Dobra książka z ciekawą i wciągającą historią. Poza wydarzeniami opowiedzianymi przy zastosowaniu świetnie działającego zabiegu nieliniowej chronologii, mamy do czynienia z krytycznym i momentami wręcz satyrycznym spojrzeniem na absurdy obecnego życia społecznego (szczególnie w Polsce). Główny bohater nie wzbudził mojej sympatii, ale jego przeżycia i przemyślenia niewątpliwie, przynajmniej częściowo, mogą być uniwersalne dla każdego młodego człowieka, który szuka swojego sposobu na radzenie sobie na Wind-Up Street. Warta przeczytania.

Dobra książka z ciekawą i wciągającą historią. Poza wydarzeniami opowiedzianymi przy zastosowaniu świetnie działającego zabiegu nieliniowej chronologii, mamy do czynienia z krytycznym i momentami wręcz satyrycznym spojrzeniem na absurdy obecnego życia społecznego (szczególnie w Polsce). Główny bohater nie wzbudził mojej sympatii, ale jego przeżycia i przemyślenia...

Czytając "Tego, którego nie ma" niejednokrotnie zatrzymywałem się myśląc, czy to aby nie o mnie. Moje wspomnienia na pewno nie odbiegają daleko od problemów głównego bohatera i widzę, że nie ja jeden tak to postrzegam.

Po tajemniczym i rozwianym początku książka nabiera tempa. Niespodziewanie pojawiają się nowe wątki i postacie, ponadto książka jest niesamowicie głęboka i egzystencjalna, a wszystko to okraszone idealnie odmierzoną dozą autoironii.

Jedyna rzecz, do której można się przyczepić to słabo przeprowadzona korekta - tu i ówdzie ma się wrażenie, że właściwe słowo podmieniła jakaś dziwna autokorekta.

Nie zamierzam zbyt szczegółowo niczego opisywać, ale jeśli mogę zdradzić jedno: korytarz, przez który raz przychodzi biec bohaterowi jest genialną metaforą obrazującą czyjś zagubiony umysł i problemy, z którymi musi się mierzyć (jak wszyscy).

Sam wciąż próbuję odnaleźć się na Wind-Up Street, ale wierzę, że dzięki "Temu, którego nie ma" będzie to łatwiejsze.

Czytając "Tego, którego nie ma" niejednokrotnie zatrzymywałem się myśląc, czy to aby nie o mnie. Moje wspomnienia na pewno nie odbiegają daleko od problemów głównego bohatera i widzę, że nie ja jeden tak to postrzegam.

Po tajemniczym i rozwianym początku książka nabiera tempa. Niespodziewanie pojawiają się nowe wątki i postacie, ponadto książka jest niesamowicie głęboka i...

Książka zdecydowanie warta przeczytania, nie tylko ze względu na ciekawą historię głównego bohatera ale również na zawarte przemyślenia dotyczące wielu współczesnych zagadnień. Przyznaję, że początkowo ciężko mi się ją czytało ze względu na język jednak od pewnego momentu wręcz nie mogłam się oderwać, były fragmenty które czytałam z zapartym tchem ale też takie które wprawiały mnie w jakiś dziwny nastrój i niepokój, no generalnie był pełen wachlarz emocji.

Książka zdecydowanie warta przeczytania, nie tylko ze względu na ciekawą historię głównego bohatera ale również na zawarte przemyślenia dotyczące wielu współczesnych zagadnień. Przyznaję, że początkowo ciężko mi się ją czytało ze względu na język jednak od pewnego momentu wręcz nie mogłam się oderwać, były fragmenty które czytałam z zapartym tchem ale też takie które...

Książkę poleciła mi znajoma, byłem sceptycznie nastawiony, opis jakoś mnie nie przekonał, bałem się, że to jakiś przeintelektualizowany bełkot. A jednak bardzo cieszę się, że sięgnąłem po "Tego, którego nie ma". Jest w tej historii coś intrygującego, wchodzimy głęboko w psychikę bohatera, poznajemy jego oczami wszystkie satelity krążące wokół jego życia i wraz z nim próbujemy porzucić sekretne życie pełne marzeń, aby pojawić się na Wind-Up Street, miejscu prawdziwych problemów, ulicą, którą chcąc nie chcąc kroczymy wszyscy. Pełno tu absurdalnego humoru, wnikliwych przemyśleń i interesującego warsztatu oraz formy budowania narracji.
Co do minusów, zwłaszcza na początku czytelnik jest bezpardonowo atakowany intymnymi poczynaniami głównego bohatera, co ostatecznie jest zupełnie celowe, ale niekiedy może zbyt przytłoczyć czytelnika. Pojawiają się też jakieś drobne błędy, ale w finalnym rozrachunku to niezwykle intrygująca powieść, z którą warto zapoznać się zwłaszcza tych czasach.

