Dosyć nietypowa powieść Dicka, prezentująca typowe dla jego pisarstwa szaleństwo świata, ale tym razem wewnętrznego kilkorga protagonistów. Autor jak krowa na rowie i zupełnie niepotrzebnie tłumaczy takie założenie fabularne w ostatnim rozdziale, tak aby żaden czytelnik nie pogubił się w zbędnych interpretacjach.
Oprócz tego powieść jest wyśmienita, perypetie dwojga rodzeństwa, męża i kochanka śledzi się jak z montypythonowskiej greckiej tragedii, a jednocześnie bardzo to życiowe, Dick był świetnym obserwatorem swojej rzeczywistości. Jestem przekonany, że hipergamiczna i solipsystyczno-psychopatyczna postać Fay (matki, siostry, żony i kochanki),to obraz i podobieństwo jednej z żon Dicka, na bank.
Są tutaj sceny perełki, typowe dla Dicka, jak seans hipnotyczny, którego skutkiem jest przewidzenie dnia końca świata, czy absurdalny proces sądowy, w którym można sobie załatwić rozwód jednostronnie.
Pomimo tego że fabuła jest po Dickowemu poprowadzona, to świetnie się spina jako powieść obyczajowa, szkoda że Dick ma przypiętą łatkę s-f, bo mógłby iść w szranki z takim np. Shawem, którego czytana niedawno "Lucy Shaw" jawi się mi teraz jako pretensjonalnie melodramatyczna w porównaniu z bezpardonową bezpośredniością Dicka.

Dosyć nietypowa powieść Dicka, prezentująca typowe dla jego pisarstwa szaleństwo świata, ale tym razem wewnętrznego kilkorga protagonistów. Autor jak krowa na rowie i zupełnie niepotrzebnie tłumaczy takie założenie fabularne w ostatnim rozdziale, tak aby żaden czytelnik nie pogubił się w zbędnych interpretacjach.
Oprócz tego powieść jest wyśmienita, perypetie dwojga...

Lubię klimat tej powieści, autorowi udało się wykreować świat który jest na krawędzi obłędu i osobistej tragedii głównego bohatera. To jest właśnie prawdziwy Dick. Świetnie opisany niepokój i konflikt damsko-męski, a gdzieś między tymi sprawami wieczna tajemnica. Uwielbiam.

Lubię klimat tej powieści, autorowi udało się wykreować świat który jest na krawędzi obłędu i osobistej tragedii głównego bohatera. To jest właśnie prawdziwy Dick. Świetnie opisany niepokój i konflikt damsko-męski, a gdzieś między tymi sprawami wieczna tajemnica. Uwielbiam.

Kiedy sięgnąłem po ,,Wyzania łgarza" nie wiedziałem, że będzie to jedna z niefantastycznych powieści Dicka. Mimo wszystko nie czułem obaw. Uwielbiam styl tego autora, także czy science fiction, czy powieść obyczajowa nie robią mi różnicy.
Z tego co widzę to większość recenzujących tutaj skupia się na tytułowej postaci ,,łgarza". Moim zdaniem choć jego postać gra pierwsze skrzypce na początku i końcu książki odgrywa małą rolą przez większość fabuły.
Po przerobieniu części książek Dicka jestem już przyzwyczajony do pewnych schematów. Tutaj pojawia się ponownie wątek femme fatale. Nie jestem powiedziane wprost, ale przyglądając się jej osobie łatwo dopatrzeć się zaburzenia psychicznego. Kolejny schemat, którego nie brakuje u autora.
Postacie są odpychające i trudno jest kogoś polubić z tego grona. Każda postać jest interesowna, oprócz tytułowego łgarza. Analizując jego postać można dojść do wniosku, że mimo wszystko on sam nie jest życiowo rozgarnięty.
Trudno było mi przebrnąć przez początek, później poszło z górki. Podejrzewam, że drugi raz do niej bym nie wrócił, ale też nie jest jedną z gorszych książek Dicka

Kiedy sięgnąłem po ,,Wyzania łgarza" nie wiedziałem, że będzie to jedna z niefantastycznych powieści Dicka. Mimo wszystko nie czułem obaw. Uwielbiam styl tego autora, także czy science fiction, czy powieść obyczajowa nie robią mi różnicy.
Z tego co widzę to większość recenzujących tutaj skupia się na tytułowej postaci ,,łgarza". Moim zdaniem choć jego postać gra pierwsze...

SF z tego świata.

