Główna bohaterka jest jedną z najciekawszych postaci kobiecych w polskiej literaturze.

Główna bohaterka jest jedną z najciekawszych postaci kobiecych w polskiej literaturze.

Główna bohaterka Zonia jest niezwykle intygrującą i piękną kobietą, która wyprzedza swoją epokę. Odważnie buntuje się przeciwko normom społecznym, zwracajac uwagę na to, że społeczeństwo jest martwe za życia - są automatami na usługach księży. Gnębią swoją duszę, tłumiąc autentyczność. Jej niezwykła uroda, charyzma i inteligencja zachwyca mężczyzn, którzy szaleją na jej punkcie. Na każdym kroku otacza ją wianuszek adoratorów.
Jednym z nich jest jej daleki kuzyn, który w przeciwieństwie do Zoni jest spokojnym człowiekiem, przestrzegającym praw boskich i ludzkich. Zonia budzi w nim niezwykle intensywne uczucia, które są dla niego niezrozumiałe. Jest ona dla niego "dziwacznym ideałem" - choć wszystko, co mówi go oburza, ona jest mu nadzwyczaj droga.
Początkowo spotyka się z odrzuceniem z jej strony... W końcu on jest "faryzeuszem i świętoszkiem, a ona buntowniczką i dziką poganką". Potem jednak role się odwracają - Gdy Zonia odwzajemnia jego uczucie, on zaczyna uciekać w obawie przed "zarażeniem się jej szyderstwami" i tym, że "szaleństwo namiętności okupi wstydem i łzami".
Pomimo to dochodzi do płomiennego romansu, który przypomina wręcz obłęd i gorączkę. Oboje się szalenie kochają, choć w jakiś sposób oboje nawzajem sobą gardzą.
Choć powieść miała ośmieszyć emancypantki i nowoczesne idee to moim zdaniem ośmieszyła konserwatystów. Ich losy potwierdziły słowa Zoni, która uznała ich za żywych trupów i automaty w rękach księży. Na samym końcu konserwatywni bohaterowie kończą jako osoby "bez duszy" - są nieszczęśliwi i wykonują automatycznie obowiązki, które ich niewiele obchodzą. Postępowa Zonia , choć również na samym końcu jest nieszczęśliwa, wciąż ma w sobie dużo pasji, a jej życie - choć równie smutne - wciąż jest pełne przygód i zwrótów akcji. Niemniej jednak serce pęka z bólu z powodu losu Ewarysta... (już czwarty dzień nad nim płaczę).

Jest to jedna z najlepszych (o ile nie najlepsza) książka, jaką kiedykolwiek czytałam! Do tego stopnia, że obawiam się, iż trudno będzie znaleźć coś, aż tak cudownego. Od kilku dni tą książką żyję. (Aż za bardzo). Mam nawet wrażenie, że bohaterowie są tak jakby częścią mnie... Niby ich niedawno poznałam, a jakoś wydają mi się dziwnie znajomi.

PS. Chciałam jeszcze dodać , że niepotrzebnie w głównym opisie zaspoilerowano wydarzenia z końca powieści. Byłam niezadowolona z tego , że za wcześnie się o nich dowiedziałam. A Zonia nie została sama. Odmówiła tylko ślubu , a potem było napisane, że nie wiadomo , co się z nią dalej działo, ale znając ją to pewnie miała jeszcze wiele nieślubnych romansów.

Główna bohaterka Zonia jest niezwykle intygrującą i piękną kobietą, która wyprzedza swoją epokę. Odważnie buntuje się przeciwko normom społecznym, zwracajac uwagę na to, że społeczeństwo jest martwe za życia - są automatami na usługach księży. Gnębią swoją duszę, tłumiąc autentyczność. Jej niezwykła uroda, charyzma i inteligencja zachwyca mężczyzn, którzy szaleją na jej...

Książkę otwiera scena sypiącego gęsto śniegu w świąteczne, ciemne popołudnie na Wołyniu. Zamyka zaś krwawa łuna Paryża ogarniętego mordem podczas Komuny Paryskiej.
Powieść opiera się głównie na kontraście. Kontrast dzieli świat szlachecki - tradycyjny, religijny i nowoczesny - opierający się na faktach naukowych i odrzucaniu norm społecznych. W obozie fanatyków nowych prawo stoi Zonia, czyli tytułowa szalona, fascynująca, demoniczna femme fatale, jednak czy można ją tak jednoznacznie określić? Z jednej strony jest zapatrzoną w wątpliwe autorytety młoda dziewczyną, z drugiej strony diabli inteligentnym umysłem, a jednocześnie jednostką destrukcyjną. W konsekwencji swoich czynów - prąc po trupach do celu za pomocą nowych ideologii, gubi pp części siebie i kilkoro innych osób.

Historia wzbudza emocje, świetnie skonstruowana.

Książkę otwiera scena sypiącego gęsto śniegu w świąteczne, ciemne popołudnie na Wołyniu. Zamyka zaś krwawa łuna Paryża ogarniętego mordem podczas Komuny Paryskiej.
Powieść opiera się głównie na kontraście. Kontrast dzieli świat szlachecki - tradycyjny, religijny i nowoczesny - opierający się na faktach naukowych i odrzucaniu norm społecznych. W obozie fanatyków nowych...

Ach jak dobrze jest wrocic do klasyki! "Juz pierwsze strony zachwycily mnie pieknymi opisami zimy czy wnetrz dworku. Wyrazistosc postaci dopelnilo dobre wrazenie. Ta powiesc to prawdziwa uczta dla czytelnika. A temat tez bardzo interesujacy.