Książkę poleciła mi znajoma, byłem sceptycznie nastawiony, opis jakoś mnie nie przekonał, bałem się, że to jakiś przeintelektualizowany bełkot. A jednak bardzo cieszę się, że sięgnąłem po "Tego, którego nie ma". Jest w tej historii coś intrygującego, wchodzimy głęboko w psychikę bohatera, poznajemy jego oczami wszystkie satelity krążące wokół jego życia i wraz z nim...

ciężko coś w kilku zdaniach napisać o tej książce, historia jest pokręcona, emocje kłębią się na każdej stronie. duży plus za mnóstwo ciekawych przemyśleń, zwłaszcza tych dotyczących mediów społeczenościowych i tego jak warunkują rzeczywistość, tworząc na masową skalę "tych, których nie ma". bardzo niejednoznaczna pozycja dla fanów ambitnej literatury.

ciężko coś w kilku zdaniach napisać o tej książce, historia jest pokręcona, emocje kłębią się na każdej stronie. duży plus za mnóstwo ciekawych przemyśleń, zwłaszcza tych dotyczących mediów społeczenościowych i tego jak warunkują rzeczywistość, tworząc na masową skalę "tych, których nie ma". bardzo niejednoznaczna pozycja dla fanów ambitnej literatury.

jest to niewątpliwie ciekawa lektura, bardzo interesujący styl narracji, zabawa formą, na pewno coś ciekawego we współczesnej polskiej prozie. autor porusza zagadnienia dotyczące wielu różnych rzeczy, od sociel media przez związki aż po definicje sztuki czy polityki. warto dać szansę Temu, którego nie ma, bo jest w nim coś wartościowego.

jest to niewątpliwie ciekawa lektura, bardzo interesujący styl narracji, zabawa formą, na pewno coś ciekawego we współczesnej polskiej prozie. autor porusza zagadnienia dotyczące wielu różnych rzeczy, od sociel media przez związki aż po definicje sztuki czy polityki. warto dać szansę Temu, którego nie ma, bo jest w nim coś wartościowego.

"Ten, którego nie ma" przeturlał mnie emocjonalnie. Może nie zalewałam się łzami (chociaż parsknęłam śmiechem!),ale zaczęłam porównywać swoje odczucia i wydarzenia z mojego życia z przedstawionymi nam w powieści postaciami.
No i jasny gwint wniosek jest jeden: albo wszyscy jesteśmy tacy sami ALBO autor posiada szaloną umiejętność do zaglądania w nasze problemy i publikowania ich w swojej książce (to taki żarcik, który jednocześnie nawiązuje do fabuły nie zdradzając jej - ha!).
Znalazłam siebie w wielu wątkach. Byłam Alexandrą, byłam emocjonalną bliźniaczką głównego bohatera, byłam nawet irytującym mnie S.
A może nadal trochę nimi jestem i ten rachunek sumienia jeszcze się u mnie nie skończył?
Nie powiem "weź przeczytaj, bo w sumie fajne", raczej powinnam powiedzieć: przeczytaj, bo daję dychę (której tak na serio, to nie mam),że w którymś momencie powiesz "o kurde, to chyba też trochę o mnie".
Bo myślę, że wszyscy prędzej czy później wylądujemy na Wind-Up Street i oby to było miękkie lądowanie.

"Ten, którego nie ma" przeturlał mnie emocjonalnie. Może nie zalewałam się łzami (chociaż parsknęłam śmiechem!),ale zaczęłam porównywać swoje odczucia i wydarzenia z mojego życia z przedstawionymi nam w powieści postaciami.
No i jasny gwint wniosek jest jeden: albo wszyscy jesteśmy tacy sami ALBO autor posiada szaloną umiejętność do zaglądania w nasze problemy i...