Jest to zupełnie inna książka od metafizycznego SF tego autora, które do tej pory czytałem - "Ubika" i "Valisa" - i które uważam za arcydzieła. Przede wszystkim nie jest to SF. Jest tam wątek apokaliptyczny, ale stanowi on zaledwie jakiś poboczny nurt narracji - w opisie jest on ukazany jako główny, co uważam za kompletnie bez sensu. Jest to powieść z pogranicza psychologii i thrillera, wszytko jest osadzone w bardzo realistycznej scenerii małego miasteczka. Najważniejszy jest trójkąt - Faye, Charley i Ned. Przez pierwszą połowę powieści obserwujemy te dziwne relacje z różnych punktów widzenia, po to aby zrozumieć, że nie jest to romans, który źle się skończy. To opowieść o psychopatii, o wykorzystywaniu i manipulacji na najniższym poziomie - poziomie rodziny, to opowieść o chorobliwej naturze świata, gdzie rządzą ludzie nad wyraz rozwinięci intelektualnie a niedorozwinięci duchowo. Co ciekawe i w swoisty sposób wyjątkowe, Dick tym psychotycznym demonem uczynił Faye, a przed czytelnikiem zostaje to odkryte stopniowo, początkowo wszystko wygląda całkiem normalnie, z upływem czasu pojawiają się drobne rysy, by w końcówce doszło do całkowitej erozji relacji międzyludzkich w tym małym prowincjonalnym światku. Charley zapada na ciężką chorobę serca, stając się ofiarą Faye, choć był on nią dużo wcześniej - ona ma całkowitą świadomość, do czego doprowadza swego męża, by związać się z Nedem., chłopakiem z sąsiedztwa. Faye mogłaby być wzorem silnej kobiety, kobiety niezależnej, ucieleśnieniem ideału feministycznych wizji, ale jej emocje są na poziomie kilkuletniego dziecka, które ludzi traktuje jak swoje zabawki. Dick rozbija tę iluzję - pokazuje, że to nie są żadne ideały, ale te "sny o potędze", niezależnie kobiet czy mężczyzn, to tyrania i horror infantylizmu współczesnego świata zabawy, choćby wyglądał z pozoru sielankowo i niewinnie. I to jest prawdziwa apokalipsa, na którą czeka Jack Isidore, a nie ta urojona o przybyszach z kosmosu.

SF z tego świata.

Jest to zupełnie inna książka od metafizycznego SF tego autora, które do tej pory czytałem - "Ubika" i "Valisa" - i które uważam za arcydzieła. Przede wszystkim nie jest to SF. Jest tam wątek apokaliptyczny, ale stanowi on zaledwie jakiś poboczny nurt narracji - w opisie jest on ukazany jako główny, co uważam za kompletnie bez sensu. Jest to powieść z...

"Wyznania łgarza" została okrzyknięta najlepszą z niefantastycznych powieść Philipa K. Dicka. Jack Isidore to tytułowy łgarz, który wyczekuje końca świata i przylotu Jezusa. Wierzy w UFO, japońskich szpiegów, podziemne cywilizacje i wiele innych. Wbrew pozorom wydaje się najbardziej poukładaną osobą spośród wszystkich bohaterów - w tym siostry bliźniaczki Jack'a.
No własnie: bohaterowie i sposób narracji - to dwie rzeczy które mnie odtrącają. Co kilka stron zmienia się osoba opowiadająca, a sami bohaterowie grają na nerwach swoim zachowaniem (dorosły facet strzela fochy, bo musi kupić tampaksy dla swojej żony, przez co kombinuje jak koń pod górę).
Zdecydowanie jestem za science fiction Dick'a. Jego filozoficzne i dramatyczne powieści odstawiam na bok.

"Wyznania łgarza" została okrzyknięta najlepszą z niefantastycznych powieść Philipa K. Dicka. Jack Isidore to tytułowy łgarz, który wyczekuje końca świata i przylotu Jezusa. Wierzy w UFO, japońskich szpiegów, podziemne cywilizacje i wiele innych. Wbrew pozorom wydaje się najbardziej poukładaną osobą spośród wszystkich bohaterów - w tym siostry bliźniaczki Jack'a.
No...

Każda powieść Dicka z nurtu "realistycznego" jest niby obyczajowa, ale każda z postaci ma jakieś problemy psychiczne i gdzieś tam z boku czają się niewyjaśnione zjawiska. I ta książka wydaje się być zwyczajna ale coś sprawia, że oderwać się trudno a czas z nią upływa bardzo szybko.

Każda powieść Dicka z nurtu "realistycznego" jest niby obyczajowa, ale każda z postaci ma jakieś problemy psychiczne i gdzieś tam z boku czają się niewyjaśnione zjawiska. I ta książka wydaje się być zwyczajna ale coś sprawia, że oderwać się trudno a czas z nią upływa bardzo szybko.

Cały czas się nad nią zastanawiam. Podobała mi się, ale chyba czegoś innego się spodziewałem :)

Cały czas się nad nią zastanawiam. Podobała mi się, ale chyba czegoś innego się spodziewałem :)

"Idiota", K. Vonnegut

"Idiota", K. Vonnegut

Uwaga! To nie jest s-f. Raczej klasyczna amerykańska obyczajówka. Nie zmienia to jednak faktu, że dobrze napisana i wciągająca. Przykład, że nie należy tego autora szufladkować jako pisarza jednego nurtu.

Ciekawostka dla fanów króla mądrego s-f.

Uwaga! To nie jest s-f. Raczej klasyczna amerykańska obyczajówka. Nie zmienia to jednak faktu, że dobrze napisana i wciągająca. Przykład, że nie należy tego autora szufladkować jako pisarza jednego nurtu.

Ciekawostka dla fanów króla mądrego s-f.

Mimo ze to nie jest rodzaj, z tktorego Dick jest najbardziej znany, to ksiazka moim zdaniem jest bardzo dobra. Fabula nie jest moze jakos porywajaca ale Dick opowiada to w taki sposob, tak wyrazisty, tak plastyczny, ze czyta sie to naprawde dobrze.

Mimo ze to nie jest rodzaj, z tktorego Dick jest najbardziej znany, to ksiazka moim zdaniem jest bardzo dobra. Fabula nie jest moze jakos porywajaca ale Dick opowiada to w taki sposob, tak wyrazisty, tak plastyczny, ze czyta sie to naprawde dobrze.