, bez wyrazu, naszkicowani grubą kreską, manieryczni, nie zapadają w pamięć. Sama intryga też wydumana i nieciekawa. Ale tak to już jest z twórczością Verne'a: z kilkudziesięciu powieści wartościowych jest może pół tuzina. "Zielony promień" do nich niestety nie należy.

Jedna z wielu bardzo przeciętnych powieści Verne'a. Trochę można się z niej dowiedzieć o Szkocji i to właściwie wszystko. Bohaterowie są płascy, bez wyrazu, naszkicowani grubą kreską, manieryczni, nie zapadają w pamięć. Sama intryga też wydumana i nieciekawa. Ale tak to już jest z twórczością Verne'a: z kilkudziesięciu powieści wartościowych jest może pół tuzina....

Końcówka całkiem dobra. Po za tym staromodny romans. Jak ktoś lubi klimat "Lalki" to może się podobać.

Końcówka całkiem dobra. Po za tym staromodny romans. Jak ktoś lubi klimat "Lalki" to może się podobać.

Inne oblicze Vernea . Lekka łatwa przyjemna książka .

Inne oblicze Vernea . Lekka łatwa przyjemna książka .

Panna Campbell apeluje o pomoc dla mężczyzn płynących łodzią rybacką.

Panna Campbell apeluje o pomoc dla mężczyzn płynących łodzią rybacką.

Takie tam, dobre do posłuchania, jak się maluje płot.

Takie tam, dobre do posłuchania, jak się maluje płot.

Niestety postać zimnego uczonego, który na wszystko miał swoje naukowe wyjaśnienie bardzo nie przypadła mi do gustu.

Nie pomogła postać delikatnej kobiety, została brutalnie zepchnięta na bok. Już na zawsze zapadnie mi w pamięć naukowiec tłumaczący, że miłość, to tylko związki chemiczne tworzące się w organizmie człowieka.

Książka zawiera odrobinę romantyzmu, główna bohaterka jest urzekająca, ale postać nie jest na tyle wyraźna, aby utrzymać zauroczenie książką przez kolejne strony utworu.

Niestety postać zimnego uczonego, który na wszystko miał swoje naukowe wyjaśnienie bardzo nie przypadła mi do gustu.

Nie pomogła postać delikatnej kobiety, została brutalnie zepchnięta na bok. Już na zawsze zapadnie mi w pamięć naukowiec tłumaczący, że miłość, to tylko związki chemiczne tworzące się w organizmie człowieka.

Książka zawiera odrobinę romantyzmu, główna...