Książka przeczytana na plaży . Pozycja bardzo udana ,przyjemna. Czyta się z zapartym tchem i do końca nie wiadomo co się stało z Dominikiem :⁠-⁠)

Książka przeczytana na plaży . Pozycja bardzo udana ,przyjemna. Czyta się z zapartym tchem i do końca nie wiadomo co się stało z Dominikiem :⁠-⁠)

Lubię takie klimaty, chociaż myślałam że szybciej mi pójdzie z czytaniem tej pozycji. Niby taka"łatwa, lekka i przyjemna" ale jednak ma to coś w sobie. Historia niby podobna do wielu innych, ale tak inna. Przeplatanka dwóch stref czasowych, dwie kobiety, obie dziennikarki. A wszystko zaczyna się od miłości na zdjęciu. Jakie losy spotkały Rosamund i Dominica ? Jakie tajemnice odkryje Abby i Elliot Hall? Czy Abby udźwignie trudny okres w swoim życiu...

Lubię takie klimaty, chociaż myślałam że szybciej mi pójdzie z czytaniem tej pozycji. Niby taka"łatwa, lekka i przyjemna" ale jednak ma to coś w sobie. Historia niby podobna do wielu innych, ale tak inna. Przeplatanka dwóch stref czasowych, dwie kobiety, obie dziennikarki. A wszystko zaczyna się od miłości na zdjęciu. Jakie losy spotkały Rosamund i Dominica ? Jakie...

Uwielbiam powieści, które są pisane w dwóch ramach czasowych. Można wtedy poznać dwie różne historie i zobaczyć, jak może wpłynąć czyjeś życie na życie kolejnych pokoleń. W przypadku tej książki, niewiele łączy obie historie przedstawione w powieści, a jednak w pewien sposób się zespajają i losy Roz i Dominica, którzy są już bliżej kresu życia, sprawiają, że pragnąca rozwodu z mężem Abby przewartościowuje swoje życie i dostrzega, co jest naprawdę ważne.
Powieść jest trochę nierówna- są momenty nużące, ale też chwilami nie można oderwać się od lektury. Mogłoby być lepiej, ale nie jest źle. Lektura raczej dla miłośniczek romansów, niż tajemniczych i złożonych historii.

Uwielbiam powieści, które są pisane w dwóch ramach czasowych. Można wtedy poznać dwie różne historie i zobaczyć, jak może wpłynąć czyjeś życie na życie kolejnych pokoleń. W przypadku tej książki, niewiele łączy obie historie przedstawione w powieści, a jednak w pewien sposób się zespajają i losy Roz i Dominica, którzy są już bliżej kresu życia, sprawiają, że pragnąca...

A zaczęło się wszystko od fotografii
"Miłość nie polega na tym, że serce Ci trzepocze na widok obiektu twego uczucia, ani na tym, że rozmowa z ukochaną sprawia, że czujesz się żywy, ani na tym, że jej nieobecność powoduje, że rozpaczasz z tęsknoty. Nie. Prawdziwa miłość to po prostu pragnienie, by ta osoba była szczęśliwa, bez względu na to ile Cię to będzie kosztowało. "

Historia dwóch kobiet ukazana na dwóch płaszczyznach czasowych. Jedna z nich to Rosamund Bailey żyjąca w roku 1961,socjalistka, sprytna negocjatorka, kobieta typu" wszystko albo nic" walczy o sprawiedliwość na świecie. Poznaje Dominica Blake dziennikarza, odważnego, przedsiębiorczego a przede wszystkim bardzo przystojnego, który skrywa pewne tajemnice. Przeżywają ogromną miłość którą los rzucił na zupełnie inne tory.
Kolejna bohaterka to Abby Gordon dziennikarka z roku 2014 autorka wystawy o wielkich odkrywcach. W archiwum znajduje fotografię, która budzi w niej wiele emocji i za wszelką cenę Abby chce odnaleźć osoby z tej fotografii. Na tym zakończę, gdyż nie byłoby ciekawie jak bym wam wszystko zdradziła. Mnie ta powieść bardzo się podobała, była bardzo przyjemna i w bardzo subtelny sposób wciąga czytelnika w głąb tej pięknej historii i zarazem trochę smutnej. Bardzo fajnie przedstawiona fabuła wplecione w czas przeszły i obecny, dało to fajne tło podczas czytania. Jestem też zachwycona, że autorka w tak fajny choć krótki sposób wplotła cześć wyprawy do Peru, piękne opisy fauny i flory dodały jak dla mnie kolorystyki tej powieści. Polecam wszystkim, świetnie się czyta, już sama okładka przyciąga wzrok i robi smaczka 😊

A zaczęło się wszystko od fotografii
"Miłość nie polega na tym, że serce Ci trzepocze na widok obiektu twego uczucia, ani na tym, że rozmowa z ukochaną sprawia, że czujesz się żywy, ani na tym, że jej nieobecność powoduje, że rozpaczasz z tęsknoty. Nie. Prawdziwa miłość to po prostu pragnienie, by ta osoba była szczęśliwa, bez względu na to ile Cię to będzie kosztowało....

