Kocham tą historię, nie mogę się doczekać 2 części. POLECAM

Kocham tą historię, nie mogę się doczekać 2 części. POLECAM

Świetna książka spod pióra Edyty Prusinowskiej! Mimo iż nie przepadałam za wampirami i zdecydowanie bardziej schylałam się w stronę wilkołaków, "Krew która nas dzieli" trochę przekonała mnie do stworów z kłami. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom!

Świetna książka spod pióra Edyty Prusinowskiej! Mimo iż nie przepadałam za wampirami i zdecydowanie bardziej schylałam się w stronę wilkołaków, "Krew która nas dzieli" trochę przekonała mnie do stworów z kłami. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom!

Po raz kolejny będę się zżymać, że może wydawnictwa powinny mniej kasy pompować w wydania specjalne, a więcej w redakcję i korektę. W tej książce jest tyle do poprawy, że trudno mi to pojąć. Zdania pełne powtórzeń, miałkie, drętwe. Dialogi sztuczne, jasełkowe wręcz. Błędy językowe typu "wymień uproszczoną drogę" - drogi nie da się wymienić, można ją opisać, podać, albo wymienić jej etapy. Tego typu niedoróbek jest mnóstwo, prawie na każdej stronie. Sam styl dla mnie na tyle niestrawny, a fabuła miałka, że poddałam się mniej więcej po 100-150 stronach, a jak doczytałam sobie spoilery, to się cieszę, bo zapowiadało się to na toporną i niedorobioną, ale jednak przytulną paranormalną młodzieżówkę, a okazuje się, że wyszło tak absurdalnie, że aż nudno.

W tym fragmencie, który przeczytałam, wszystko, łącznie z żartami, było wyjaśniane łopatologicznie, zero pola do domysłów i własnych wniosków po stronie czytelnika. Dowcip językowy żaden, co tym bardziej sprawia, że wrzutki o tym, jacy to bohaterowie są oczytani, wypadały pretensjonalnie i niewiarygodnie, a przez to żenująco.

Z Dakotą wiedziałam, że się nie polubię po tym, jak pierwszym, co zrobiła po wejściu do pokoju kolegi, było grzebanie w jego rzeczach, notatkach i ogólne naruszanie prywatności, ponieważ wścibstwo. Swoją drogą w kolejnej scenie ma miejsce jedna z logicznych wywrotek, bo Dakota węszy w dzienniku kolegi, po czym błyskawicznie odkłada zeszyt na półkę, gdy chłopak wraca, a gdy się żegnają, on oddaje jej pierścionek, który rzekomo "leżał na dzienniku". Jakim cudem spadł jej z palca i tego nie zauważyła przez dwie godziny (bo o mniej więcej takim upływie czasu jest mowa w tej scenie),jakim cudem zsunął się tak, że akurat wylądował na dzienniku wepchniętym szybko na półkę? No bzdura.

Plusy? Piękne wydanie i opisy jesieni oraz otoczenia, tylko szkoda, że oprawa graficzna jest raczej wiosenna i znów okazała się ważniejsza od treści.

Po raz kolejny będę się zżymać, że może wydawnictwa powinny mniej kasy pompować w wydania specjalne, a więcej w redakcję i korektę. W tej książce jest tyle do poprawy, że trudno mi to pojąć. Zdania pełne powtórzeń, miałkie, drętwe. Dialogi sztuczne, jasełkowe wręcz. Błędy językowe typu "wymień uproszczoną drogę" - drogi nie da się wymienić, można ją opisać, podać, albo...

𝐊𝐑𝐄𝐖 𝐊𝐓Ó𝐑𝐀 𝐍𝐀𝐒 𝐃𝐙𝐈𝐄𝐋𝐈
🩷🧛🩸
autor
wydawnictwo:
ocena:

Motywy:
•odkrywanie tajemnic
•wampiry
•trójkąt miłosny
•friends to lovers
(Resztę znajdziecie w wyróżnionej relacji

𝐑𝐞𝐜𝐞𝐧𝐳𝐣𝐚:
Tak szczerze, to myślałam że ta książka nie jest dla mnie, ale już od pierwszych stron wiedziałam że pokocham tę historię . Nie miałam co do niej żadnych oczekiwań a była tak świetna że nie da się jej ocenić w skali 5/5. Tak naprawdę wszystko w tej książce było świetnie. Ja ją poprostu ubóstwiam 🩷 polecam każdemu!! Te wszystkie wątki są świetne,tak samo jak wydawanie tej książki. Poprostu ją kocham. Cudownie się czułam czytając ją, a teraz tylko czekać na kontynuację…

𝐊𝐑𝐄𝐖 𝐊𝐓Ó𝐑𝐀 𝐍𝐀𝐒 𝐃𝐙𝐈𝐄𝐋𝐈
🩷🧛🩸
autor
wydawnictwo:
ocena:

Motywy:
•odkrywanie tajemnic
•wampiry
•trójkąt miłosny
•friends to lovers
(Resztę znajdziecie w wyróżnionej relacji

𝐑𝐞𝐜𝐞𝐧𝐳𝐣𝐚:
Tak szczerze, to myślałam że ta książka nie jest dla mnie, ale już od pierwszych stron wiedziałam że pokocham tę historię . Nie miałam co do niej żadnych oczekiwań...

