Niby Ci sami bohaterowie, ale jednak czuć powiew innego pióra. Scarlet na pewno jest nie tą samą osobą co w poprzedniej części napisanej przez Panią Mitchell. Scarlet dojrzewa, walczy o miłość Rhetta, jest mądrzejszą, bardziej odpowiedzialną osobą. Zmienia się jej również światopogląd na dotychczasowe życie. Zaczyna doceniać rodzinę, pomimo, że są biedni.
Podobały mi się bardzo opisy Irlandii. Potrafiła oddac klimat tego pięknego państwa.
Niestety jest pewne ale. I nie chodzi mi to o zmienioną osobę Scarlet, bo to mogę wyjaśnić tak jak wspominałam wcześniej- tym, że dojrzała. Nie chodzi mi tu również o Ashley'a, bo on dla mnie przez całą pierwszą część jak i drugą był - przepraszam za słownictwo - "cielakiem". Czuję olbrzymi niedosyt, gdyż w powieści pani Ripley jest zdecydowanie za mało Rhetta. Nieprawdą jest to, że jest inny, niż w pierwszej części. Jest taki sam. Szarmancki, drwiący i zabójczo inteligentny, Ale niestety jest go za mało. Prawie cała powieść opiera się na Scarlet. koniec książki tez mnie nie usatysfakcjonował. Za szybko się to wszystko działo. Rhett przyjechał i koniec.

Pomimo to warto przeczytać, zachęcam.

Niby Ci sami bohaterowie, ale jednak czuć powiew innego pióra. Scarlet na pewno jest nie tą samą osobą co w poprzedniej części napisanej przez Panią Mitchell. Scarlet dojrzewa, walczy o miłość Rhetta, jest mądrzejszą, bardziej odpowiedzialną osobą. Zmienia się jej również światopogląd na dotychczasowe życie. Zaczyna doceniać rodzinę, pomimo, że są biedni.
Podobały mi się...