"Pocałunek na pożegnanie" to drugą książka tej autorki, którą przeczytałam. Podobała mi się o wiele bardziej niż "Oświadczyny". W obydwóch książkach wątki przeszłości poprowadzone są pięknie. Były wciągające i ciekawe, bohaterowie nie byli sztuczni, dało się wyczuć że są osadzeni w swojej epoce. Uważam, że absolutnie niepotrzebnie autorka wplątuje wątki teraźniejszości w swoje książki. Zarówno historia Doma i Ros, jak i Edwarda i Georgii obroniłaby się bez zbędnego wątku teraźniejszości. Dwie książki i wciąż jeden i ten sam, powtarzający się motyw. Dziewczyna w czasach teraźniejszych, zdradzana przez mężczyznę, brakuje jej pewności siebie, właśnie w tym momencie swojego życia poznaje starszą panią, która ma za sobą skomplikowaną przeszłość uczuciową. Młodsza pomaga starszej uporać się z ów przeszłością, wtedy też przechodzi magiczną przemianę z cichej myszki w bojową dziewczynę, która wie czego chce, koniec historii. O wiele ciekawsze wydawałyby mi się pozycje pani Perry gdyby skupiła się na wątkach ubiegłego wieku, które wychodzą jej genialnie. Gdybym miała oceniać sposób poprowadzenia wątku Dominica i Rosamund to z pewnością moja ocena byłaby bliższa dziesiątki.

"Pocałunek na pożegnanie" to drugą książka tej autorki, którą przeczytałam. Podobała mi się o wiele bardziej niż "Oświadczyny". W obydwóch książkach wątki przeszłości poprowadzone są pięknie. Były wciągające i ciekawe, bohaterowie nie byli sztuczni, dało się wyczuć że są osadzeni w swojej epoce. Uważam, że absolutnie niepotrzebnie autorka wplątuje wątki teraźniejszości w...

Ładna historia. książka opowiada historię życia dwóch kobiet, żyjących w różnych czasach i los sprawia, ze spotykają się we współczesności. każda ma swoja historię, każda jest ciekawa jednak żadna nie chwucola mnie zbyt mocno za serce. Można przeczytać.

Ładna historia. książka opowiada historię życia dwóch kobiet, żyjących w różnych czasach i los sprawia, ze spotykają się we współczesności. każda ma swoja historię, każda jest ciekawa jednak żadna nie chwucola mnie zbyt mocno za serce. Można przeczytać.

„Miłość może być lepsza za drugim razem…”
„Pocałunek na pożegnanie" to dwie historie, dwóch odważnych, inteligentnych kobiet, rozgrywające się na dwóch płaszczyznach, o dwóch miłościach, które na pewnym etapie przecinają się ze sobą i łączą się w całość.
Tasmina Perry przedstawiła historię o miłości, poszukiwaniu, przebaczeniu. Wprowadziła także element tajemnicy, zagadki do rozwiązania. Wszystkie te zabiegi sprawiły, że otrzymaliśmy lekką, przyjemną lekturę nie na jeden, ale na dwa wieczory. Jednak opowiedziana historia ma „coś” w sobie, co nie pozwala na szybkie wyrzucenie jej z pamięci. Skłania wręcz do refleksji nad siłą zdjęć oraz prawdziwej miłości. Udowadnia, że jedna fotografia, odnaleziona przypadkiem po latach może zmienić życie. Natomiast o miłości pisze, że „….do miłości potrzeba odwagi. Miłość to potężna siła, która wiedzie na niebotyczne wyżyny i straszliwe głębie, ale magiczne chwile wynagradzają wszystko”.
Na świecie istnieje wiele szczęśliwych cyfr, dla jednych jest to 7, a dla innych 9, jednak w przypadku tej historii zdecydowanie jest to 2 :)

„Miłość może być lepsza za drugim razem…”
„Pocałunek na pożegnanie" to dwie historie, dwóch odważnych, inteligentnych kobiet, rozgrywające się na dwóch płaszczyznach, o dwóch miłościach, które na pewnym etapie przecinają się ze sobą i łączą się w całość.
Tasmina Perry przedstawiła historię o miłości, poszukiwaniu, przebaczeniu. Wprowadziła także element tajemnicy,...

Zapowiadała się na świetną powieść, ale coś mi w niej brakowało, by dać wyższą ocenę.

Zapowiadała się na świetną powieść, ale coś mi w niej brakowało, by dać wyższą ocenę.

Nie przebrnęłam, nie wciągnęła mnie w ogóle..

Nie przebrnęłam, nie wciągnęła mnie w ogóle..

