Nie podobało mi się bo to głównie opowieści więzienne. Przestępca, który narzeka na "brak zasad"...

Nie podobało mi się bo to głównie opowieści więzienne. Przestępca, który narzeka na "brak zasad"...

Historia fascynująca, facet niesamowity - kolorowy ptak, który dążył do absolutnej perfekcji w swojej dziedzinie. A cóż to za dziedzina?
„Ja podrabiałem w życiu wszystko, bo to jest moja pasja” - wyznaje. I brał się z sukcesem za monety, sygnety, banknoty, złoto, paszporty, dowody. Im trudniejsze wyzwanie, tym lepiej, im więcej było kłopotu z wiarygodną fałszywką, tym bardziej się przykładał i tym więcej radości mu to sprawiało. Tę pasję i chwalebny pęd do doskonałości w jego życiu się czuje. „Ja jestem wiecznie głodny i wiecznie chłonny nauki. I łykam tę wiedzę jak bocian żabę, bo uważam, że tylko tyle ile wiemy jest nasze i tego nam nikt nie jest w stanie odebrać”. Gdzież on się nie szkolił! U jakich przeróżnych fachowców pobierał nauki! U chemików, drukarzy, złotników, literników, malarzy. Godne podziwu.
I malował obrazy, obrazki, freski w kaplicach, nie bez powodu mówiono o nim Matejko z Monte.
O swoim barwnym, nietuzinkowym życiu, więcej za kratami niż na wolności, opowiedział autorce, ona to lekko, zdaje się, podkoloryzowała. I bardzo proszę, viola! Ni to wywiad - rzeka, ni powieść, ani biografia, ani wspomnienie, takie nie wiadomo co, ale czyta się bardzo szybko i płynnie.

Tylko mam taką wątpliwość: czy ja rzeczywiście chciałam poświęcić temu fałszerzowi 5 godzin mojego życia (bo tyle czytałam książkę)? Czy nie byłabym bardziej usatysfakcjonowana obszernym artykułem? I czy nie wolałabym, żeby te wspomnienia były jakoś uwiarygodnione, bo wiadomo, jak człowiek sam o sobie mówi, to często daje się ponieść fantazji, a i przekłamać coś niecoś może, wybielić się, a jakże. No taki jest nieobiektywny. Przynajmniej ja tak mam. A Wy? A co dopiero król fałszerzy! Podfałszował opowieść o sobie? Bardzo prawdopodobne. Trochę się czuję tak, jakbym poczytała kolorową prasę.
No, nie ma co rwać szat. Przeczytałam i już. Wiem, że taki Zdzichu Nęcka istnieje, że potrafi o sobie opowiadać, jest dowcipny, w tej chwili pewnie siedzi i maluje. A jak wyjdzie, to pewnie znowu go wsadzą. Ani go nie polubiłam, ani mnie nie wkurzał. Jest mi obojętny ten „Król Fał$zerzy” i to największy feler książki.

Historia fascynująca, facet niesamowity - kolorowy ptak, który dążył do absolutnej perfekcji w swojej dziedzinie. A cóż to za dziedzina?
„Ja podrabiałem w życiu wszystko, bo to jest moja pasja” - wyznaje. I brał się z sukcesem za monety, sygnety, banknoty, złoto, paszporty, dowody. Im trudniejsze wyzwanie, tym lepiej, im więcej było kłopotu z wiarygodną fałszywką, tym...

Czy to jest historia fałszerza ? NIE . To historia niezwykle ciekawego człowieka.

Książką sama się czyta. Polecam.

Czy to jest historia fałszerza ? NIE . To historia niezwykle ciekawego człowieka.

Książką sama się czyta. Polecam.

Książka bardzo dobra. Płynność, z jaką ją się czyta jest niesamowita a historie Zdzisława Nęcki pseudonim "Matejko" są ciekawe. To tak, jakby dziadek nam opowiadał historie ze swojego życia. Zdzisław Nęcka fałszował banknoty (w szczególności dolary),obrazy, złoto, a przy tym był geniuszem w tym, co robi. Perfekcjonizm, dbałość o szczegóły i cierpliwość - takie wartości można z tej książki wyciągnąć. Robił to aby siebie sprawdzić i dążył do doskonałości.

Książka bardzo dobra. Płynność, z jaką ją się czyta jest niesamowita a historie Zdzisława Nęcki pseudonim "Matejko" są ciekawe. To tak, jakby dziadek nam opowiadał historie ze swojego życia. Zdzisław Nęcka fałszował banknoty (w szczególności dolary),obrazy, złoto, a przy tym był geniuszem w tym, co robi. Perfekcjonizm, dbałość o szczegóły i cierpliwość - takie wartości...