"Krew, która nas dzieli" to idealny współczesny odpowiednik wszystkich "wampirzych klasyków". Wampiry, tajemnice, miłość - to wszystko znajdziecie w tej książce. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom, ponieważ końcówka pierwszego nie rozwiązała problemu bohaterów, tylko dołożyła kolejny zwrot akcji!

"Krew, która nas dzieli" to idealny współczesny odpowiednik wszystkich "wampirzych klasyków". Wampiry, tajemnice, miłość - to wszystko znajdziecie w tej książce. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom, ponieważ końcówka pierwszego nie rozwiązała problemu bohaterów, tylko dołożyła kolejny zwrot akcji!

Jedna z moich ulu książek. Czekam na drugą część!

Jedna z moich ulu książek. Czekam na drugą część!

Czy tylko ja chce poznac dalsze losy Dakoty, Lucy i Henrego???

Czy tylko ja chce poznac dalsze losy Dakoty, Lucy i Henrego???

Słyszałam mnóstwo opinii o tej książce. Ja jestem wielką fanką Edyty, kocham jej twórczość, to co robi zawsze było dla mnie inspiracją, dlatego UWIELBIAM tą książkę 💞.
Podobała mi się nie tylko z sympatii do autorki. Świetnie rozwinięta fabuła, coś się dzieje, można się nieźle pobawić podczas czytania.
Polecam, ale uważam, że opinię to każdy musi wyrobić sobie sam 😊.

Słyszałam mnóstwo opinii o tej książce. Ja jestem wielką fanką Edyty, kocham jej twórczość, to co robi zawsze było dla mnie inspiracją, dlatego UWIELBIAM tą książkę 💞.
Podobała mi się nie tylko z sympatii do autorki. Świetnie rozwinięta fabuła, coś się dzieje, można się nieźle pobawić podczas czytania.
Polecam, ale uważam, że opinię to każdy musi wyrobić sobie sam 😊.

Z żalem wystawiam tej książce niską ocenę, pięknie wydana zapowiadała się na idealną odskocznię po literaturze faktu. Początek, obiecujący i ciekawy, rozmył się w braku myślenia głównej bohaterki. Zamiast mądra, wydaje mi się przemądrzała. Jest nielojalna i niesympatyczna, nie umiałam jej polubić i szybko przestałam jej współczuć. Za to żal mi innych bohaterów i choć zwykle w sytuacji takiego zakończenia czekałabym na kontynuację, tu mnie ona nie obchodzi. Wielka szkoda, to mogła być wspaniała opowieść, ale nie wyszło.

Z żalem wystawiam tej książce niską ocenę, pięknie wydana zapowiadała się na idealną odskocznię po literaturze faktu. Początek, obiecujący i ciekawy, rozmył się w braku myślenia głównej bohaterki. Zamiast mądra, wydaje mi się przemądrzała. Jest nielojalna i niesympatyczna, nie umiałam jej polubić i szybko przestałam jej współczuć. Za to żal mi innych bohaterów i choć zwykle...

Nie ocenia się książki po okładce. Każdy to kiedyś słyszał. Nie zawsze się to sprawdza, jednak w tym przypadku to powiedzenie ma dużo sensu. Wygląd książki jest zniewalający, obiecuje coś wyjątkowego, ale nic wyjątkowego tu nie ma.

Okej, czyta się to całkiem całkiem. Myślę, że dla młodszego czytelnika to będzie wciągająca przygoda. Fakt, dość dużo się tu dzieje, ale dla każdego, kto przeczytał więcej niż kilkanaście książek fabuła zdecydowanie może okazać się zbyt prosta, przewidywalna, a wręcz naiwna. Nie brak tu ciekawych wątków, ale zwykle zostają one skopane przez różne rozwiązania przeczące wszelkiej logice, a jeśli pojawia się jakieś zaskoczenie, to tylko dlatego, że Autorka na dany problem znajduje rozwiązanie, o którym wcześniej nie było mowy (zwykle jakaś nowa wampirza moc etc.)

Główna bohaterka przez większość czasu jest irytująca, a niestety to głównie z jej perspektywy prowadzona jest fabuła. Drugą perspektywą jest ta Henry'ego. On wydaje się sympatyczniejszy, za to inteligancją nie grzeszy. Ciekawą postacią jest Lucy, choć nie podobają mi się jej dalsze losy, ale główną nagrodę za osobowość zgarnia Erin, zaskakująco dobrze napisana postać, a wyróżnienie wędruje do ojca Henry'ego.

A więc Autorka umie dobrze pisać i mam nadzieję, że jeszcze się rozwinie. Ale tu musiałaby się pozbyć czegoś, co pogrzebało tę książkę trzy metry pod ziemią. Po co w momentach największego napięcia pisać zdania w stylu "to co zrobiłam było błędem, ale o tym miałam dowiedzieć się później"? Naprawdę? Spoilerowanie fabuły własnej powieści na kartach tejże powieści?

Nie wiem. Nie było to kompletnie beznadziejne, ale dobre też nie było. Może spodobałoby się trzynastoletniej mnie.

Nie ocenia się książki po okładce. Każdy to kiedyś słyszał. Nie zawsze się to sprawdza, jednak w tym przypadku to powiedzenie ma dużo sensu. Wygląd książki jest zniewalający, obiecuje coś wyjątkowego, ale nic wyjątkowego tu nie ma.

Okej, czyta się to całkiem całkiem. Myślę, że dla młodszego czytelnika to będzie wciągająca przygoda. Fakt, dość dużo się tu dzieje, ale dla...