Rosamund to odważna dziennikarka i działaczka na rzecz równości społecznej. Chce wykrzyczeć całemu światu swoje przekonania. Nawet wtedy, gdy nie do końca sprawdzi, czy faktycznie ma rację. A że komuś przy okazji niesłusznie się oberwie … Abby to skromna archiwistka i początkująca dziennikarka. Zdeterminowana, by poznać prawdę, ale co z tą prawdą później zrobić? Szczególnie wtedy, gdy okazuje się, że można przy tym kogoś skrzywdzić? Trzeba wszystko rzetelnie sprawdzić, aby niepotrzebnie nie narażać innych na stres i cierpienie.

Dwie skrajnie różne postawy. Przepaść czasowa między wydarzeniami to około pięćdziesiąt lat. Rosamund swoją karierę dziennikarską rozkręcała w czasie zimnej wojny. Widmo zagłady nuklearnej ciążyło nad światem. Wyścig zbrojeń między kapitalistycznym Zachodem a ZSRR podsycał atmosferę. Szpiedzy uwijali się jak nigdy, aby tylko osiągnąć przewagę informacyjną nad przeciwnikiem. Może wyprzedzą go o krok, albo dwa? Abby dziennikarką została trochę przez przypadek. A wszystko zaczęło się od jednego zdjęcia, które przyciągało ją do siebie jakąś magiczną mocą. Idealny temat na dziennikarski debiut. Tym bardziej, że po wystawie poświęconej wielkim brytyjskim odkrywcom, a zorganizowanej przez Królewski Instytut Kartografii zdjęcie cieszyło się niebywałą popularnością. Co takiego w sobie miało? Jaka historia kryje się za nim? Czy ta kobieta jeszcze żyje? Kim ona jest? Abby została wręcz opętana myślą, że musi znaleźć odpowiedzi na te pytania.

Co łączy Rosamund i Abby? Tą kobietą, którą musi odnaleźć Abby jest właśnie Rosamund. Abby, odkopując to zdjęcie z przepastnych zasobów archiwum, nie zdawała sobie sprawy, jak bardzo wpłynie to na życie i Rosamund, i jej samej. Lawina wydarzeń ruszyła pełną parą. Tropy prowadziły między innymi do domów elity brytyjskiej czy do fascynującego Petersburga. Czy prawda zostanie odkryta? Jest jeszcze jeden motyw, który łączy obie bohaterki. Każda z nich pragnie kochać i być kochaną.

Rozwiązanie zagadki kryjącej się za zdjęciem to jeden wątek. Drugi wątek to relacje międzyludzkie. W książce nie mogło ich oczywiście zabraknąć. Autorka odkryła przed nami całe spektrum uczuć i emocji. Jakże to wszystko nam bliskie i znane. Jakże to wszystko prawdziwe.

Sporym zaskoczeniem było dla mnie to, jak została przedstawiona sytuacja Abby i jej męża, Nick’a. Nie spodziewałam się tak dogłębnej, psychologicznej analizy problemu. Abby poznajemy w momencie, gdy pozostaje z mężem w separacji, a widmo rozwodu roztacza nad nimi coraz szersze koła. Powód? Zdrada Nick’a. Ale autorka stawia pytanie: dlaczego do tego doszło? Wiem, wiem. Zdrada to zdrada. Ale tylko wtedy, gdy temat traktuje się powierzchownie i gdy jedna strona jest zła, a druga strona jest dobra. I teraz ta dobra cierpi przez tę złą. A życie, a tym bardziej wspólne życie to skomplikowana sprawa i rzadko kiedy wszystko jest albo czarne, albo białe. Prawda i odpowiedzialność często leżą gdzieś pośrodku.

Czy Abby i Nick wszystko sobie wyjaśnią? Czy zaczną ze sobą rozmawiać? Czy podejmą walkę o swoje małżeństwo? Czy ocalą swoją miłość? Nie będę tego zdradzać, ale chciałam zwrócić uwagę na jeden ważny aspekt. Rozmowa! To rozmowa jest najważniejsza. Umiejętność mówienia o swoich emocjach, ale także umiejętność słuchania tej drugiej strony. I Tasmina Perry przychodzi właśnie z takim przesłaniem kreując w swojej powieści historię Abby i Nick’a. Bez dialogu nic nie wskóramy. Myślę, że warto o tym pamiętać.

Wskazówek w książce jest wiele. Każdy znajdzie coś dla siebie.

https://monikaolgaczyta.blogspot.com/

Rosamund to odważna dziennikarka i działaczka na rzecz równości społecznej. Chce wykrzyczeć całemu światu swoje przekonania. Nawet wtedy, gdy nie do końca sprawdzi, czy faktycznie ma rację. A że komuś przy okazji niesłusznie się oberwie … Abby to skromna archiwistka i początkująca dziennikarka. Zdeterminowana, by poznać prawdę, ale co z tą prawdą później zrobić? Szczególnie...