Ach jak dobrze jest wrocic do klasyki! "Juz pierwsze strony zachwycily mnie pieknymi opisami zimy czy wnetrz dworku. Wyrazistosc postaci dopelnilo dobre wrazenie. Ta powiesc to prawdziwa uczta dla czytelnika. A temat tez bardzo interesujacy.

Pozostaje zadać pytanie. Czy to Ona była szalona, cz świat był i jest szalony.
Bardzo dobre studium społeczeństwa.

Pozostaje zadać pytanie. Czy to Ona była szalona, cz świat był i jest szalony.
Bardzo dobre studium społeczeństwa.

Niesamowity, zaskakujący Kraszewski - niewyczerpalna kopalnia motywów i tematów! Bzdurne są opinie, głoszące że "jak na XIX wiek to powieść ciekawa". Bzdura! Na tym właśnie polega talent Kraszewskiego, że książka ta porwałaby i współczesnego czytelnika!

Uwielbiam takie charakterne bohaterki powieści Bolesławity. Zonia przy całej swojej skandaliczności, jest przede wszystkim urzekająca. Triumfuje nad mężczyznami, których przewyższa intelektualnie i jednocześnie potrafi ich zniszczyć, zaprowadzić w przepaść. To niezwykle atrakcyjna kobieta - gorszycielka. Femme fatale? Czemu nie! Zauważmy jednak, że przy Zofii Raszkównej, Emma Bovary czy Franciszka Chomcówna, są przeciętne. Zonia przewyższa je intelektualnie. Ówcześnie powieść uznana była za niezwykle odważną: jedno z czasopism nie zdecydowało się na druk, a postać Zonii oburzyła nawet samą Zapolską! Zdecydowania jedna z lepszych powieści Kraszewskiego!

Niesamowity, zaskakujący Kraszewski - niewyczerpalna kopalnia motywów i tematów! Bzdurne są opinie, głoszące że "jak na XIX wiek to powieść ciekawa". Bzdura! Na tym właśnie polega talent Kraszewskiego, że książka ta porwałaby i współczesnego czytelnika!

Uwielbiam takie charakterne bohaterki powieści Bolesławity. Zonia przy całej swojej skandaliczności, jest przede...

Kobiecość demoniczna, rewolucja, przemoc, ateizm, emancypacja, porzucenie klasycznej moralności... Czy to Kraszewski? Ten pisarz jest naprawdę zaskakujący: czasem wychodzą spod jego pióra niesamowite. Ta książka jest szczególnie ciekawa być może dlatego, że nie wyszła taka, jaka miała wyjść. Była pisana na zamówienie i miała być utworem z jasną tezą: potępieniem cywilizacyjnych przemian, rewolucji i Rosji. Miała utwierdzać w dobrym, tradycyjnym, katolickim, polskim wychowaniu.
Józefowi nie wyszło.
Naprawdę, świetnie mu nie wyszło.
"Szalona" jest fascynującym portretem kobiety, która musi porzucić stare normy społeczne, by móc wyrazić siebie. Kobiecość - rewolucja - Rosja - groza ukazane są tu w jednym ciągu skojarzeniowym. Co jednak się stanie, gdy weźmiemy uczciwego, polskiego chłopca i postawimy go obok demonicznie emancypowanej Zoni?
[Polecam dlatego uznawane za nieudane książki Kraszewskiego, bo dziś są dużo bardziej strawne i ciekawe niż te kanoniczne stare baśni, boże uchowaj.Świetny jest młody Kraszewski, który pisze dziwaczne opowiadania fantastyczne, o upiorach, mężczyznach, którzy zamieniają się w kobiety, wywoływaniu duchów].

Kobiecość demoniczna, rewolucja, przemoc, ateizm, emancypacja, porzucenie klasycznej moralności... Czy to Kraszewski? Ten pisarz jest naprawdę zaskakujący: czasem wychodzą spod jego pióra niesamowite. Ta książka jest szczególnie ciekawa być może dlatego, że nie wyszła taka, jaka miała wyjść. Była pisana na zamówienie i miała być utworem z jasną tezą: potępieniem...

Cóż by o książce powiedzieć, jak na prace XIX w. Jest naprawdę barwnie pomyślana. "Rewolucyjna myśl" Głownem bohaterki może zdawać się na dzień dzisiejsza, śmiesznym, ale w dobie wielkich zmian Społecznych kulturowych, europy jest bardzo ciekawy, poleca gorąco.
Praca pisana w języku archaicznym daje jej wyjątkowo notę tradycji choć treść jak wspomniałem pewną ewolucyjność społeczną.

Cóż by o książce powiedzieć, jak na prace XIX w. Jest naprawdę barwnie pomyślana. "Rewolucyjna myśl" Głownem bohaterki może zdawać się na dzień dzisiejsza, śmiesznym, ale w dobie wielkich zmian Społecznych kulturowych, europy jest bardzo ciekawy, poleca gorąco.
Praca pisana w języku archaicznym daje jej wyjątkowo notę tradycji choć treść jak wspomniałem pewną ewolucyjność...

Powieść Kraszewskiego przedstawia historię dwóch sióstr, które nie wychowywały się razem. Bardzo się od siebie różnią i nie potrafią się porozumieć. Łączy je miłość do tego samego mężczyzny. Warto przeczytać.

Powieść Kraszewskiego przedstawia historię dwóch sióstr, które nie wychowywały się razem. Bardzo się od siebie różnią i nie potrafią się porozumieć. Łączy je miłość do tego samego mężczyzny. Warto przeczytać.