Nie zawsze dawanie drugiej szansy przynosi oczekiwane rezultaty, ale tym razem było warto. Muszę przyznać, że zainteresowała mnie przede wszystkim tematyka tej książki, zwłaszcza że nie znalazłam innych materiałów na ten temat. Tym razem autorka oszczędziła nam osobistych i tendencyjnych przemyśleń, oddała głos głównemu bohaterowi tej historii i wszystkim wyszło to na dobre.
"Fałszerz. Historia największego polskiego oszusta" to książka powstała na podstawie rozmów Magdy Omilianowicz ze Zdzisławem Nęcką. Jej formę trudno określić, nie jest to ani wywiad-rzeka, ani płynna opowieść. Ważne jest jednak to, że przyjemnie i szybko się ją czyta.
Na co dzień interesuję się zbrodniami kryminalnymi, ale nie miałam pojęcia, że fałszowanie pieniędzy przez polskie prawo traktowane jest jako zbrodnia. Nie będę się tu jednak rozwodzić nad absurdami polskiego kodeksu karnego, chciałam tylko wyjaśnić dlaczego ten tytuł pasuje do tej kategorii moich postów.
Zaskoczyło mnie to, że Zdzisław Nęcka związany był z moim rodzinnym miastem i to w nim rozwijał swoje plastyczne umiejętności. Rozumiem, że władze się tym nie chwalą, ale dla mnie to naprawdę ciekawostka warta uwagi. Podobnie jak to, że później trafił też do tutejszego więzienia. Tych zresztą zwiedził całkiem sporo, choć kojarzony jest głównie z tym krakowskim, od którego pochodzi jego pseudonim - Matejko z Monte.
Zdaję sobie sprawę z tego, że cała historia mogła być mocno ubarwiona przez Nęckę, ale informacja, że Omilianowicz też przy niej manipulowała sprawiła, że poczułam się oszukana, zwłaszcza że na okładce zamieszczono informację, że to reporterska biografia. Szkoda, że autorka nie przyznała tego na początku książki, wtedy podeszłabym do lektury w inny sposób i nie traktowała jej jako rzetelnego źródła informacji.
"Fałszerz. Historia największego polskiego oszusta" to barwna opowieść stworzona na kanwie życiorysu Zdzisława Nęcki. Magda Omilianowicz jednak po raz kolejny postanowiła na siłę zabłyszczeć i dać o sobie znać na ostatniej stronie. Szkoda, ale doceniam to, że świetnie się tę książkę czytało.
Moje 6/10.

Nie zawsze dawanie drugiej szansy przynosi oczekiwane rezultaty, ale tym razem było warto. Muszę przyznać, że zainteresowała mnie przede wszystkim tematyka tej książki, zwłaszcza że nie znalazłam innych materiałów na ten temat. Tym razem autorka oszczędziła nam osobistych i tendencyjnych przemyśleń, oddała głos głównemu bohaterowi tej historii i wszystkim wyszło to na...

Trochę ta historia tylko z jednej strony. Autora w sumie nie dotarła do nikogo kto miał z nim styczność i mógłby opowiedzieć o nim z innej perspektywy a na pewno skoro był tak znany chociażby w Krakowie to ktoś kilka słów by o nim opowiedział, można było córki poszukać itp. Autorka uwierzyła na słowo we wszystko bez żadnego researchu. Szkoda bo postać ciekawa i warta poznania w szerszym zakresie.

Trochę ta historia tylko z jednej strony. Autora w sumie nie dotarła do nikogo kto miał z nim styczność i mógłby opowiedzieć o nim z innej perspektywy a na pewno skoro był tak znany chociażby w Krakowie to ktoś kilka słów by o nim opowiedział, można było córki poszukać itp. Autorka uwierzyła na słowo we wszystko bez żadnego researchu. Szkoda bo postać ciekawa i warta...

Kim jest Zdzisław Nęcka? Czy to genialny artysta czy zwykły przestępca? Tego starałam się dowiedzieć czytając książkę Magdy Omilianowicz „Fałszerz. Historia największego polskiego oszusta”.

Pan Zdzisław niewątpliwie jest prawdziwą żywą legendą. Potrafił podrobić niemal wszystko. Fałszował dolary, obrazy, dokumenty. Robił to ręcznie, choć eksperci twierdzili, że to niemożliwe. Lądował wielokrotnie za murami więzienia, nie zrażało go to do podejmowania kolejnych prób szemranej działalności.

Od dziecka nie było mu łatwo, matka z ojcem mieli problemy z alkoholem, przez co trafił do domu dziecka. Zdany na siebie musiał zmierzyć się z obecną rzeczywistością. Od zawsze lubił malować i miał do tego prawdziwy talent. Gdy jeszcze mieszkał z rodzicami, tak dobrze podrobił kartki na węgiel, że ojciec oskarżył go o kradzież.

Po wyjściu z domu dziecka zaprzyjaźnił się z jednym z wychowanków, z którym mieli wspólne „biznesy”. W międzyczasie poznał miłość swojego życia – Asię, która urodziła mu córeczkę Kalinę, jego oczko w głowie. Pomiędzy fałszowaniem zdarzało mu się uczciwie pracować, a z każdego fachu wychodził mądrzejszy, gdyż wychodził z założenia, żeby fałszować dobrze. Opłaciły mu się nauki pobierane u jubilera, u starszego pana który podszkolił go w malowaniu, w fabrykach.

Fascynująca historia niezwykle inteligentnego i dowcipnego przestępcy, którego lubili nawet klawisze i policjanci. Oddany rodzinie, dla której zrobiłby wszystko. Taki jest pan Zdzisław.

Polecam poznać jego ciekawą historie.
Za egzemplarz książki bardzo dziękuję @wydawnictwo_agora 📚

Kim jest Zdzisław Nęcka? Czy to genialny artysta czy zwykły przestępca? Tego starałam się dowiedzieć czytając książkę Magdy Omilianowicz „Fałszerz. Historia największego polskiego oszusta”.

Pan Zdzisław niewątpliwie jest prawdziwą żywą legendą. Potrafił podrobić niemal wszystko. Fałszował dolary, obrazy, dokumenty. Robił to ręcznie, choć eksperci twierdzili, że to...